Szwadron
Szwadron – pododdział kawalerii będący odpowiednikiem kompanii w piechocie, baterii w artylerii. Dzielił się na plutony, a te na sekcje. Dowódcą szwadronu był zazwyczaj rotmistrz odpowiednik kapitana w innych rodzajach broni.
Podczas kampanii wrześniowej szwadron polskiej kawalerii liczył 111 żołnierzy (4 oficerów, 24 podoficerów i 83 szeregowych)[1].
Nazwy tej używano również w odniesieniu do formacji wywodzących się z tradycji kawaleryjskich (np. wojsk pancernych), m.in. w Wojsku Polskim do końca II wojny światowej. Ostatni szwadron kawalerii został rozwiązany w latach 1947/1948.
Powstałe w 1996 Stowarzyszenie Szwadron Jazdy RP doprowadziło do powołania 1 czerwca 2000 Reprezentacyjnego Szwadronu Kawalerii Wojska Polskiego. 10 listopada 2000 szwadron został uroczyście włączony w poczet pododdziałów reprezentacyjnych Wojska Polskiego[2].
Organizacje kultywujące tradycje jazdy używają tego określenia dla swych jednostek organizacyjnych; niektóre zawierają go w nazwie własnej, np. „Ochotniczy Szwadron Kawalerii Stowarzyszenia „Szwadron Jazdy RP” im. 1 Pułku Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego”, który szkoli się w ośrodku w Starej Miłosnej[3].
Angielskie słowo squadron ma odmienne znaczenie w wojskowej terminologii brytyjskiej - szwadron i amerykańskiej - dywizjonu. W tym przypadku szwadron to troop[4].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Pułk kawalerii - 1936 - etat mobilizacyjny. wp39.struktury.net. [dostęp 2022-07-12].
- ↑ PODODDZIAŁ KAWALERYJSKI. preprwp.wp.mil.pl. [dostęp 2022-07-12].
- ↑ Stowarzyszenie Szwadron Jazdy RP. szwadronjazdykonne.pl. [dostęp 2022-07-12].
- ↑ Krzysztof M. Gaj, 1. Dywizja Pancerna (Organizacja wielkiej jednostki pancernej PSZ na Zachodzie – sierpień 1944 r.), Oświęcim 2015, s. 107.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06229-3.