Serafiel

Serafiel (hebr. שׂרפיאל) – anioł, który pojawił się w apokryficznej Księdze Henocha.

Przypisuje się mu funkcje wodza chóru serafinów i jednego z ośmiu anielskich sędziów. Jest on także władcą planety Merkury, a według kabały - najwyższym księciem Merkawy, anioła rydwanu^[1]^[2].

W tradycji muzułmańskiej i mitologii arabskiej jego odpowiednikiem jest Izrafil - anioł, który w dniu Sądu Ostatecznego obudzi umarłych dźwiękiem trąby^[3]^[4].

Zobacz też

Serafin

Przypisy

↑ Gustav Davidson: Dictionary of Angels. Simon and Schuster, 1994, s. 267. ISBN 978-0-02-907052-9. [dostęp 2020-12-29].
↑ Richard Webster: Encyclopedia of Angels. Llewellyn Worldwide, 2009, s. 183, seria: Spirituality Series. ISBN 0-7387-1462-3. [dostęp 2020-12-29].
↑ Julio Savi: Towards the Summit of Reality: An Introduction to the Study of Baháʼuʼlláh's Seven Valleys and Four Valleys. George Ronald, 2008, s. 196. ISBN 0-85398-522-7. [dostęp 2020-12-29].
↑ Jolanta Ługowska, Jacek Skawiński: Anioł w literaturze i w kulturze. T. 1. Oficyna Wydawnicza ATUT-Wrocławskie Wydawnictwo Oświatowe, 2004, s. 103, 235, 489. ISBN 978-83-7432-001-6. [dostęp 2020-12-29].

[Davidson-1] Gustav Davidson: Dictionary of Angels. Simon and Schuster, 1994, s. 267. ISBN 978-0-02-907052-9. [dostęp 2020-12-29].

[Webster-2] Richard Webster: Encyclopedia of Angels. Llewellyn Worldwide, 2009, s. 183, seria: Spirituality Series. ISBN 0-7387-1462-3. [dostęp 2020-12-29].

[Savi-3] Julio Savi: Towards the Summit of Reality: An Introduction to the Study of Baháʼuʼlláh's Seven Valleys and Four Valleys. George Ronald, 2008, s. 196. ISBN 0-85398-522-7. [dostęp 2020-12-29].

[atut-4] Jolanta Ługowska, Jacek Skawiński: Anioł w literaturze i w kulturze. T. 1. Oficyna Wydawnicza ATUT-Wrocławskie Wydawnictwo Oświatowe, 2004, s. 103, 235, 489. ISBN 978-83-7432-001-6. [dostęp 2020-12-29].

[1]

[2]

[3]

[4]