bąbel

bąbel (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈbɔ̃mbɛl], AS: [bõmbel], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ą  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) coś nabrzmiałego, wypełnionego płynem lub gazem

(1.2) med. kliniczne określenie tworu powstałego na skórze zazwyczaj w wyniku skórnej reakcji alergicznej

(1.3) techn. próżnia w odlewie

(1.4) gw. (Mazowsze) sopel lodu

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) pieszcz. o małym dziecku

odmiana:

przykłady:

(1.1) Ale ci wyrósł bąbel na ramieniu!

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1-2) pęcherz

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. bąbelek m

czas. bąbelkować

przym. bąbelkowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) bubble; (1.2) blister
• białoruski: (1.1) бурбалка ż
• hiszpański: (1.1) burbuja ż; (1.2) ampolla ż
• kataloński: (1.1) bombolla ż
• niemiecki: (1.1) Blase ż; (1.3) Blase ż
• włoski: (1.1) bolla ż; (1.2) bolla ż, vescica ż

źródła: