Simon Coveney
Data i miejsce urodzenia |
16 czerwca 1972 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
polityk |
Stanowisko |
minister rolnictwa (2011–2016), minister obrony (2014–2016, 2020–2022), minister mieszkalnictwa (2016–2017), minister spraw zagranicznych (2017–2022), tánaiste (2017–2020), minister przedsiębiorczości, handlu i zatrudnienia (2022–2024) |
Partia |
Simon Coveney, irl. Siomoin Ó Cómhanaigh (ur. 16 czerwca 1972 w Corku) – irlandzki polityk, parlamentarzysta krajowy, poseł do Parlamentu Europejskiego VI kadencji, minister w różnych resortach, w latach 2017–2020 tánaiste.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Absolwent nauk rolniczych i gospodarki przestrzennej. Studiował również na University College Cork. W 1998 po raz pierwszy wybrany do Dáil Éireann. Mandat ten uzyskał w wyborach uzupełniających przeprowadzonych po śmierci jego ojca Hugh Coveneya, z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w 2002[1]. W 2004 z listy Fine Gael został posłem do Parlamentu Europejskiego. Zasiadał w grupie Europejskiej Partii Ludowej i Europejskich Demokratów, pracował m.in. w Komisji Spraw Zagranicznych.
W 2007 ponownie wybrany do niższej izby krajowego parlamentu, odchodząc w konsekwencji z PE w związku z zakazem łączenia mandatów. Reelekcję do Dáil Éireann uzyskiwał w wyborach w 2011, 2016 i 2020[1].
W marcu 2011 objął urząd ministra rolnictwa, gospodarki morskiej i żywności w rządzie Endy Kenny’ego[2]. W lipcu 2014 dodatkowo powierzono mu stanowisko ministra obrony w tym samym gabinecie[3]. W maju 2016 w drugim gabinecie Endy Kenny’ego został ministrem mieszkalnictwa i planowania[4].
W czerwcu 2017 ubiegał się o przywództwo w Fine Gael. Zwyciężył w głosowaniu wśród członków partii, jednak przegrał z Leo Varadkarem w kolegium elektorskim[5]. Nowy lider FG powierzył mu w tym samym miesiącu funkcję swojego zastępcy[6], a następnie w nowo powołanym rządzie stanowisko ministra spraw zagranicznych i handlu[7]. W listopadzie 2017, po rezygnacji złożonej przez Frances Fitzgerald, objął dodatkowo urząd wicepremiera[8].
W czerwcu 2020 Simon Coveney został ministrem spraw zagranicznych oraz ministrem obrony w gabinecie Micheála Martina[9]. W grudniu 2022, gdy na czele rządu zgodnie z porozumieniem koalicyjnym stanął Leo Varadkar, przeszedł na funkcję ministra przedsiębiorczości, handlu i zatrudnienia[10]. W kwietniu 2024 na funkcji zastępcy lidera FG zastąpiła go Heather Humphreys[11]. W tym samym miesiącu zakończył pełnienie funkcji rządowej.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Profil na stronie electionsireland.org. [dostęp 2020-02-10]. (ang.).
- ↑ List of Ministers and Ministers of State. taoiseach.gov.ie. [dostęp 2017-06-02]. (ang.).
- ↑ Taoiseach says new Cabinet to focus on jobs, economy. rte.ie, 12 lipca 2014. [dostęp 2017-06-02]. (ang.).
- ↑ Enda Kenny announces minority government Cabinet. irishtimes.com, 6 maja 2016. [dostęp 2017-06-02]. (ang.).
- ↑ Leo Varadkar: Ireland set to have first gay PM. bbc.com, 2 czerwca 2017. [dostęp 2017-06-02]. (ang.).
- ↑ Leo Varadkar elected as Republic of Ireland's taoiseach. bbc.com, 14 czerwca 2017. [dostęp 2017-06-14]. (ang.).
- ↑ Leo Varadkar becomes Taoiseach. irishtimes.com, 14 czerwca 2017. [dostęp 2017-06-14]. (ang.).
- ↑ Taoiseach appoints Simon Coveney as Tánaiste. irishtimes.com, 30 listopada 2017. [dostęp 2017-11-30]. (ang.).
- ↑ Revealed: new Cabinet and Taoiseach's Seanad nominees. rte.ie, 27 czerwca 2020. [dostęp 2020-06-27]. (ang.).
- ↑ Daniel McConnell, Paul Hosford, Elaine Loughlin, Ciara Phelan: Martin to take on Foreign Affairs while Coveney moved to Enterprise and Employment. irishexaminer.com, 17 grudnia 2022. [dostęp 2022-12-17]. (ang.).
- ↑ Hayley Halpin: Heather Humphreys officially confirmed as the new deputy leader of Fine Gael. thejournal.ie, 5 kwietnia 2024. [dostęp 2024-04-09]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2017-06-02].