Pablo Casado Blanco
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1 lutego 1981 |
|---|---|
| Przewodniczący Partii Ludowej | |
| Okres |
od lipca 2018 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Pablo Casado Blanco (ur. 1 lutego 1981 w miejscowości Palencia[1]) – hiszpański polityk i samorządowiec, parlamentarzysta, od 2018 do 2022 przewodniczący Partii Ludowej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Complutense w Madrycie. Uzyskał licencjat z zarządzania przedsiębiorstwem oraz magisterium z prawa lokalnego na Universidad Rey Juan Carlos[2], a także uprawnienia adwokata[1]. Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Partii Ludowej. W 2005 objął funkcję przewodniczącego madryckich struktur jej organizacji młodzieżowej Nuevas Generaciones[1].
W 2007 został członkiem parlamentu wspólnoty autonomicznej Madrytu, w którym zasiadał do 2009[1]. W latach 2009–2012 był dyrektorem biura byłego premiera José Maríi Aznara[2]. W 2011 po raz pierwszy wybrany w skład Kongresu Deputowanych. Z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w wyborach w 2015 i 2016[2].
W 2015 został zastępcą sekretarza generalnego partii do spraw komunikacji[3]. W 2018 zgłosił swoją kandydaturę w wyborach na przewodniczącego Partii Ludowej. W pierwszej turze w głosowaniu wśród członków partii zajął drugie miejsce za Sorayą Sáenz de Santamaríą[4]. W drugiej turze z lipca 2018 pokonał swoją kontrkandydatkę na partyjnym zjeździe, otrzymując większość głosów wśród delegatów i obejmując tym samym funkcję przewodniczącego PP[5].
W przedterminowych wyborach w kwietniu 2019 utrzymał mandat poselski[6]. Partia Ludowa poniosła wówczas historyczną porażkę, tracąc połowę mandatów w Kongresie Deputowanych i odnotowując najgorszy rezultat w trzydziestoletniej historii[7]. Polityk pozostał na czele swojej formacji. W kolejnych wyborach z listopada 2019 Partia Ludowa poprawiła swoje notowania, odzyskując 22 miejsca w Kongresie Deputowanych. Pablo Casado Blanco ponownie został wybrany wówczas na posła[8].
W 2022 ustąpił z funkcji przewodniczącego PP w związku z konfliktem wewnątrz ugrupowania[9]; w kwietniu tegoż roku zastąpił go Alberto Núñez Feijóo. Również w kwietniu 2022 zrezygnował z mandatu poselskiego[10].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Ilmo. Sr. D. Pablo Casado Blanco. asambleamadrid.es. [dostęp 2018-07-13]. (hiszp.).
- ↑ a b c Casado Blanco, Pablo. congreso.es. [dostęp 2018-07-13]. (hiszp.).
- ↑ Pablo Casado vicesecretario de Comunicación y Martínez Maíllo de Organización. cope.es, 18 czerwca 2015. [dostęp 2018-07-13]. (hiszp.).
- ↑ Sáenz de Santamaría gana por la mínima a Casado, que puede ser presidente del PP si le apoya Cospedal. eldiario.es, 5 lipca 2018. [dostęp 2018-07-13]. (hiszp.).
- ↑ Pablo Casado vence en el congreso del PP y consuma el giro a la derecha. elpais.com, 21 lipca 2018. [dostęp 2018-07-21]. (hiszp.).
- ↑ Un Congreso casi paritario: estos son los nombres de los nuevos diputados por provincias. elespanol.com, 29 kwietnia 2019. [dostęp 2019-04-29]. (hiszp.).
- ↑ El PSOE gana las elecciones pero necesitará pactar y el PP sufre una debacle histórica. elpais.com, 29 kwietnia 2019. [dostęp 2019-04-29]. (hiszp.).
- ↑ Estos son los 350 diputados elegidos el 10-N para el nuevo Congreso. servimedia.es, 11 listopada 2019. [dostęp 2019-11-11]. (hiszp.).
- ↑ Spain’s opposition party to pick new leader in April as Casado quits. thelocal.es, 2 marca 2022. [dostęp 2022-04-02]. (ang.).
- ↑ Pablo Casado renuncia a su escaño en el Congreso de los Diputados. abc.es, 4 kwietnia 2022. [dostęp 2023-06-06]. (hiszp.).