[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

U-13 (1935)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
U-13
Historia
Stocznia

Deutsche Werke AG, Kilonia

Położenie stępki

20 czerwca 1935

Wodowanie

9 listopada 1935

 Kriegsmarine
Wejście do służby

30 listopada 1935

Zatonął

31 maja 1940

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

na powierzchni 279 t
w zanurzeniu 328 t
całkowita 414 t

Długość

42,7 m

Szerokość

4 m

Napęd
na powierzchni, dwa silniki wysokoprężne
w zanurzeniu, dwa silniki elektryczne
Prędkość

na powierzchni 13 w.
w zanurzeniu 7 w.

Uzbrojenie
3 wyrzutnie torped, 1 działko 20 mm
Załoga

25

U-13 – niemiecki okręt podwodny (U-Boot) typu II B z okresu II wojny światowej. Okręt wszedł do służby w 1935 roku. Wybrani dowódcy[1]: Oblt. Hans-Gerrit von Stockhausen, Oblt. Wolfgang Lüth.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Okręt wchodził w skład 1. Flotylli U-Bootów. Odbył dziesięć patroli bojowych, podczas których (także za pomocą min) zatopił 9 jednostek przeciwnika o łącznej pojemności 28 056 BRT i uszkodził dalsze trzy (26 218 BRT).

U-13 został zatopiony 31 maja 1940 roku przez brytyjski slup HMS „Weston” na południowy wschód od Lowestoft; cała załoga przeżyła. Grupa abordażowa zdobyła wałki szyfrujące Enigmy i rozkazy operacyjne, w tym ten, który zakazywał ratowania rozbitków ze statków zatopionych wokół Wysp Brytyjskich. Rozkazy wykorzystano jako dowód w procesie norymberskim Karla Dönitza.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Uwzględniono odznaczonych Krzyżem Rycerskim.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Clay Blair: Hitlera wojna U-Bootów [T. 1], Myśliwi 1939-1942. Warszawa: Magnum, 1998. ISBN 83-85852-26-3.
  • U-13. www.uboat.net. [dostęp 2008-10-23]. (ang.).
  • U-12 Typ IIB. www.ubootwaffe.pl. [dostęp 2012-02-26]. (pol.).