Sinsen
59°56′14″N 10°46′55″E/59,937222 10,781944 Peron stacji | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Data otwarcia |
20 sierpnia 2006 |
  (T-Baneringen) | |
| Poprzednia stacja | |
| Następna stacja | |
Położenie na mapie Norwegii  | |
Położenie na mapie Oslo  | |
| 59°56′14″N 10°46′55″E/59,937222 10,781944
| |
Sinsen – stacja naziemna metra w Oslo, znajduje się w dzielnicy Grünerlokka na trasie linii okrężnej T-Baneringen (linie 4 i 6). Stacja jest obsługiwana przez linie 4 i 6 metra oraz kilka lokalnych autobusów i jedną linię tramwajową. Stacja jest własnością Kollektivtransportproduksjon.
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Stacja znajduje się w Oslo w dzielnicy Grünerlokka, do stacji docierają pociągi metra linii: 4 Bergkrystallen - Ringen, 6 Bekkestua - Ringen a także autobusy: 23 Lysaker – Simensbråten, 24 Brynseng – Skøyen - Fornebu, 31 Grorud – Fornebu - Snarøya, 33 Ellingsrudåsen – Filipstad, 58 Nydalen – Bjerke - Helsfyr[1] oraz tramwaje: 17 Grefsen - Sinsen - Rikshospitalet[2].
Historia
[edytuj | edytuj kod]
Przed powstaniem kolei obwodowej
[edytuj | edytuj kod]W miejscu gdzie obecnie jest stacja od 1939 znajdował się przystanek tramwajowy[3], który powstał w czasie przedłużenia linii Grefsen. Przystanek znajdował się niedaleko od węzła Sinsen, w którym krzyżowały się obwodnica Oslo nr 3 oraz droga krajowa nr 4. W 1992 roku przystanek został przesunięty.
Budowa linii T-Baneringen i stacji
[edytuj | edytuj kod]Plany budowy linii T-baneringen w Oslo powstały w drugiej połowie lat 80[4]. Plany zostały przyjęte przez radę miejską w 1997 roku[5]. Budowa rozpoczęła się w czerwcu 2000, a pierwszy odcinek został otwarty 20 sierpnia 2003. Linia została ukończona 20 sierpnia 2006 a stacja Sinsen była ostatnią ze zbudowanych stacji[6].
Pociągi
[edytuj | edytuj kod]Przez stacje przejeżdżają pociągi linii 4 i 6 metra w Oslo. Pociągi obu linii jeżdżą co 15 minut.
Infrastruktura
[edytuj | edytuj kod]
Stacja została zaprojektowana przez firmę Jensen & Skodvin Arkitektkontor[7]. Stacja posiada jeden peron dwukrawędziowy. Peron jest kryty dachem z drewna, stali i betonu. Na północ od stacji znajduje się wjazd do tunelu[8].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Busslinjer i Oslo. [dostęp 2009-09-30]. (norw.).
- ↑ Ruter: Trikk. [dostęp 2009-09-30]. (norw.).
- ↑ Nils Carl Aspenberg: Trikker og forstadsbaner i Oslo. Oslo: Baneforlaget, 1994, s. 9-10. ISBN 82-91448-03-5.
- ↑ Reidar Berg, Tbanering rundt hele sentrum, 1989, s. 5.
- ↑ Hilde Lundgaard. T-banering vedtatt. „Aftenposten Aften”, s. 14, 1997-06-26.
- ↑ Ruter: Tidslinje. [dostęp 2009-10-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (21 czerwca 2008)]. (norw.).
- ↑ Jensen & Skodvin Arkitektkontor: Prosjekter. [dostęp 2009-10-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (8 marca 2009)]. (norw.).
- ↑ Oslo Package 2: T-baneringen. [dostęp 2009-10-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (1 maja 2011)]. (norw.).