[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Witalij Kunycia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Witalij Kunycia
Віталій Куниця
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Witalij Wiktorowycz Kunycia

Data i miejsce urodzenia

1 listopada 1968
Czerniowce

Wzrost

183 cm

Pozycja

bramkarz

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1986–1991 Łehmasz Czerniowce ? (-?)
1992–1993 Bukowyna Czerniowce 3 (-4)
1992 Łada Czerniowce (wyp.) 5 (-?)
1993 Dnister Zaleszczyki 7 (-11)
1993–1994 Łada Czerniowce 8+ (-?)
1994–1995 Progresul Bryczany 23 (-33)
1996 Gloria-Cuarț Edineț 14 (-21)
1996 Roma Bielce ? (-?)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1996–2003 SKA Czerniowce
2006–2007 Nistru-2 Otaci (asystent)
2009–2010 Mrija Hłyboka
2013–2017 Bukowyna Czerniowce (asystent)
2017–2018 Bukowyna Czerniowce
2019 Bukowyna Czerniowce (p.o.)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Witalij Wiktorowycz Kunycia, ukr. Віталій Вікторович Куниця, ros. Виталий Викторович Куница, Witalij Wiktorowicz Kunica (ur. 1 listopada 1968 w Czerniowcach) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji bramkarza, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

W 1986 rozpoczął karierę piłkarską w zespole amatorskim Łehmasz Czerniowce. W sezonie 1992/93 bronił barw Bukowyny Czerniowce. Występował również w drużynie amatorskiej Łada Czerniowce. W 1993 grał w klubie Dnister Zaleszczyki. W 1994 wyjechał do Mołdawii, gdzie został piłkarzem Progresulu Bryczany. W 1996 przeszedł do klubu Gloria-Cuarț Edineț. Latem 1996 przeniósł się do Romy Bielce, w której zakończył karierę piłkarską[1].

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarza rozpoczął karierę szkoleniową. Najpierw trenował zespoły amatorskie obwodu czerniowieckiego. Pracował również w szkole sportowej Bukowyna Czerniowce. Przez 6 lat prowadził SKA Czerniowce. W 2006–2007 pomagał trenować mołdawski Nistru-2 Otaci. W czerwcu 2017 dołączył do sztabu szkoleniowego Bukowyny. 4 grudnia 2018 został mianowany na stanowisko głównego trenera czerniowieckiej drużyny[2], którym kierował do 2 lipca 2019[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]