[go: up one dir, main page]
Przejdź do zawartości

cenotaf

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

cenotaf (język polski)

[edytuj]
cenotaf (1.1) króla Władysława Warneńczyka na polu bitwy
wymowa:
IPA: [t͡sɛ̃ˈnɔtaf], AS: [cẽnotaf], zjawiska fonetyczne: nazal. ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) książk. archit. symboliczny grób, niezawierający ciała, stawiany w przypadku nieznalezienia ciała lub w celu upamiętnienia bohaterstwa zmarłego, często w miejscu jego śmierci; zob. też cenotaf w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikcenotafcenotafy
dopełniaczcenotafucenotafów
celownikcenotafowicenotafom
biernikcenotafcenotafy
narzędnikcenotafemcenotafami
miejscownikcenotafiecenotafach
wołaczcenotafiecenotafy
przykłady:
(1.1) W czasach nowożytnych spotyka się cenotafy świętych, postaci historycznych, np. św. Wojciecha w kształcie tumby w katedrze w Gnieźnie, ustawiony obok relikwiarza[1].
składnia:
(1.1) cenotaf + D.
kolokacje:
(1.1) wybudować / postawić / wznieść cenotaf • upamiętnić cenotafem kogoś / coś
synonimy:
(1.1) kenotaf, kenotafium
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kenotaf m, kenotafium n
przym. cenotaficzny
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. cenotaphium < gr. κενοτάφιον (kenotáphion), gr. κενός (kenós) → pusty, gr. τάφος (táphos) → grób[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ z Wikipedii
  2. ↑ Hasło „cenotaf” w: Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=cenotaf&oldid=8458180”