Rosi Mittermaier

Rosi Mittermaier

Rosi Mittermaier (2004)
Pełne imię i nazwisko	Rosemarie Mittermaier
Data i miejsce urodzenia	5 sierpnia 1950 Monachium
Data i miejsce śmierci	4 stycznia 2023 Garmisch-Partenkirchen
Klub	WSV Reit im Winkl
Wzrost	159 cm
Debiut w PŚ	Sezon 1966/1967
Pierwsze punkty w PŚ	1.02 1967, Monte Bondone (6. miejsce – slalom)
Pierwsze podium w PŚ	17.03 1968, Aspen (3. miejsce – gigant)
Dorobek medalowy
Reprezentacja RFN Igrzyska olimpijskie złoto Innsbruck 1976 narciarstwo alpejskie (zjazd) złoto Innsbruck 1976 narciarstwo alpejskie (slalom) srebro Innsbruck 1976 narciarstwo alpejskie (slalom gigant) Mistrzostwa świata złoto Innsbruck 1976 zjazd złoto Innsbruck 1976 slalom złoto Innsbruck 1976 kombinacja srebro Innsbruck 1976 slalom gigant Puchar Świata Kryształowa Kula 1975/1976 3. miejsce 1974/1975 Puchar Świata (Slalom) Mała Kryształowa Kula 1975/1976 2. miejsce 1972/1973 2. miejsce 1973/1974 Puchar Świata (Kombinacja) Mała Kryształowa Kula 1975/1976 Puchar Świata (Gigant) 3. miejsce 1975/1976
Odznaczenia
Strona internetowa

Rosa Anna Katharina „Rosi” Mittermaier (ur. 5 sierpnia 1950 w Monachium, zm. 4 stycznia 2023 w Garmisch-Partenkirchen) – niemiecka narciarka alpejska reprezentująca Niemcy Zachodnie, trzykrotna medalistka olimpijska, czterokrotna medalistka mistrzostw świata, a także zdobywczyni Pucharu Świata.

Kariera

Pierwszy sukces w karierze Rosi Mittermaier osiągnęła w 1967 roku, kiedy została mistrzynią kraju w slalomie gigancie. Jeszcze w tym samym roku dołączyła do reprezentacji RFN i zadebiutowała w zawodach Pucharu Świata. Pierwsze punkty zdobyła 1 lutego 1967 roku na stokach Monte Bondone, zajmując szóste miejsce w slalomie. Były to jej jedyne punkty w sezonie 1966/1967, w którym zajęła ostatecznie 27. miejsce. Pierwsze pucharowe podium wywalczyła 17 marca 1968 roku w Aspen, zajmując trzecie miejsce w gigancie. W zawodach tych wyprzedziły ją tylko Nancy Greene z Kanady oraz Francuzka Marielle Goitschel. W sezonie 1967/1968 punktowała jeszcze kilkukrotnie, jednak nie stawała już na podium. W klasyfikacji generalnej była dwunasta, a w klasyfikacji giganta zajęła ósme miejsce. W lutym w 1968 roku wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Grenoble, gdzie jej najlepszym wynikiem było dwudzieste miejsce w gigancie.

Sezon 1968/1969 zaczęła od zajęcia drugiego miejsca w gigancie podczas zawodów rozgrywanych 11 grudnia 1968 roku w Val d’Isère. W kolejnych startach jeszcze trzykrotnie stawała na podium: 10 stycznia w Grindelwald była druga w zjeździe, 16 stycznia w Schruns odniosła pierwsze pucharowe zwycięstwo wygrywając slalom, a 23 marca 1969 roku w Waterville Valley w tej samej konkurencji była druga. Dało jej to siódme miejsce w klasyfikacji generalnej, czwarte w slalomie i piąte w klasyfikacji zjazdu. Kolejne zwycięstwo odniosła 14 marca 1970 roku w Voss, gdzie była najlepsza w slalomie. Było to jej jedyne podium w sezonie 1969/1970, który ukończyła na jedenastej pozycji. W 1970 roku wzięła udział w mistrzostwach świata w Val Gardena, zajmując między innymi piąte miejsce w kombinacji i siódme w gigancie.

W sezonie 1970/1971 na podium stawała dwa razy: 29 stycznia w Saint-Gervais była trzecia w slalomie, a 20 lutego 1971 roku w Sugarloaf zajęła trzecie miejsce w gigancie. Poza tymi startami wielokrotnie punktowała, co pozwoliło jej zająć czternaste miejsce w klasyfikacji generalnej. Rok później także nie wygrała żadnych zawodów, jednak na podium stawała czterokrotne: 18 grudnia 1971 roku w Sestriere i 4 stycznia w Oberstaufen była druga w slalomie, 1 marca w Heavenly Valley była druga w gigancie, a 17 marca 1972 roku w Pra Loup zajęła trzecie miejsce w slalomie. Sezon ten zakończyła na szóstej pozycji, w klasyfikacji slalomu była czwarta, w gigancie siódma, a w zjeździe zajęła dziesiąte miejsce.

Przez dwa kolejne sezony zajmowała drugie miejsce w klasyfikacji slalomu, ulegając kolejno Francuzce Patricii Emonet i swej rodaczce Chriście Zechmeister. W tym czasie na podium stawała ośmiokrotnie, odnosząc trzy zwycięstwa: 2 lutego 1973 roku w Schruns, 27 lutego w Abetone i 8 marca 1974 roku w Wysokich Tatrach wygrywała slalom. W klasyfikacji generalnej była jednak czwarta w sezonie 1972/1973 i siódma w sezonie 1973/1974. Z rozgrywanych w lutym 1974 roku mistrzostw świata w Sankt Moritz także wróciła bez medalu. Zajęła tam szóste miejsce w slalomie, a rywalizacji w zjeździe i gigancie nie ukończyła.

Mittermaier wygrała czwarte zawody sezonu 1974/1975 (slalom 13 grudnia w Cortinie d’Ampezzo), w kolejnych startach jeszcze siedmiokrotnie stając na podium. W żadnych jednak nie zwyciężyła, zajmując pięć razy trzecie miejsce i dwa razy drugie. Pierwszy raz w karierze stanęła za to na podium klasyfikacji generalnej, zajmując trzecie miejsce za Austriaczką Annemarie Moser-Pröll i Hanni Wenzel z Liechtensteinu. W pozostałych klasyfikacjach najlepszy wynik osiągnęła w zjeździe, w którym była szósta. Najlepsze wyniki osiągała jednak w sezonie 1975/1976, kiedy zdobyła Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej. Zdobyła także Małe Kryształowe Kule za zwycięstwa w klasyfikacjach slalomu i kombinacji, a w gigancie była trzecia za Lise-Marie Morerod ze Szwajcarii i Austriaczką Moniką Kaserer. Na podium stawała trzynaście razy, odnosząc przy tym cztery zwycięstwa: 17 grudnia w Cortinie d’Ampezzo w kombinacji, 22 stycznia w Bad Gastein w slalomie oraz 5 i 6 marca 1976 roku w Copper Mountain, gdzie była kolejno najlepsza w gigancie i slalomie.

Największe sukcesy osiągnęła na igrzyskach olimpijskich w Innsbrucku w 1976 roku, gdzie w trzech startach zdobyła trzy medale. Najpierw zwyciężyła w zjeździe, wyprzedzając bezpośrednio Austriaczkę Brigitte Totschnig oraz Cindy Nelson z USA. Następnie była druga w gigancie, rozdzielając na podium Kanadyjkę Kathy Kreiner i Francuzkę Daniele Debernard. Do zwycięstwa w tych zawodach Niemce zabrakło 0,12 sekundy. Następnie wystartowała w slalomie, w którym po pierwszym przejeździe zajmowała drugie miejsce, tracąc do prowadzącej rodaczki, Pameli Behr 0,09 sekundy. W drugim przejeździe uzyskała najlepszy wynik, co dało jej złoty medal, przed Włoszką Claudią Giordani i Hanni Wenzel. Igrzyska w Innsbrucku były także mistrzostwami świata, jednak kombinację rozegrano tylko w ramach drugiej z tych imprez. W konkurencji tej Mittermaier także była najlepsza, wyprzedzając Danièle Debernard i Hanni Wenzel. Po zakończeniu sezonu 1975/1976 zakończyła karierę.

Wielokrotnie zdobywała medale mistrzostw RFN, w tym czternaście złotych: w slalomie w latach 1967, 1969, 1970, 1972 i 1973, gigancie w latach 1969–1971 i 1973 oraz kombinacji w latach 1967–1971. W 1976 roku otrzymała nagrodę Skieur d’Or, przyznawaną przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Dziennikarzy Narciarskich. Została także wybrana najlepszą sportsmenką 1976 roku w RFN, a w 2007 roku została odznaczona Bawarskim Orderem Zasługi. Jej imieniem (Rosi-Mittermaier-Tunnel) nazwano najwyżej w Europie położony (2830 m n.p.m.) tunel drogowy, znajdujący się w Alpach Ötztalskich w Tyrolu.

Jej siostry: Evi i Heidi, mąż Christian Neureuther oraz ich syn, Felix Neureuther, również uprawiali narciarstwo alpejskie.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
25.	10 lutego	1968	Grenoble	Zjazd	1:40,87	+6,86	Olga Pall
DNF	13 lutego	1968	Grenoble	Slalom	1:25,86	–	Marielle Goitschel
20	15 lutego	1968	Grenoble	Gigant	1:51,97	+6,78	Nancy Greene
6.	5 lutego	1972	Sapporo	Zjazd	1:36,68	+2,64	Marie-Theres Nadig
12.	8 lutego	1972	Sapporo	Gigant	1:29,90	+3,49	Marie-Theres Nadig
17.	11 lutego	1972	Sapporo	Slalom	1:31,24	+9,93	Barbara Cochran
1.	8 lutego	1976	Innsbruck	Zjazd	1:46,16	–	–
1.	11 lutego	1976	Innsbruck	Slalom	1:30,54	–	–
2.	13 lutego	1976	Innsbruck	Gigant	1:29,13	+0,12	Kathy Kreiner

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
25.	10 lutego	1968	Grenoble	Zjazd	1:40,87	+6,86	Olga Pall
DNF	13 lutego	1968	Grenoble	Slalom	1:25,86	–	Marielle Goitschel
20	15 lutego	1968	Grenoble	Gigant	1:51,97	+6,78	Nancy Greene
20.	11 lutego	1970	Val Gardena	Zjazd	1:58,34	+6,36	Annerösli Zryd
14.	13 lutego	1970	Val Gardena	Slalom	1:40,44	+8,36	Ingrid Lafforgue
7.	14 lutego	1970	Val Gardena	Gigant	1:20,46	+0,73	Betsy Clifford
5.	3 lutego	1970	Val Gardena	Kombinacja	30,31 pkt	+47,67 pkt	Michèle Jacot
6.	5 lutego	1972	Sapporo	Zjazd	1:36,68	+2,64	Marie-Theres Nadig
12.	8 lutego	1972	Sapporo	Gigant	1:29,90	+3,49	Marie-Theres Nadig
17.	11 lutego	1972	Sapporo	Slalom	1:31,24	+9,93	Barbara Cochran
8.	11 lutego	1972	Sapporo	Kombinacja	25,64 pkt	+73,63 pkt	Annemarie Moser-Pröll
DNF	3 lutego	1974	Sankt Moritz	Gigant	1:43,18	–	Fabienne Serrat
DNF	7 lutego	1974	Sankt Moritz	Zjazd	1:50,84	–	Annemarie Moser-Pröll
6.	8 lutego	1974	Sankt Moritz	Slalom	1:34,63	+1,76	Hanni Wenzel
1.	8 lutego	1976	Innsbruck	Zjazd	1:46,16	–	–
1.	11 lutego	1976	Innsbruck	Slalom	1:30,54	–	–
2.	13 lutego	1976	Innsbruck	Gigant	1:29,13	+0,12	Kathy Kreiner
1.	13 lutego	1976	Innsbruck	Kombinacja	0,84 pkt	–	–

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 1966/1967: 27.
• sezon 1967/1968: 12.
• sezon 1968/1969: 7.
• sezon 1969/1970: 11.
• sezon 1970/1971: 14.
• sezon 1971/1972: 6.
• sezon 1972/1973: 4.
• sezon 1973/1974: 7.
• sezon 1974/1975: 3.
• sezon 1975/1976: 1.

Zwycięstwa w zawodach Pucharu Świata

1. Schruns – 16 stycznia 1969 (slalom)
2. Voss – 14 marca 1970 (slalom)
3. Schruns – 2 lutego 1973 (slalom)
4. Abetone – 27 lutego 1974 (slalom)
5. Wysokie Tatry – 8 marca 1974 (slalom)
6. Cortina d’Ampezzo – 13 grudnia 1974 (slalom)
7. Cortina d’Ampezzo – 17 grudnia 1975 (kombinacja)
8. Bad Gastein – 22 stycznia 1976 (slalom)
9. Copper Mountain – 5 marca 1976 (gigant)
10. Copper Mountain – 6 marca 1976 (slalom)

• 10 zwycięstw (8 slalomów, 1 gigant i 1 kombinacja)

Pozostałe miejsca na podium

1. Aspen – 17 marca 1968 (gigant) – 3. miejsce
2. Val d’Isère – 11 grudnia 1968 (gigant) – 2. miejsce
3. Grindelwald – 10 stycznia 1969 (zjazd) – 2. miejsce
4. Waterville Valley – 22 marca 1969 (slalom) – 2. miejsce
5. Saint-Gervais – 29 stycznia 1971 (slalom) – 3. miejsce
6. Sugarloaf – 20 lutego 1971 (gigant) – 3. miejsce
7. Sestriere – 18 grudnia 1971 (slalom) – 2. miejsce
8. Oberstaufen – 4 stycznia 1972 (slalom) – 2. miejsce
9. Heavenly Valley – 1 marca 1972 (gigant) – 2. miejsce
10. Pra Loup – 17 marca 1972 (slalom) – 3. miejsce
11. Maribor – 2 stycznia 1973 (slalom) – 3. miejsce
12. Grindelwald – 17 stycznia 1973 (slalom) – 2. miejsce
13. Chamonix – 26 stycznia 1973 (slalom) – 2. miejsce
14. Les Diablerets – 16 stycznia 1974 (slalom) – 3. miejsce
15. Bad Gastein – 25 stycznia 1974 (gigant) – 3. miejsce
16. Saalbach – 21 grudnia 1974 (zjazd) – 3. miejsce
17. Grindelwald – 9 stycznia 1975 (gigant) – 3. miejsce
18. Grindelwald – 10 stycznia 1975 (kombinacja) – 2. miejsce
19. Grindelwald – 10 stycznia 1975 (zjazd) – 2. miejsce
20. Sarajewo – 19 stycznia 1975 (gigant) – 3. miejsce
21. Saint-Gervais – 29 stycznia 1975 (slalom) – 3. miejsce
22. Chamonix – 31 stycznia 1975 (kombinacja) – 2. miejsce
23. Val d’Isère – 4 grudnia 1975 (gigant) – 2. miejsce
24. Aprica – 11 grudnia 1975 (slalom) – 2. miejsce
25. Cortina d’Ampezzo – 17 grudnia 1975 (slalom) – 3. miejsce
26. Meiringen – 9 stycznia 1976 (kombinacja) – 2. miejsce
27. Les Diablerets – 12 stycznia 1976 (slalom) – 2. miejsce
28. Les Gets – 15 stycznia 1975 (1976) – 2. miejsce
29. Sarajewo – 25 stycznia 1976 (gigant) – 2. miejsce
30. Sarajewo – 26 stycznia 1976 (slalom) – 2. miejsce
31. Aspen – 12 marca 1976 (zjazd) – 3. miejsce

Bibliografia

• Oficjalna Strona (niem.)
• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-03)]. (ang.).