Zatoka poprzeczna
Zatoka poprzeczna (łac. sinus transversus) – w anatomii człowieka parzysta zatoka opony twardej mózgowia, należąca do grupy górnej (tylno-górnej) zatok[1][2]. Rozpoczyna się w spływie zatok, od którego biegnie obustronnie poziomo, łukowato w bok, w bruździe zatoki poprzecznej wewnętrznej powierzchni kości potylicznej wzdłuż tylnego i bocznego przyczepu namiotu móżdżku[1][2][3]. W kącie sutkowym kości ciemieniowej zakręca w dół, przechodząc w zatokę esowatą[1][2]. Jej dopływami są żyły móżdżku[1], żyły dolne mózgu, żyły wypustowe i żyły śródkościa[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom III. Układ naczyniowy, wyd. IX, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 363–364, ISBN 978-83-200-3257-4.
- ↑ a b c Janina Sokołowska-Pituchowa, Anatomia człowieka. Podręcznik dla studentów medycyny, wyd. VIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2007, s. 737, ISBN 978-83-200-3917-7.
- ↑ a b Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.M. Mitchell, Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 3, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 55, ISBN 978-83-66548-16-9.
