Saga o Ludziach Lodu
Autor | |
---|---|
Typ utworu | |
Wydanie oryginalne | |
Język | |
Data wydania |
1982 – 1989 |
Wydawca |
Bladkompaniet |
Pierwsze wydanie polskie | |
Data wydania polskiego |
1992 – 1996 |
Wydawca |
Pol-Nordica |
Przekład |
Saga o Ludziach Lodu – składająca się z 47 części seria książek autorstwa współczesnej pisarki norwesko-szwedzkiej Margit Sandemo[1].
Saga o Ludziach Lodu zawiera wątki mistyczne, romantyczne, humorystyczne. Zaliczana jest do literatury fantasy, zawiera także elementy takich gatunków, jak romans i horror. Akcji towarzyszy barwne tło historyczne, nie zawsze zgodne z prawdą i często ustępujące miejsca literackiej fikcji.
Kontynuacją tej serii, a także Sagi o Czarnoksiężniku, jest Saga o Królestwie Światła.
Legenda
[edytuj | edytuj kod]Wiele z tomów rozpoczyna się przywołaniem legendy o Tengelu Złym, protoplaście rodu Ludzi Lodu, który przed wieloma setkami lat wyruszył na dzikie pustkowia, by zaprzedać duszę diabłu. W wyniku tego jego potomkowie zostali przeklęci. W każdym pokoleniu miała się rodzić przynajmniej jedna osoba, która musiała pozostawać w służbie szatanowi. Ich znakiem rozpoznawczym miały być żółte, kocie oczy, a także często zniekształcone łopatki i mongolskie rysy[1]. Mieli oni również posiadać umiejętności czarowania. Przekleństwo miało ciążyć na rodzie tak długo jak nie zostanie odnalezione naczynie, w którym Tengel Zły miał przygotowywać wywar służący przywołaniu Księcia Ciemności.
W XVI wieku przyszedł w rodzie Ludzi Lodu chłopiec obciążony przekleństwem, który próbował przemienić zło przekleństwa w dobro i dlatego nazywano go Tengelem Dobrym.
Fabuła
[edytuj | edytuj kod]Akcja rozpoczyna się w 1581 roku w Trondheim w Norwegii, od opowieści o Silje Arngrimsdotter[1] oraz o tym, jak nawiązuje ona kontakt z Ludźmi Lodu, społecznością wyrzutków żyjących w odizolowanej dolinie. Od tego momentu śledzimy losy Ludzi Lodu na przestrzeni wieków. Akcja obejmuje okres od XVI do XX wieku i toczy się przeważnie w krajach skandynawskich: Norwegii, Szwecji i Danii. Na przestrzeni serii niektórzy członkowie rodu pojawiają się również w różnych zakątkach Europy i Azji.
Każda książka opowiada odrębną historię, skupioną zazwyczaj na jednym lub kilku osobach z rodu. Większość z nich skupia się na przeklętych, ich walce z ich złymi skłonnościami, a także na tym, jak wykorzystują swoje moce. Ludzie Lodu byli oskarżani o czary, dlatego niechętnie przyjmowano ich w społeczeństwie. Członkowie rodu okazywali sobie nawzajem i otaczającym ich ludziom ciepło i miłość. Wykazywali empatię wobec skrzywdzonych przez życie ludzi i zwierząt. Potrafili także nawiązywać kontakty z istotami nadprzyrodzonymi.
Wydania i popularność
[edytuj | edytuj kod]Pierwszy tom ukazał się w 1982 roku, a seria stała się jedną z najlepiej sprzedających się cykli powieści w Skandynawii, z ponad 39 milionami sprzedanych egzemplarzy[2]. Choć Margit Sandemo mieszkała w Norwegii, jej powieści były oryginalnie pisane po szwedzku, a tłumaczenia na norweski były dokonywane przez inne osoby. Książki ukazały się w Danii, Norwegii, Finlandii, Polsce, Szwecji, na Węgrzech oraz Islandii. Istnieje również nieoficjalne tłumaczenie na język rosyjski. Niekompletne przekłady istnieją na języki niemiecki, czeski i angielski. Saga cieszyła się dużą popularnością w Polsce, do roku 2000 wydawnictwo Pol-Nordica opublikowało wszystkie 47 części w łącznym nakładzie 8,2 mln egzemplarzy. Poszczególne części miały nakład do 200 tys. egzemplarzy[3].
Adaptacje
[edytuj | edytuj kod]W 2011 roku ogłoszono, że planowana jest seria telewizyjna, której długość szacowana była na 200 odcinków[4].
Tomy Sagi o Ludziach Lodu
[edytuj | edytuj kod]- Zauroczenie (Trollbund'et)
- Polowanie na czarownice (Heksejakten)
- Otchłań (Avgrunnen)
- Tęsknota (Lengsel)
- Grzech śmiertelny (Dødssynden)
- Dziedzictwo zła (Den onde arven)
- Zamek duchów (Spøkelses-slottet)
- Córka hycla (Bøddelens datter)
- Samotny (Den ensomme)
- Zimowa zawierucha (Vinterstorm)
- Zemsta (Blodhevn)
- Gorączka (Feber i blodet)
- Ślady Szatana (Satans fotspor)
- Ostatni rycerz (Den siste ridder)
- Wiatr od Wschodu (Vinden fra øst)
- Kwiat wisielców (Galgeblomsten)
- Ogród śmierci (Dødens have)
- Dom upiorów (Bak fasaden)
- Zęby smoka (Dragens tenner)
- Skrzydła kruka (Ravnens vinger)
- Diabelski Jar (Djevlekløften)
- Demon i panna (Demonen og jomfruen)
- Wiosenna ofiara (Våroffer)
- Martwe wrzosy (I jordens dyp)
- Anioł o czarnych skrzydłach (Engel med svarte vinger)
- Dom w Eldafjord (Huset i Eldafjord)
- Skandal (Skandalen)
- Lód i ogień (Is og ild)
- Miłość Lucyfera (Lucifers kjærlighet)
- Bestia i wilki (Utysket)
- Przewoźnik (Fergemannen)
- Głód (Hunger)
- Demon nocy (Nattens demon)
- Kobieta na brzegu (Kvinnen på stranden)
- Droga w ciemnościach (Vandring i mørket)
- Magiczny księżyc (Trollmåne)
- Miasto strachu (Skrekkens by)
- Urwany ślad (Skjulte spor)
- Nieme głosy (Rop av stumme røster)
- Więźniowie czasu (Fanget av tiden)
- Góra Demonów (Demonenes fjell)
- Cisza przed burzą (Stille før stormen)
- Odrobina czułości (Et streif av ømhet)
- Fatalny dzień (Den onde dagen)
- Książę Czarnych Sal (Legenden om Marco)
- Woda Zła (Det svarte vannet)
- Czy jesteśmy tutaj sami? (Er det noen der ute?)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Sagan om isfolket (Sagaen om Isfolket #1-47) by Margit Sandemo [online], goodreads.com .
- ↑ Kristine Kleppo / ABC Nyheter , Britene oppdager «Isfolket» [online], www.abcnyheter.no, 23 czerwca 2008 [dostęp 2022-08-05] (norw.).
- ↑ 12 mln egzemplarzy Margit Sandemo [online], Rynek książki, 6 marca 2000 [dostęp 2022-07-26] (pol.).
- ↑ Elin Fossum , Isfolket blir TV-serie [online], NRK, 10 lipca 2010 [dostęp 2022-08-05] (norw. bokmål).