Tamás Bakócz
| Kardynał prezbiter | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce pochówku | |
| Arcybiskup Ostrzyhomia | |
| Okres sprawowania |
20 grudnia 1497–11 czerwca 1521 |
| Łaciński patriarcha Konstantynopola | |
| Okres sprawowania |
30 października 1507–11 czerwca 1521 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Nominacja biskupia |
20 kwietnia 1487 |
| Wybór patriarchy |
30 października 1507 |
| Kreacja kardynalska |
28 września 1500 |
| Kościół tytularny |
Santi Silvestro e Martino ai Monti (listopad 1500) |
| |
Tamás Bakócz (ur. 1442 w Erdődzie, zm. 11 czerwca 1521 w Ostrzyhomiu) – węgierski duchowny, polityk[1], łaciński patriarcha Konstantynopola, prymas Węgier, arcybiskup metropolita ostrzyhomski, kardynał[2].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn chłopa poddanego zostawszy sekretarzem króla Macieja Korwina, otrzymał szlachectwo. Przyczynił się do wybrania na króla Władysława Jagiellończyka. Od 1490 roku piastował urząd kanclerza królestwa węgierskiego. Był kolejno biskupem Győr (1487-97), Eger (1491-97), arcybiskupem Ostrzyhomia i prymasem Węgier (od grudnia 1497), kardynałem prezbiterem Santi Silvestro e Martino ai Monti (od 1500), tytularnym patriarchą Konstantynopola (od 1507) i archiprezbiterem Kolegium Kardynałów (od listopada 1511)[2].
W 1513 roku został legatem papieskim na Węgrzech i ogłosił wojnę krzyżową przeciw Imperium Osmańskiemu, lecz zebrane przez niego wojska zwróciły się pod dowództwem Jerzego Doży przeciw szlachcie, co spowodowało wojnę domową, którą zakończył dopiero Jan Zápolya w 1517 roku[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b S. Orgelbranda Encyklopedja Powszechna. Warszawa: Wydawnictwo Towarzystwa Akcyjnego Odlewni Czcionek i Drukarni S. Orgelbranda Synów, XIX i pocz. XX wieku (może wymagać uaktualnienia).
- ↑ a b Bakócz, Tamás. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-06-16]. (ang.).