Steve Davis
| |
| Pseudonim |
The Nugget, Interesting, Ginger Magician, Romford Slim |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
22 sierpnia 1957 |
| Gra zawodowa |
od 1978 do 2016 |
| Najwyższy ranking |
1 (7 sezonów od 1983/84) |
| Najwyższy break |
147 (1 raz) |
| Zwycięstwa w turniejach | |
| Rankingowe |
28 |
| Nierankingowe |
53 |
| Mistrz świata |
1981, 1983, 1984, 1987-1989 |
| UK Championship |
1980, 1981, 1984-1987 |
| Grand Prix |
1985, 1988, 1989 |
| Masters |
1982, 1988, 1997 |
| Scottish Masters |
1982, 1983, 1984 |
| Irish Masters |
1983, 1984, 1997, 1988, 1990, 1991, 1993, 1994 |
| Pot Black |
1982, 1983, 1991, 1993 |
| Odznaczenia | |
|
Steve Davis (ur. 22 sierpnia 1957 w Londynie) – angielski snookerzysta. Sześciokrotny mistrz świata. Plasuje się na 24 miejscu pod względem zdobytych setek w profesjonalnych turniejach, ma ich łącznie 338[1].
Kariera
[edytuj | edytuj kod]Od 1978 gracz zawodowy, wieloletni lider rankingu światowego (1984-1990). Do 2008 odniósł 81 zwycięstw (rekord), z czego 28 w turniejach rankingowych. Do końca sezonu 2015/2016 na swoim koncie zapisał 338 breaków stupunktowych (12. rezultat w historii).
Zdobył 6 tytułów mistrza świata (1981, 1983, 1984, 1987-1989). Zwycięstwo nad Johnem Parrottem w finale mistrzostw w 1989 (18:3), to najbardziej jednostronny rezultat w historii imprezy. Davis pamiętany jest również z porażki w finale tej imprezy w 1985 – uległ Dennisowi Taylorowi 17:18, w jednym z najbardziej znanych pojedynków w dziejach snookera.
W 1988 otrzymał tytuł „Sportowej Osobowości Roku” BBC oraz Order Imperium Brytyjskiego IV klasy (OBE).
Jednym z jego największych sukcesów było osiągnięcie maksymalnego breaka – 147 pkt podczas turnieju Lada Classic w 1982 roku. Wtedy to po raz pierwszy został sfilmowany przez kamery telewizyjne break maksymalny. Wydarzenie to miało miejsce w Queen Elizabeth Hall w Oldham 11 stycznia 1982 roku.
Steve Davis brał udział w Warsaw Snooker Tour, w którym udało mu się dojść do półfinału pokonując w pierwszej rundzie 4-2 Marcina Nitschke, w półfinale uległ mistrzowi świata Johnowi Higginsowi 5-3. Brał również udział w późniejszym World Series of Snooker 2008 w Warszawie, w którym pokonał Rafała Jewtucha 4-0, ale w następnej rundzie uległ Chińczykowi Ding Junhui 4-2.
W 2010 dotarł do ćwierćfinałów mistrzostw świata, pokonując w I rundzie Marka Kinga 10:9, a następnie eliminując w II obrońcę tytułu, Johna Higginsa 13:11. Trzeci mecz przegrał z późniejszym zwycięzcą całego turnieju – Neilem Robertsonem – wynikiem 5:13.
17 kwietnia 2016 podczas pierwszej rundy rozgrywanych w Sheffield snookerowych mistrzostw świata, ogłosił zakończenie zawodowej kariery.
Poza grą w snookera Davis odnosił także sukcesy w bilardzie dziewięciobilowym (zwycięstwo w Mosconi Cup z Europą – 1995, 2002) oraz w trikach snookerowych (3-krotne mistrzostwo świata – 1994, 1995, 1997).
- Zwycięstwa w turniejach rankingowych
| Turniej | Rok |
|---|---|
| 1981, 1983, 1984, 1987-1989 | |
| UK Championship | 1984-1987 |
| International Open | 1983-1984, 1987-1989 |
| Classic | 1984, 1987-1988, 1992 |
| Rothmans Grand Prix | 1985, 1988, 1989 |
| British Open | 1986, 1993 |
| Thailand Masters | 1992 |
| European Open | 1993 |
| Regal Welsh Open | 1994, 1995 |
Porównanie z innymi mistrzami świata
[edytuj | edytuj kod]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ 100+ Centuries, snookerinfo (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Steve Davis – profil w serwisie 147.com.pl (pol.)
- Steve Davis – profil na stronie www.snookerworld.pl (pol.)
- Steve Davis. global-snooker.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-19)]. – profil na stronach Global Snooker (archiwum) (ang.)
- Profil na stronie CueTracker [online], CueTracker [dostęp 2024-09-27] (ang.).
- Profil na stronie snooker.org [online], snooker.org [dostęp 2024-09-27] (ang.).
- Profil na stronie azbilliards.com [online], AZBilliards.com [dostęp 2024-09-27] (ang.).
