acumen

acumen (język polski)

wymowa:

‹akumen›, IPA: [aˈkũmɛ̃n], AS: [akũmẽn], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) liter. w poezji barokowej moment przecinania się dwóch różnych metod rozumowania, prowadzący do zaskoczenia i przeżycia estetycznego; zob. też acumen w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	acumen	acumeny
dopełniacz	acumenu	acumenów
celownik	acumenowi	acumenom
biernik	acumen	acumeny
narzędnik	acumenem	acumenami
miejscownik	acumenie	acumenach
wołacz	acumenie	acumeny

przykłady:

(1.1) Acumen stał się ważnym pojęciem dla rosyjskich akmeistów.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. acumen – ostrze, wierzchołek; bystrość, dowcip

uwagi:

tłumaczenia:

źródła:

acumen (język angielski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) przenikliwość

odmiana:

(1.1) lp acumen; lm acumens

przykłady:

(1.1) I spoke to her and quickly noticed her acumen. → Rozmawiałem z nią i szybko zauważyłem jej przenikliwość.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: