[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Polyplectron

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Polyplectron[1]
Temminck, 1807[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – wieloszpon szary (P. bicalcaratum)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

grzebiące

Rodzina

kurowate

Podrodzina

bażanty

Plemię

Polyplectronini

Rodzaj

Polyplectron

Typ nomenklatoryczny

Polyplectron chinquis Temminck, 1807 (= Pavo bicalcaratus Linnaues, 1758)

Synonimy
Gatunki

zobacz opis w tekście

Polyplectronrodzaj ptaków z podrodziny bażantów (Phasianinae) w rodzinie kurowatych (Phasianidae).

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Azji[9].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 35,5–76 cm; masa ciała 238–910 g (samce są większe i cięższe od samic)[10].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Polyplectron (Polyplectrum, Polyplectrus): gr. πολυς polus „wiele, dużo”; πληκτρον plektron „ostroga koguta”[11].
  • Diplectron: gr. δι- di- „podwójny”, od δις dis „dwukrotnie”, od δυο duo „dwa”; πληκτρον plektron „ostroga koguta”[12]. Gatunek typowy: Pavo bicalcaratus Linnaues, 1758.
  • Diplectropus: gr. δι- di- „podwójny”, od δις dis „dwukrotnie”, od δυο duo „dwa”; πληκτρον plektron „ostroga koguta”; πους pous, ποδος podos „stopa”[13]. Nowa nazwa dla Diplectron[14].
  • Emphania: gr. εμφανης emphanēs „widoczny, jawny”, od εμφαινω emphainō „pokazywać się”[15]. Gatunek typowy: Polyplectron napoleonis Lesson, 1831.
  • Chalcurus: epitet gatunkowy Polyplectrum chalcurum Lesson, 1831; gr. χαλκος khalkos „brąz, miedź”; -ουρος -ouros „-ogonowy”, od ουρα oura „ogon”[16]. Gatunek typowy: Polyplectrum chalcurum Lesson, 1831.

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następuje gatunkami[17]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Polyplectron, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. C.J. Temmnick: Catalogue systématique du cabinet d’ornithologie et de la collection de quadrumanes de Crd. Jb. Temminck. Avec un courte description des oiseaux non-decrits suivi d’une nôte d’oiseaux doubles et de quelques autres objets d’histoire naturelle offerte en échange. Amsterdam: Chez C. Sepp Jansz., 1807, s. 149. (fr.).
  3. L.J.P. Vieillot: Analyse d’une nouvelle ornithologie élémentaire. Paris: Deteville, libraire, rue Hautefeuille, 1816, s. 50. (fr.).
  4. G. Cuvier: Le règne animal distribué d’après son organisation. T. 1. Paris: Chez Déterville, 1817, s. 438. (fr.).
  5. G.J. Billberg: Synopsis faunae Scandinaviae. T. 1. Cz. 2: Aves. Holmiae: Ex officina typogr. Caroli Deleen, 1828, s. Tab. A. (łac.).
  6. C.W.L. Gloger: Gemeinnütziges Hand- und Hilfsbuch der Naturgeschichte. Breslau: A. Schulz, 1841, s. 382. (niem.).
  7. H.G.L. Reichenbach: Avium systema naturale. Das natürliche system der vögel mit hundert tafeln grösstentheils original-abbildungen der bis jetzt entdecken fast zwölfhundert typischen formen. Vorlaüfer einer iconographie der arten der vögel aller welttheile. Dresden und Leipzig: Expedition der vollständigsten naturgeschichte, 1850, s. xxix. (niem.).
  8. Ch.-L. Bonaparte. Tableaux paralléliques de l’ordre des Gallinacés. „Comptes Rendus Hebdomadaires des Séances de l’Académie des Sciences”. 42, s. 878, 1856. (fr.). 
  9. F. Gill & D. Donsker: Pheasants, partridges & francolins. IOC World Bird List: Version 8.2. [dostęp 2018-09-05]. (ang.).
  10. P.J.K. McGowan: Family Phasianidae (Pheasants and Partridges). W: J. del Hoyo, A. Elliott & J. Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 2: New World Vultures to Guineafowl. Barcelona: Lynx Edicions, 1994, s. 547–548. ISBN 84-87334-15-6. (ang.).
  11. The Key to Scientific Names, Polyplectron [dostęp 2018-09-05].
  12. The Key to Scientific Names, Diplectron [dostęp 2018-09-05].
  13. The Key to Scientific Names, Diplectropus [dostęp 2018-09-05].
  14. A.P. Peterson: Richmond Index images -- Genus group names. Zoonomen: Zoological Nomenclature Resource. [dostęp 2019-09-05]. (ang.).
  15. The Key to Scientific Names, Emphania [dostęp 2018-09-05].
  16. The Key to Scientific Names, Chalcurus [dostęp 2018-09-05].
  17. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Polyplectronini Blyth, 1852 (wersja: 2020-07-21). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-09-02].
  18. J. Chang, B. Wang, Y.-Y. Zhang, Y. Liu, W. Liang, J.-Ch. Wang, H.-T. Shi, W.-B. Su & Z.-W. Zhang. Molecular evidence for species status of the endangered Hainan Peacock Pheasant. „Zoological Science”. 25 (1), s. 30-35, 2008. DOI: 10.2108/zsj.25.30. PMID: 18275243. (ang.). 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).