[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Roczyny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Roczyny
wieś
Ilustracja
Złota Górka nad Roczynami
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Powiat

wadowicki

Gmina

Andrychów

Wysokość

757 m n.p.m.

Liczba ludności (2021)

4493[2]

Strefa numeracyjna

33

Kod pocztowy

34-120[3]

Tablice rejestracyjne

KWA

SIMC

0045221

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Roczyny”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Roczyny”
Położenie na mapie powiatu wadowickiego
Mapa konturowa powiatu wadowickiego, blisko lewej krawiędzi nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Roczyny”
Położenie na mapie gminy Andrychów
Mapa konturowa gminy Andrychów, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Roczyny”
Ziemia49°50′35″N 19°18′36″E/49,843056 19,310000[1]
Strona internetowa
Herb Roczyn
Wieś Roczyny.
Szlak w kierunku Przełęczy Bukowskiej
Szlak od strony kamieniołomu w kierunku Przełęczy Bukowskiej

Roczynywieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie wadowickim, w gminie Andrychów.

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Roczyny położone są na Pogórzu Śląskim u północnego stoku Złotej Góry. Od północy graniczą z Andrychowem, od wschodu z Targanicami, od południa z Brzezinką, od zachodu z Bulowicami, a od południowego zachodu z Czańcem, gdzie znajduje się granica województw: śląskiego i małopolskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bielskiego.

Integralne części wsi

[edytuj | edytuj kod]
Integralne części wsi Roczyny[4][5]
SIMC Nazwa Rodzaj
0045238 Berno część wsi
0045244 Bulówki część wsi
0045250 Dół część wsi
0045267 Dział część wsi
0045280 Podgóry część wsi
0045304 Pyrzówka część wsi
0992125 Stary Żywiec część wsi
0045310 Wiedeń część wsi

Herb wsi

[edytuj | edytuj kod]

Godło wsi przedstawia laskę Merkurego na czerwonym tle, oplecioną dwoma wężami. W otoku pieczęci znajduje się napis Wieś Roczyny N 48. Złoty kolor laski symbolizuje potęgę władzy i godność, natomiast węże – sławę, wojnę i odwagę.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwotnie obszar wsi należał do Wieprza, później do Andrychowa. W dokumencie sprzedaży księstwa oświęcimskiego Koronie Polskiej przez Jana IV oświęcimskiego wystawionym 21 lutego 1457 miejscowość wymieniona została jako Rocziny[6]. Jako zupełnie samodzielna i odrębna miejscowość Roczyny występują ponownie od 1581 roku, kiedy podobnie jak w sąsiednich Sułkowicach (z którymi do 1790 roku tworzyły jedną administracyjną całość) zaczęło rozwijać się tkactwo. Tkacze należeli do andrychowskiego cechu. Pod koniec XVIII w., po śmierci właściciela dóbr andrychowskich i założyciela Andrychowa Stanisława Ankwicza, dobra te podzielono między dwóch synów Józefa i Tadeusza; ten ostatni otrzymał Andrychów, Sułkowice i Roczyny. Z początkiem XIX w. sprzedano Roczyny Bobrowskim; w II poł. XIX w. były własnością Teresy Bobrowskiej, z końcem wieku ziemię rozkupili chłopi. Od wieków wieś należała do parafii w Andrychowie. W 1880 roku Roczyny zamieszkiwały 1843 osoby, a 10 lat później 2123 mieszkańców.

Roczyny dzisiaj

[edytuj | edytuj kod]

Roczyny należą do największych miejscowości andrychowskiej gminy (ok. 4200 mieszkańców). Przebiega tutaj ważna droga łącząca Śląsk z Małopolską – ul. Bielska. Działa Ochotnicza Straż Pożarna, która posiada orkiestrę. W miejscowości znajduje się też stadion sportowy. Prowadzi tutaj swoją działalność LKS Burza Roczyny. Ponadto funkcjonuje Zespół Szkół Samorządowych[7], w którego skład wchodzi:

  • Szkoła Podstawowa im. Mieszka I
  • Przedszkole

Przyroda

[edytuj | edytuj kod]

Szata roślinna Roczyn jest typowa dla Beskidów. Wyższe partie górskie porastają lasy, natomiast w miejscach niższych dominują zbiorowiska nieleśne. Lasy w Roczynach zajmują niewielki procent powierzchni. Drzewostan lasów jest zróżnicowany, dominuje świerk, buk i jodła. Można tu też spotkać jawory, dęby, różne gatunki wierzby, a także brzozę. Bogata jest również flora porostów, bujne jest runo leśne. Wśród roślin łąkowych i leśnych dużo jest gatunków chronionych.

Religia

[edytuj | edytuj kod]

Na terenie wsi działalność duszpasterską prowadzi Kościół Rzymskokatolicki (parafia św. Urbana). Kiedyś Roczyny należały do parafii w Andrychowie. 17 września 1978 roku kardynał Karol Wojtyła – metropolita krakowski poświęcił kamień węgielny budującego się kościoła w Roczynach. Był to jego ostatni akt przed Konklawe. Budowę kościoła parafialnego pw. św. Urbana i Matki Bożej Wspomożycielki Wiernych ukończono w 1986 roku.

W latach 20. XX wieku w Roczynach istniał zbór Badaczy Pisma Świętego[8][9].

Ludzie związani z Roczynami

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Ludzie związani z Roczynami.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 115718
  2. Wieś Roczyny w liczbach [online], polskawliczbach.pl.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1078 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  5. TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  6. Krzysztof Rafał Prokop, Księstwa oświęcimskie i zatorskie wobec Korony Polskiej w latach 1438-1513. Dzieje polityczne, Kraków: PAU, 2002, s. 151, ISBN 83-88857-31-2.
  7. INVENTOR Multimedia, Zespół Szkół Samorządowych w Roczynach. Zespoły szkół. Placówki. Portal Edukacyjny miasta Andrychowa [online], zss-roczyny.pl [dostęp 2015-07-02] [zarchiwizowane z adresu 2011-08-05].
  8. Historia zborów Ziemi Andrychowskiej [online], nastrazy.pl, 15 lutego 2003 [dostęp 2015-11-08].
  9. Mniejszości wyznaniowe w Gminie Andrychów, „Nowiny Andrychowskie”, cdn.radioandrychow.pl, wrzesień 1997, s. 16.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]