Rozziew

Rozziew (hiatus, hiat) – sąsiedztwo dwóch samogłosek bądź wewnątrz wyrazu (na przykład boa, moa – tak zwany hiatus wewnętrzny), bądź też na styku dwóch wyrazów (hiatus zewnętrzny). W wielu językach istnieje tendencja do unikania rozziewu, może być ona realizowana przez:

epentezę, najczęściej półsamogłoski, na przykład nienormatywna wymowa kakało zamiast kakao
zanik sylabiczności poprzez przekształcenie samogłoski w półsamogłoskę, na przykład: dojdę = do + idę
zanik jednej z samogłosek (elizja), na przykład: zaglądać = za + oglądać
zlanie się dwóch samogłosek w jedną samogłoskę (synereza) lub w dyftong, na przykład: doglądać = do + oglądać

Szczególnie wyraźne unikanie rozziewu (poprzez elizję) występowało w poezji łacińskiej. Również w klasycznym (a także poniekąd wcześniejszym) sanskrycie widoczne są bardzo wyraźne tendencje do unikania rozziewu (z wyjątkiem niektórych konkretnych przypadków), czemu poświęcona jest spora część ściśle określonych reguł sandhi.

Bibliografia

Encyklopedia językoznawstwa ogólnego. Wrocław: 2003. ISBN 83-04-04680-6.