Sonne

Sonne (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈzɔnə] ​ lm [ˈzɔnən] wymowa austriacka

​ ​ ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) astr. Słońce, centralna gwiazda Układu Słonecznego

(1.2) astr. słońce, gwiazda

(1.3) promienie słoneczne; światło i ciepło Słońca

temat słowotwórczy

(2.1) (w złożeniach) słoneczny, dotyczący słońca

odmiana:

(1.1-2)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	die Sonne	die Sonnen
dopełniacz	der Sonne	der Sonnen
celownik	der Sonne	den Sonnen
biernik	die Sonne	die Sonnen

(1.3) blm

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	die Sonne
dopełniacz	der Sonne
celownik	der Sonne
biernik	die Sonne

przykłady:

(1.1) Die Erde umkreist die Sonne in 365 Tagen. → Ziemia okrąża Słońce w ciągu 365 dni.

(1.2) Wo sich viele Sonnen ein kleines Stück Kosmos teilen, kommt es früher oder später zu Kollisionen. → Tam, gdzie wiele słońc dzieli wspólnie mały kawałek kosmosu, wcześniej czy później dochodzi do kolizji.

(1.3) Am Fenster haben die Pflanzen mehr Sonne. → Przy oknie rośliny mają więcej słońca.

składnia:

(2.1) w złożeniach Sonne + n + rzeczownik (np. Sonnenbrille)

kolokacje:

Sonnenaufgang • Sonnenuntergang • Sonnenschein • Sonntag

die Sonne scheint / geht auf / geht unter

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. sonnen

przym. sonnig

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: