RMS Etruria
| |
| Bandera | |
|---|---|
| Armator |
Cunard Line |
| Dane podstawowe | |
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia |
John Elder & Co |
| Data oddania do eksploatacji | |
| Data wycofania ze służby | |
| Dane techniczne | |
| Długość całkowita (L) |
158,02 m |
| Szerokość (B) |
17,43 m |
| Pojemność brutto |
7718 GT |
RMS Etruria – parowiec, wraz z siostrą RMS "Umbria" zostały wyposażone jako ostatnie statki armatora Cunard Line w pomocnicze żagle.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Budową statków zajęła się stocznia John Elder & Co z Glasgow w Szkocji. Były największymi liniowcami w czasie ich użytkowania. Do ruchu wprowadzona 25 kwietnia 1885 roku (dwanaście tygodni później po "Umbrii"). Błękitną Wstęgę Atlantyku zdobyła 2-krotnie: w 1885 i w 1888 roku. Największą innowacją było umieszczenie na statkach chłodni. Wnętrza transatlantyku były wykonane w stylu wiktoriańskim. W latach 1885–1892 liniowiec posiadał 2 klasy, w 1892 rozbudowano go tworząc 3 klasę. Odbywała trasę Liverpool-Nowy Jork. Po 23-letniej karierze statek został pocięty na złom. Następczyniami są RMS "Campania" i RMS "Lucania".