Tadeusz Kotula

Tadeusz Kotula
Data i miejsce urodzenia	22 grudnia 1923 ; Cieszyn
Data i miejsce śmierci	4 maja 2007 ; Wrocław
	profesor nauk humanistycznych
	Specjalność: historia starożytna, filologia klasyczna
Alma Mater	Uniwersytet Łódzki
Doktorat	1960
Habilitacja	1965
Profesura	1983
	Doktor honoris causa; Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu – 2006
	Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Wrocławski;
	Odznaczenia

Grób Tadeusza Kotuli na Cmentarzu ewangelicko-augsburskim

Tadeusz Kotula (ur. 22 grudnia 1923 w Cieszynie, zm. 4 maja 2007 we Wrocławiu) – historyk, twórca polskiej szkoły historii starożytnej, wieloletni profesor Uniwersytetu Wrocławskiego oraz Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, doktor honoris causa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

Życiorys

Był synem biskupa Karola Kotuli oraz bratem historyka sztuki i romanisty – Adama Kotuli^[1]. Studiował filologię klasyczną (magisterium w 1950) i historię (magisterium w 1952) na Uniwersytecie Łódzkim. W 1952 przeniósł się na Uniwersytet Wrocławski. W 1960 uzyskał stopień naukowy doktora na podstawie rozprawy pt. U źródeł afrykańskiego separatyzmu. Pięć lat później habilitował się na podstawie rozprawy Zgromadzenie prowincjonalne w rzymskiej Afryce Północnej. Kierownik Zakładu Historii Starożytnej (1987-1993), zastępca dyrektora (1971-1975) i dyrektor Instytutu Historycznego.^[2] W 1974 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, zaś w 1983 profesora zwyczajnego^[3].

Podczas stanu wojennego wspólnie ze studentami uczestniczył w manifestacjach i bronił ich przed relegowaniem z uczelni.

Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1994)^[4].

Został pochowany 10 maja 2007 na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 12, grób 17)^[5].

Członkostwo w korporacjach naukowych

Członek Komitetu Nauk o Kulturze Antycznej Polskiej Akademii Nauk, Polskiej Akademii Umiejętności i Association Internationale d’Epigraphie Grecque et Latine z siedzibą w Paryżu.

Wybrane publikacje

Afryka Północna w starożytności. Wrocław: Zakł. Nar. im. Ossolińskich, 1972.
Aurelian i Zenobia. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2006. ISBN 83-04-04593-1
Barbarzyńcy i dworzanie. Rzym a barbarzyńcy w dworskiej literaturze późnorzymskiej. Kraków: PAU, 2004. ISBN 83-88857-83-5
Cesarz Klaudiusz II i "Bellum Gothicum" lat 269–270. Wrocław: Wydaw. UWr, 1994. ISBN 83-229-1057-6
Kryzys III wieku w zachodnich prowincjach Cesarstwa Rzymskiego. Wrocław: Wydaw. Uniwersytetu Wrocławskiego, 1992. ISBN 83-229-0659-5
Kto wygrał bitwę z Gotami pod Naissus: cesarz Galien w 268 r. czy cesarz Klaudiusz II w 269 r.?. Poznań: UAM, 1994. ISBN 83-86402-10-5
Masynissa. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1976.
Septymiusz Sewerus: cesarz z Lepctis Magna. Wrocław: Ossolineum, 1986. ISBN 83-04-02155-2
U źródeł afrykańskiego separatyzmu w III w.n.e. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1961.
Zgromadzenia prowincjonalne w rzymskiej Afryce w epoce późnego Cesarstwa. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1965.

Przypisy

↑ BronislawaB. Kopczynska-Jaworska BronislawaB., Lodzcy luteranie: spolecznosc i jej organizacja, Polskie Tow. Ludoznawcze, 2002 [dostęp 2023-12-06] (pol.).
↑ Encyklopedia Wrocławia. Jan Harasimowicz (red.). Wyd. III. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006, s. 434.
↑ Tadeusz Kotula (1923-2007)
↑ M.P. z 1995 r. nr 2, poz. 22
↑ śp. Tadeusz Kotula

Linki zewnętrzne

Prof. dr hab. Tadeusz Kotula, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2010-10-12] .
Tadeusz Kotula – publikacje w bibliotece Polona

[:1-1] BronislawaB. Kopczynska-Jaworska BronislawaB., Lodzcy luteranie: spolecznosc i jej organizacja, Polskie Tow. Ludoznawcze, 2002 [dostęp 2023-12-06] (pol.).

[2] Encyklopedia Wrocławia. Jan Harasimowicz (red.). Wyd. III. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006, s. 434.

[3] Tadeusz Kotula (1923-2007)

[4] M.P. z 1995 r. nr 2, poz. 22

[5] śp. Tadeusz Kotula

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]