Penny Mordaunt
 Penny Mordaunt (2022) | |
| Data i miejsce urodzenia |
4 marca 1973 |
|---|---|
| Przewodnicząca Izby Gmin oraz Lord przewodniczący Rady | |
| Okres |
od 6 września 2022 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister obrony | |
| Okres |
od 1 maja 2019 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister rozwoju międzynarodowego | |
| Okres |
od 9 listopada 2017 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister równouprawnienia | |
| Okres |
od 30 kwietnia 2018 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Poseł do Izby Gmin z okręgu Portsmouth North | |
| Okres |
od 6 maja 2010 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Strona internetowa | |
Penny Mordaunt (właśc. Penelope Mary Mordaunt, ur. 4 marca 1973[1] w Torquay[2]) – brytyjska polityczka, członkini Partii Konserwatywnej. Od 2010 do 2024 posłanka do Izby Gmin z okręgu Portsmouth North[3].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Młodość i wykształcenie
[edytuj | edytuj kod]Pochodzi z rodziny o tradycjach wojskowych. Imię Penelope, które otrzymała, nawiązuje do okrętu HMS Penelope[4]. Gdy miała 15 lat, jej matka zmarła na nowotwór, wkrótce nowotwór zdiagnozowano także u jej ojca, którego zdołano wyleczyć. Choroba i śmierć w rodzinie spowodowała problemy finansowe. By móc kontynuować naukę, Penny pracowała fizycznie w fabryce Johnson & Johnson[5], a także jako asystentka iluzjonisty[6].
W 1995 roku ukończyła studia z dziedziny filozofii na University of Reading[7]. W roku poprzedzającym studia oraz w trakcie rocznej przerwy w nauce pracowała w rumuńskich sierocińcach[8].
Działalność polityczna
[edytuj | edytuj kod]W latach 90. działała w młodzieżowym skrzydle Partii Konserwatywnej (Young Conservatives)[9][10].
W 2005 roku bez powodzenia starała się o mandat poselski w okręgu Portsmouth North[11]. Mandat w tym samym okręgu zdobyła w 2010, uzyskując następnie reelekcję w 2015, 2017 i 2019 roku[3]. W pierwszym gabinecie Davida Camerona była podsekretarzem stanu do spraw decentralizacji (2014–2015), po wyborach parlamentarnych i utworzeniu przez Camerona kolejnego rządu objęła urząd podsekretarza stanu do spraw sił zbrojnych. W trakcie kampanii przed referendum w 2016, należała w Partii Konserwatywnej do grupy czołowych zwolenników wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii Europejskiej[9]. W drugim gabinecie Theresy May pełniła od 2017 do 2019 roku funkcję ministra rozwoju międzynarodowego, a następnie od 1 maja do 24 czerwca 2019 ministra obrony Wielkiej Brytanii, jako pierwsza kobieta na tym stanowisku. W okresie 2018–2019 pełniła równolegle funkcję ministra równouprawnienia. Od 16 września 2021 do 6 września 2021 była ministrem stanu ds. polityki handlowej w Departamencie Handlu Międzynarodowego[12].
W lipcu 2022, w związku z ogłoszeniem przez Borisa Johnsona rezygnacji z funkcji premiera Wielkiej Brytanii oraz lidera Partii Konserwatywnej, zgłosiła swoją kandydaturę na lidera partii. Była typowana przez bukmacherów jako kandydat z największymi szansami na zwycięstwo[13], została jednak wyeliminowana w piątej turze głosowania[14].
6 września 2022 weszła w skład gabinetu Liz Truss, obejmując urzędy przewodniczącej Izby Gmin i lorda przewodniczącego Rady[15]. 10 września 2024 w Pałacu Św. Jakuba, jako pierwsza kobieta w historii, przewodniczyła Radzie Akcesyjnej – zwołanej, w związku ze śmiercią królowej Elżbiety II i wstąpieniem na tron króla Karola III[16][17].
21 października 2022, po rezygnacji Liz Truss z funkcji liderki Partii Konserwatywnej, jako pierwsza ogłosiła zamiar ubiegania się o przywództwo w partii[18], lecz 24 października wycofała swoją kandydaturę[19]. W powstałym następnego dnia gabinecie Rishiego Sunaka, utrzymała te same stanowiska rządowe[20]. 6 maja 2023 uczestniczyła w koronacji króla Karola III i królowej Kamili w Opactwie Westninsterskim. Jako pierwsza kobieta w historii[21], przez większość czasu w trakcie tej uroczystości trzymała Miecz Stanu, a następnie Miecz Ofiarowania[22] – co było szeroko komentowane, m.in. w mediach społecznościowych[23] i spotykało się z uznaniem z wielu stron[24][25].
Nie uzyskała reelekcji w wyborach w 2024[26]. 5 lipca 2024, w następstwie dymisji premiera Rishiego Sunaka, zakończyła sprawowanie funkcji rządowych[27].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]W 1999 wyszła za mąż za kolegę ze studiów Paula Murraya. Rok później małżeństwo zakończyło się rozwodem[10]. Następnie (do 2016) pozostawała w związku z przedsiębiorcą i muzykiem Ianem Lyonem[28].
W 2014 uczestniczyła w drugiej brytyjskiej edycji programu Splash!, gdzie zajęła 12. miejsce[19][29].
Mieszka w Portsmouth[30].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ The Times: Guide to the House of Commons 2017. Londyn: Times Books, 2017, s. 289. ISBN 978-0-00-826333-1.
- ↑ Nicola Bartlett: Torquay-born Penny Mordaunt is Theresa May's new international secretary. 2017-11-10. [dostęp 2022-07-14]. (ang.).
- ↑ a b Penny Mordaunt. parliament.uk. [dostęp 2022-07-14]. (ang.).
- ↑ Strategic Defence and Security Review, volume 512. parliament.uk. [dostęp 2022-07-14]. (ang.).
- ↑ Megan Stanley: Penny Mordaunt's quiet life and childhood in Hampshire as Portsmouth MP vies to become PM. 2022-07-14. [dostęp 2022-07-14]. (ang.).
- ↑ Sebastian Payne & George Parker: Penny Mordaunt: the outsider darling of the Tory grassroots. 2022-07-12. [dostęp 2022-07-14]. (ang.).
- ↑ Reading graduate Penny Mordaunt gets Cabinet role - Reading in the news Fri 10 Nov. University of Reading, 2017-11-10. [dostęp 2022-07-14]. (ang.).
- ↑ Penny Mordaunt. conservatives.com. [dostęp 2022-07-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-30)]. (ang.).
- ↑ a b Rachael Burford, Rachael Davies, Who is Penny Mordaunt and what does the Tory politician stand for? [online], Evening Standard, 18 czerwca 2024 [dostęp 2024-07-07] (ang.).
- ↑ a b Who is Penny Mordaunt? Early Life, Career, Parliamentary Membership, Personal Life & More [online], Jagranjosh.com, 17 października 2022 [dostęp 2024-07-07] (ang.).
- ↑ Result: Portsmouth North. BBC. [dostęp 2022-07-14]. (ang.).
- ↑ The Rt Hon Penny Mordaunt MP. gov.uk. [dostęp 2022-07-14]. (ang.).
- ↑ Isla Knightley: Next UK Prime Minister odds: Penny Mordaunt leads 5 contenders. 2022-07-14. [dostęp 2022-07-15]. (ang.).
- ↑ Andrew Sparrow: Rishi Sunak and Liz Truss reach final two of Tory leadership race as Penny Mordaunt eliminated – live. 2022-07-20. [dostęp 2022-07-20]. (ang.).
- ↑ Krzysztof Ryncarz, Rząd Liz Truss najbardziej zróżnicowany w historii Wielkiej Brytanii [online], www.euractiv.pl, 8 września 2022 [dostęp 2024-07-06] (pol.).
- ↑ Natasha Anderson, Penny Mordaunt praised for 'superb' job announcing the Queen's death [online], Mail Online, 10 września 2022 [dostęp 2024-07-06].
- ↑ Rada Akcesyjna formalnie proklamowała Karola III nowym królem [online], www.gazetaprawna.pl, 10 września 2022 [dostęp 2024-07-06] (pol.).
- ↑ Penny Mordaunt moves first in race to replace Liz Truss [online], 21 października 2022 [dostęp 2024-07-06] (ang.).
- ↑ a b Ogłoszono, kto zostanie nowym premierem Wielkiej Brytanii. Penny Mordaunt się wycofała [online], www.polishexpress.co.uk [dostęp 2024-07-06] (pol.).
- ↑ UK's Penny Mordaunt re-appointed as leader of House of Commons [online], www.reuters.com, 25 października 2022 [dostęp 2024-07-07] (ang.).
- ↑ Penny Mordaunt first woman to present sword to King [online], 6 maja 2023 [dostęp 2024-07-07] (ang.).
- ↑ Przed koronacją wzięła "kilka tabletek przeciwbólowych". Wystąpiła w wyjątkowej roli [online], TVN24, 11 maja 2023 [dostęp 2024-07-07] (pol.).
- ↑ King's coronation: Tory MP Penny Mordaunt takes the limelight carrying enormous sword [online], Sky News [dostęp 2024-07-07] (ang.).
- ↑ Ta kobieta przejdzie do historii. Podczas 2-godzinnej koronacji trzymała ogromny miecz [online], www.polishexpress.co.uk [dostęp 2024-07-07] (pol.).
- ↑ Penny for their thoughts: MPs swoon over King Charles’ sword-wielding minister [online], POLITICO, 11 maja 2023 [dostęp 2024-07-07] (ang.).
- ↑ Portsmouth North - General election results 2024, „BBC News” [dostęp 2024-07-05] (ang.).
- ↑ Pierwsze konsekwencje porażki torysów. Rishi Sunak podjął decyzję o swojej przyszłości [online], Onet Wiadomości, 5 lipca 2024 [dostęp 2024-07-06] (pol.).
- ↑ Rebecca Sayce, Who is Penny Mordaunt? The Tory MP going head to head with Angela Rayner [online], Metro, 7 czerwca 2024 [dostęp 2024-07-07] (ang.).
- ↑ MP Penny Mordaunt and Paul Young booted off Splash! [online], www.itv.com, 18 stycznia 2014 [dostęp 2024-07-07] (ang.).
- ↑ Penny Mordaunt MP | Member of Parliament for Portsmouth North [online], Penny Mordaunt MP [dostęp 2024-07-07] (ang.).
