Waldemar Rebinin

Waldemar Rebinin
Data i miejsce urodzenia	29 października 1944 ; Grójec
Data i miejsce śmierci	15 grudnia 1970 ; Gdańsk
Przyczyna śmierci	postrzał
Miejsce spoczynku	Cmentarz Komunalny Agrykola w Elblągu
Zawód, zajęcie	kierowca transportu sanitarnego
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Waldemar Rebinin (ur. 29 października 1944 w Grójcu, zm. 15 grudnia 1970 w Gdańsku) – polski kierowca, pracownik Wojewódzkiej Kolumny Transportu Sanitarnego w Gdańsku^[1], zastrzelony w czasie wydarzeń grudniowych 1970.

Życiorys

Był synem Gabriela, Łotysza, z zawodu kolejarza, byłego więźnia obozu koncentracyjnego Mauthausen-Gusen oraz Haliny. Od 1947 mieszkał w Elblągu. Ukończył zasadniczą szkołę zawodową w Starogardzie Gdańskim. W 1967 ożenił się i przeprowadził do Gdańska. W 1968 urodziła mu się córka, Małgorzata, a w 1970 syn, Robert^[2].

W trakcie wydarzeń grudniowych, 15 grudnia 1970 był kierowcą oznakowanego samochodu sanitarnego wiozącego zaopatrzenie medyczne do przychodni kolejowej przy Dworcu Głównym w Gdańsku. W okolicach dworca, około godz. 14, został śmiertelnie postrzelony w głowę^[2] przez funkcjonariusza MO^[3]. Był jedną z 8 ofiar wydarzeń grudniowych w Gdańsku^[4]. Pochowano go w Gdańsku na cmentarzu Srebrzysko, a wiosną 1971 została wykonana ekshumacja i przeniesienie zwłok na elbląski cmentarz przy ulicy Agrykola, na którym również zostali pochowani Zbyszek Godlewski i Tadeusz Marian Sawicz.

Po upadku komunizmu w Polsce jeden ze skwerów w jego rodzinnym Elblągu został nazwany jego imieniem. Postanowieniem Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 17 grudnia 2008 (w 38. rocznicę Grudnia '70), za zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, został pośmiertnie odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi^[5].

Grób Waldemara Rebinina na cmentarzu przy ulicy Agrykola w Elblągu
Upamiętnienie Waldemara Rebinina
w Gdańsku, na placu Solidarności
Upamiętnienie Waldemara Rebinina
w gdańskiej Sali BHP

Przypisy

↑ Lista ofiar Grudnia '70. [w:] Rewolta Grudniowa [on-line]. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2011-12-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-21)]. (pol.).
↑ ^a ^b Piotr Szubarczyk. Chłopcy z Grabówka, chłopcy z Chyloni.... „Biuletyn Instytutu Pamięci Narodowej”. 11-12 (70-71), s. 41-48, 13.12.2006. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej. ISSN 1641-9561. [dostęp 2011-12-23]. (pol.).
↑ Maria Kasprzycka, Piotr Adamczyk: Kalendarium Elbląskie. Muzeum Archeologiczno-Historyczne w Elblągu. [dostęp 2011-12-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-12-22)]. (pol.).
↑ Obchody 50. rocznicy Grudnia ’70 w Oddziale IPN w Gdańsku. gdansk.ipn.gov.pl, grudzień 2020. [dostęp 2022-08-18].
↑ M.P. z 2009 r. nr 29, poz. 410 – pkt 32.

[ipn-1] Lista ofiar Grudnia '70. [w:] Rewolta Grudniowa [on-line]. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2011-12-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-21)]. (pol.).

[ipn2-2] Piotr Szubarczyk. Chłopcy z Grabówka, chłopcy z Chyloni.... „Biuletyn Instytutu Pamięci Narodowej”. 11-12 (70-71), s. 41-48, 13.12.2006. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej. ISSN 1641-9561. [dostęp 2011-12-23]. (pol.).

[mah-3] Maria Kasprzycka, Piotr Adamczyk: Kalendarium Elbląskie. Muzeum Archeologiczno-Historyczne w Elblągu. [dostęp 2011-12-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-12-22)]. (pol.).

[4] Obchody 50. rocznicy Grudnia ’70 w Oddziale IPN w Gdańsku. gdansk.ipn.gov.pl, grudzień 2020. [dostęp 2022-08-18].

[5] M.P. z 2009 r. nr 29, poz. 410 – pkt 32.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]