Pius IX

Pius IX (1875)

Pius IX (właśc. Giovanni Maria Mastai Feretti; 1792–1878) – papież (1846–1878), błogosławiony Kościoła katolickiego.

• Ateizm w prawodawstwie, obojętność w sprawach religii i szkodliwe maksymy, które maszerują pod sztandarem liberalnego katolicyzmu są prawdziwymi przyczynami zniszczenia państwa; One rujnują Francję. Uwierzcie mi, zło, które wskazuję jest straszliwsze niż Rewolucja, straszliwsze nawet niż Komuna. Zawsze potępiałem liberalny katolicyzm i – jeśli to będzie konieczne – potępię go ponownie, nawet czterdzieści razy.
  • Opis: do francuskich katolików, 18 czerwca 1871.
  • Źródło: O.A. Roussel, Libéralisme et catholicisme, Rennes 1926.
  • Zobacz też: rozdział Kościoła od państwa, katolicki liberalizm

• Bądźcie ostrożni! Nie ma gorszych wrogów Kościoła niż liberalni katolicy!
  • Źródło: Oni Jego zdetronizowali, Te Deum, Warszawa 2002, s. 209.

• By zachować na zawsze w swym Kościele jedność nauki tej wiary, Chrystus wybrał jednego ze swych Apostołów, Piotra.
  • Źródło: Amantissimus, 8 kwietnia 1862.
  • Zobacz też: papież

• Ci, którzy trwają w niepokonalnej niewiedzy względem najświętszej naszej religii, a którzy – pilnie zachowują prawo naturalne i jego nakazy, przez Boga wpisane w sercach wszystkich ludzi, i trwając w gotowości okazania Bogu posłuszeństwa – prowadzą życie uczciwe i prawe, mogą, wskutek działającej łaski i światła Bożego, dostąpić żywota wiecznego, ponieważ Bóg, który widzi, przenika i zna doskonale wszystkie umysły, dusze, myśli i postawy, nie pozwoli w dobroci swej i łaskawości, by ktoś bez dobrowolnej winy został ukarany męką wieczną.
  • Źródło: encyklika Quanto conficiamur moerore

• Choć synowie tego świata roztropniejsi są niż synowie światłości, ich przebiegłość [wrogów Kościoła] bez wątpienia nie odniosłaby takiego sukcesu, gdyby liczne szeregi mieniących się katolikami nie wciągnęły do nich przyjaznej dłoni.
  • Opis: brewe do koła katolickiego w Mediolanie, 1873.
  • Źródło: O.A. Roussel, Libéralisme et catholicisme, Rennes 1926.

• Gdy potępialiśmy partyzantów liberalnych poglądów, nie mieliśmy na myśli tych, którzy nienawidzą Kościoła, a których nie ma sensu wymieniać; ale raczej tych, którzy nienawidzą Kościoła, a których właśnie wskazaliśmy (liberalnych katolików), a którzy, przechowując i wspierając skrytego wirusa zasad liberalnych, wyssanego z mlekiem, pod pretekstem, że nie jest ono zatrute jawną złośliwością i że nie jest, według nich, szkodliwe dla Religii, w łatwy sposób zatruwają umysły, i w ten sposób rozsiewają nasiona tych rewolucji, które już od dłuższego czasu wstrząsają światem.
  • Opis: brewe do koła katolickiego w Quimper, 1873.
  • Źródło: O.A. Roussel, Libéralisme et catholicisme, Rennes 1926.

• Jedna jest tylko prawdziwa i święta religia, założona i ustanowiona przez Chrystusa, naszego Pana – Matka i opiekunka cnoty, karcicielka występków, wyswobodzicielka dusz, przewodniczka do prawdziwej szczęśliwości: jej imię to katolicki, apostolski i rzymski.
  • Opis: alokucja do konsystorza z 18 lipca 1861.
  • Źródło: Pontifical Teachings: The Church, t. I, nr 230.

• Ktokolwiek starannie zbada i rozważy stan, w jakim znajdują się rozmaite wspólnoty religijne, podzielone między sobą i odłączone od Kościoła katolickiego – który od czasów naszego Pana Jezusa Chrystusa i Jego Apostołów zawsze wykonywał przez swych prawowitych pasterzy i nadal wykonuje boską władzę powierzoną mu przez samego Pana – łatwo przekona się, że żadna z tych społeczności, czy to pojedynczo czy też łącznie, nie jest w żaden sposób ani w żadnej formie owym jedynym Kościołem katolickim, który nasz Pan ustanowił i zbudował; oraz że nie może być żadną miarą tak, iż społeczności te są członkami czy częściami tego Kościoła, jako że w sposób widzialny odłączone są od katolickiej jedności.
  • Źródło: list apostolski Iam vos omnes do wszystkich protestantów i innych niekatolików z okazji zbliżających się obrad Soboru Watykańskiego I.

• Niech Bóg błogosławi to ziarnko gorczycy, tak, aby zeń wyrosło wielkie drzewo.
  • Opis: w 1859 błogosławiąc nowo założonemu zgromadzeniu sióstr świętej Jadwigi.

• Niechaj apostolska nasza władza odzyska wpływ swój zbawienny nad katolickimi poddanymi Waszej Cesarskiej Mości, niech powrócą biskupi do wolnego sprawowania władzy swojej według przepisów kanonów świętych; niech duchowieństwo otrzyma należny sobie udział w wychowaniu ludu; niech zakonnicy zależnymi się staną od swych przełożonych jenerałów; niech wiernym wolno będzie wyznawać wiarę, a wtedy przekona się Wasza Cesarska Mość, że głównym powodem ciągłych politycznych rozruchów w Polsce jest ucisk religii.
  • Opis: w liście do cara Aleksandra II Romanowa z 1863 o powstaniu styczniowym.
  • Źródło: Iwona Koberdowa, Watykan a Powstanie Styczniowe, wyd. Książka i Świat, Warszawa 1960.

• Oto najwspanialszy skarb Watykanu!
  • Opis: trzymając w ręku i wznosząc ponad głowę różaniec, w odpowiedzi na pytanie o najcenniejszy skarb Watykanu.
  • Źródło: Rafał Porzeziński, Tajemnice nie tylko z tego świata, „Egzorcysta” nr 10 (14), październik 2013, s. 37.

• Są tacy, którzy zdają się chcieć maszerować w zgodzie z naszymi wrogami, starają się ustanowić sojusz między światłością a ciemnością, zgodę pomiędzy sprawiedliwością a nierównością, za pomocą doktryn zwanych „liberalno-katolickimi”, które, opierając się na najbardziej szkodliwych zasadach, schlebiają świeckiej władzy, gdy ta atakuje rzeczy nadprzyrodzone, i zmuszają umysły do szanowania, lub przynajmniej tolerowania najbardziej nikczemnych praw, dokładnie tak, jakby nie napisano, że nie można służyć dwóm panom. Dziś są oni bardziej szkodliwi i bardziej śmiertelni, niż zdeklarowani wrogowie. Zarówno dlatego, że czynią swoje wysiłki niepostrzeżenie, może bez podejrzeń; (…) ale i dlatego, że, żyjąc na granicy formalnie potępionych opinii, sprawiają wrażenie spójności i utrzymywania nienagannej doktryny, przez co nęcą nierozważnych miłośników porozumienia i oszukują uczciwych ludzi, którzy [normalnie] by się nie zbuntowali przeciwko jawnym błędom. W ten sposób dzielą umysły rozrywają jedność, osłabiają siły, które należy zjednoczyć, by razem stawić czoło wrogowi.
  • Opis: brewe do koła katolickiego w Mediolanie, 1873.
  • Źródło: O.A. Roussel, Libéralisme et catholicisme, Rennes 1926.

• Sumienie mnie nagli, abym podniósł głos przeciwko potężnemu mocarzowi, którego kraje rozciągają się aż do bieguna… Monarcha ten prześladuje z dzikim okrucieństwem naród polski i podjął dzieło bezbożne wytępienia religii katolickiej w Polsce.
  • Opis: mowa tronowa wygłoszona 24 kwietnia 1864 przeciwko krwawemu stłumieniu przez Rosjan powstania styczniowego za Patrie z 2 maja 1864.

• Taki jest ostateczny cel tego strasznego systemu obojętności względem każdej religii, który sprzeciwia się samemu rozumowi. Apostołowie błędów, objętych tym okropnym systemem, znoszą różnicę wszelką między cnotą a występkiem, prawdą a błędem, uczciwością a niegodziwością i utrzymują, że ludzie mogą osiągnąć zbawienie w jakiejkolwiek religii, jak gdyby kiedykolwiek mogła nastąpić zgoda między sprawiedliwością a niesprawiedliwością, między światłem a ciemnościami, między Chrystusem a Belialem.
  • Źródło: encyklika Qui pluribus

• Ten, kto odrzuca Tron Piotrowy, jest błędnie przekonany o swoim udziale w Kościele Chrystusowym.
  • Źródło: encyklika Quartus supra

• To, czego się obawiam, to nie wszyscy ci łotrzy Komuny Paryskiej… Boję się raczej tych pechowych polityków, tego liberalizmu katolickiego, który jest prawdziwym biczem… Tej zabawy w huśtawkę, która może zniszczyć Religię. Bez wątpienia, należy czynić miłosierdzie, robić co możliwe, by powrócili zagubieni; ale nie należy podzielać ich opinii (…).
  • Opis: do pielgrzymów w Nevers, czerwiec 1871.
  • Źródło: O.A. Roussel, Libéralisme et catholicisme, Rennes 1926.

• Trzeba oczywiście przyjąć jako prawdę wiary, że poza apostolskim, rzymskim Kościołem nikt nie może być zbawiony (…). Równocześnie jednak za pewne należy uważać, że ci, co są w nieznajomości prawdziwej religii, nieznajomości nie do przezwyciężenia, żadnej nie ponoszą winy z tego powodu w oczach Boga. Lecz któż – wobec różnorodnej natury narodów – miałby tyle odwagi, by określić granice tej niewiedzy?
  • Źródło: alokucja Singulari quadam, 9 grudnia 1854.

• Uczcie ich, że jeden jest także prawdziwy Święty Kościół, to jest Kościół katolicko-apostolsko-rzymski; że jedna jest tylko Katedra na Piotrze słowem Pańskim ufundowana, poza którą ani prawdziwej wiary znaleźć, ani wiecznego zbawienia dostąpić nie można.
  • Źródło: encyklika Singulari quidem

• Wyklinamy wszystkich odstępców od wiary chrześcijańskiej i wszystkich heretyków razem i każdego z osobna, jakiegokolwiek są imienia i do jakiejkolwiek sekty należą, i tych, co im wiarę dawają, co ich u siebie przyjmują, co ich popierają i ogółem wszystkich, co ich biorą w obronę.
  • Źródło: Konstytucja Apostolicae Sedis z dnia 12 października 1869.