[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Petra Kamstra

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Petra Kamstra
Państwo

 Holandia

Data urodzenia

18 marca 1974

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

70 (2 października 1995)

Australian Open

3R (1991)

Roland Garros

2R (1996)

Wimbledon

4R (1995)

US Open

1R (1993, 1995)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

1

Najwyżej w rankingu

97 (6 listopada 1995)

Roland Garros

1R (1996, 1998)

Wimbledon

1R (1995)

Petra Kamstra (ur. 18 marca 1974) – holenderska tenisistka, zawodniczka pierwszej setki rankingu światowego, zwyciężczyni zawodowego turnieju WTA w grze podwójnej.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Praworęczna Kamstra karierę zawodową rozpoczęła w wieku 15 lat od turniejów pod auspicjami Międzynarodowej Federacji Tenisowej, już w drugim starcie w zawodach tej rangi latem 1989 wygrywając w belgijskim Koksijde. W 1990 po raz pierwszy została sklasyfikowana w czołowej dwusetce rankingu światowego, a w barwach narodowych sięgnęła po juniorski Puchar Federacji (w finale rozgrywek przeciwko reprezentacji ZSRR, rozegranym w Rotterdamie, pokonała Irinę Suchową oraz w parze z Leną Niemantsverdriet wygrała grę podwójną[1]). W 1991 była bliska awansu do pierwszej setki rankingu (doszła do miejsca numer 121), głównie dzięki występom z wczesnej fazy sezonu: III rundzie wielkoszlemowego Australian Open (przeszła z powodzeniem eliminacje, w turnieju głównym pokonała Robin White i Julie Halard, a uległa Sabine Appelmans) oraz ćwierćfinałowi w Auckland. W eliminacjach French Open uległa Katarzynie Nowak, ale na Wimbledonie ponownie przeszła turniej kwalifikacyjny, nie sprostała jednak w meczu I rundy wysoko rozstawionej Mary Joe Fernández.

Przez kolejne sezony pozostawała zawodniczką drugiej setki, notując od czasu do czasu wartościowe wyniki w głównym cyklu (np. w 1994 ćwierćfinał w Pattaya), ale w większości startując w turniejach ITF (w 1993 osiągnęła finały w Brindisi i Hawrze, dwukrotnie pokonała Włoszkę Silvię Farinę) oraz zmagając się z długotrwałymi urazami. Jej najlepszym sezonem okazał się rok 1995, kiedy po udanych eliminacjach dotarła do 1/8 finału (IV rundy) Wimbledonu. Pokonała wówczas w turnieju głównym kolejno Sarah Pitkowski, Sandrę Cecic i rozstawioną z numerem 14. Naoko Sawamatsu, a uległa dopiero broniącej tytułu Hiszpance Martínez. Ten rezultat dał jej awans do pierwszej setki, najwyżej sklasyfikowana była w październiku 1995 – jako rakieta numer 70. na świecie. W tym czasie odniosła również swoją jedyną wygraną w WTA Tour w grze podwójnej: w październiku 1995 triumfowała w Surabaya, partnerując Słowence Tinie Križan (w finale 2:6, 6:4, 6:1 z Naną Miyagi i Stephanie Reece). Dzięki temu także w deblu była klasyfikowana w pierwszej setce na świecie (numer 97. w listopadzie 1995).

W 1996 doszła do II rundy French Open, co było jej najlepszym wynikiem w historii występów w paryskim turnieju wielkoszlemowym (pokonała Włoszkę Golarsę, uległa Czeszce Langrovej). W 1997 miała przerwę w grze, a po nieudanej próbie powrotu w 1998 zakończyła karierę. Jej zawodowe zarobki wyniosły nieco ponad 180 tysięcy dolarów.

Finały turniejów WTA

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1988

2008
Kategoria I
Kategoria II
Kategoria III
Kategoria IV
Kategoria V

Gra podwójna 1 (1–0)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 8 października 1995 Surabaja Twarda Słowenia Tina Križan Japonia Nana Miyagi
Stany Zjednoczone Stephanie Reece
2:6, 6:4, 6:1

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wyniki rozgrywek juniorskich Pucharu Davisa i Pucharu Federacji. Międzynarodowa Federacja Tenisowa. [dostęp 2020-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-18)]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]