Balladyna

Balladyna

Balladyna – tytuł tragedii w pięciu aktach, napisanej przez Juliusza Słowackiego w 1834 roku.

• Dziwnie, że się ludzie boją
  Ludzi jak Boga i więcej niż Boga.
  • Postać: Balladyna
  • Opis: monolog Balladyny po pierwszej rozmowie z Kostrynem.
  • Źródło: akt III, scena II

• Jaki wybór trudny!
  Starsza jak śniegi – u tej warkocz cudny,
  Niby listkami brzoza przyodziana;
  Ta z alabastrów – a ta zaś różana –
  Ta ma pod rzęsą węgle – ta fijołki –
  Ta jako złote na zorzy aniołki,
  A ta zaś jako noc biała nad rankiem.
  Więc jednej mężem – drugiej być kochankiem;
  Więc obie kochać, a jedną zaślubić?
  Lecz którą kochać? którą tylko lubić?…
  • Postać: Kirkor
  • Opis: o Balladynie i Alinie.
  • Źródło: akt I, scena III

• Matko, w lesie są maliny,
  Niechaj idą w las dziewczyny,
  Która więcej malin zbierze,
  Tę za żonę pan wybierze.
  • Postać: Skierka
  • Źródło: akt I, scena III

• Miłość – to światło, to niebo, to życie!
  • Postać: Filon
  • Źródło: akt II, scena I

• O! ci młodzi ludzie,
  odchodzą od nas i wołają głośno:
  Idziemy szukać szczęścia. Więc my starce,
  Cośmy przebiegli po tej biednej ziemi,
  A nigdy szczęścia w życiu nie spotkali;
  Możeśmy tylko szukać nie umieli…
  • Postać: Pustelnik
  • Źródło: akt I, scena I

• Okropnym wołasz mię imieniem!
  Trup… trup… trup na mnie białą dłonią kiwa…
  I ciągną nazad, wstając z głowy. – Ale
  Nogi przykute…
  • Postać: Balladyna
  • Źródło: akt II, scena I

• (…) Rankiem głos sumienia nudzi,
  Nad wieczorami dręczy i przeraża,
  A nocą ze snu okropnego budzi…
  • Postać: Balladyna
  • Źródło: akt III, scena II

• Więc jako dawniej czynili mocarze,
  Z Lechem się Scyta mieniał na obrączki;
  A pokochawszy mocniej sercem, w darze
  Dał mu koronę… stąd nasza korona.
  • Postać: Pustelnik
  • Źródło: akt I, scena I