duet

duet (język polski)

duet (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈdu^wɛt], AS: [du^u̯et], zjawiska fonetyczne: epenteza ł  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) muz. zespół muzyczny złożony z dwóch osób

(1.2) muz. utwór muzyczny przeznaczony dla dwóch instrumentów lub na dwa głosy

(1.3) para tancerzy, łyżwiarzy itp. występujących przed publicznością

(1.4) w XVII–XVIII w.: ciepłe nakrycie głowy

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	duet	duety
dopełniacz	duetu	duetów
celownik	duetowi	duetom
biernik	duet	duety
narzędnik	duetem	duetami
miejscownik	duecie	duetach
wołacz	duecie	duety

przykłady:

(1.1) Na firmową imprezę szef zaprosił duet smyczkowy.

(1.2) Ten duet na skrzypce i wiolonczelę jest niezły, ale już pisał pan lepsze kompozycje.

składnia:

(1.2) duet na B.

kolokacje:

(1.1) grać w duecie

(1.2) komponować duet na fortepian / skrzypce / … (i wiolonczelę / …)

synonimy:

(1.1) para

(1.3) para

antonimy:

(1.1) solo, solista

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. duecik m

związki frazeologiczne:

etymologia:

zdrobn. duo z wł. duetto

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) duo; (1.2) duet
• duński: (1.1) duet w, duo w; (1.2) duet w, duo w
• hiszpański: (1.1) dúo m, dueto m; (1.2) dúo m
• niemiecki: (1.1) Duett n
• portugalski: dueto m
• szwedzki: (1.1) duo w; (1.2) duo w
• węgierski: kettős
• włoski: (1.3) binomio m, duetto m

źródła:

duet (język angielski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) duet (utwór dla dwóch instrumentów)

odmiana:

(1.1) lp duet; lm duets

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) solo

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. duo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: