[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Otyń

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Otyń
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Rynek
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Polska

Województwo

 lubuskie

Powiat

nowosolski

Gmina

Otyń

Prawa miejskie

1329–1945; 2018

Burmistrz

Barbara Zofia Wróblewska

Powierzchnia

7,87[1] km²

Populacja (2022)
• liczba ludności
• gęstość


1702[1]
216[1] os./km²

Strefa numeracyjna

(+48) 68

Kod pocztowy

67-106

Tablice rejestracyjne

FNW

Położenie na mapie gminy Otyń
Mapa konturowa gminy Otyń, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Otyń”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Otyń”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Otyń”
Położenie na mapie powiatu nowosolskiego
Mapa konturowa powiatu nowosolskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Otyń”
Ziemia51°50′50″N 15°42′35″E/51,847222 15,709722
TERC (TERYT)

0804074[2]

SIMC

0912824

Urząd miejski
Rynek 1
67-106 Otyń
Strona internetowa

Otyń (niem. Deutsch-Wartenberg, Wartenberg) – miasto w Polsce położone na historycznym Dolnym Śląsku, w województwie lubuskim, w powiecie nowosolskim, w gminie Otyń, nad rzeką Śląska Ochla. Otyń posiadał prawa miejskie w latach 1329–1945 i odzyskał status miasta z dniem 1 stycznia 2018[3].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze wzmianki o Otyniu pochodzą z roku 1322, nosił wówczas nazwę Wartinberg. Było to miasto otwarte bez obwarowań należące do księstwa żagańskiego. W połowie XV wieku stało się własnością rycerską, gdy bracia Hans i Nikiel von Rechenberg kupili majątek otyński od króla czeskiego Władysława. W latach 1649–1776 miasto należało do zakonu Jezuitów. W 1702 roku w mieście wybuchł pożar, niszczący jego znaczną część.

14 lutego 1945 Otyń został bez walk zajęty przez armię radziecką. Podczas zajmowania miasta Rosjanie spalili fabrykę rowerów i zrabowali klasztor. Odebranie po wojnie Otyniowi tytułu miasta znacznie zmniejszyło jego rolę w okolicy. W okresie PRL największym zakładem produkcyjnym był PGR.

W latach 1954-1972 wieś Otyń była siedzibą gromady Otyń. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie zielonogórskim. W 1970 Otyń zamieszkiwało blisko 1100 osób[4].

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[5]:

  • historyczny układ urbanistyczny, z XIV-XIX wieku
  • kościół parafialny pw. Podwyższenia Krzyża Świętego, późnogotycki z 1585 roku, przebudowany w 1607 roku, 1704 roku, wieża zrekonstruowana w latach 2013-14 po zawaleniu się 8 sierpnia 2012[6]; obecnie sanktuarium Matki Bożej Klenickiej Królowej Pokoju, ul. Kościelna
  • zespół klasztorny jezuitów, z XVI-XVII wieku, z lat 1703-1721:
  • ratusz, Rynek, późnoklasycystyczny z XVIII wieku, 1844 roku, XIX wieku
  • dom, ul. Chrobrego 35, z połowy XIX wieku
  • zespół folwarczny, ul. Lipowa 7, z XVIII wieku:
    • dom mieszkalny
    • chlewnia, obecnie obora
    • spichlerz - magazyn
    • aleja lipowa
  • domy, ul. Mickiewicza 2 (d.1), 4 (d. 2), 5 (d. 9), 6 (d. 3), 8 (d. 4), 9 (d. 11), 10 (d. 5), 19, z XVIII wieku, z połowy XIX wieku
  • dom, ul. Rejtana 9
  • domy, Rynek 2, 3, 4, 5, 6, 8, 9, 10, 11, 13, 14, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, z XVIII wieku, z połowy XIX wieku, z połowy XX wieku
  • dom, ul. Sienkiewicza 2 (d. Chrobrego 47), z XVIII wieku.

W Otyniu działał Klub Sportowy Orzeł Otyń, który obecnie zawiesił swoją działalność. W Szkole Podstawowej działa klub sportowy UKS "Spartakus" Otyń. Trenują tam gracze tenisa stołowego.[potrzebny przypis]

Współpraca

[edytuj | edytuj kod]

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Ludzie związani z Otyniem

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Ludzie związani z Otyniem.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2022 roku [online], Główny Urząd Statystyczny, 7 grudnia 2022 [dostęp 2022-12-08].
  2. Rejestr TERYT [online], Główny Urząd Statystyczny [dostęp 2022-10-18].
  3. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 lipca 2017 r. w sprawie ustalenia granic niektórych gmin i miast, nadania niektórym miejscowościom statusu miasta, zmiany nazwy gminy oraz siedzib władz niektórych gmin (Dz.U. z 2017 r. poz. 1427)
  4. Encyklopedia Powszechna PWN. T. 3. M-R. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1975, s. 419.
  5. Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa, 2024. s. 55-57. [dostęp 2024-09-28]. (pol.).
  6. Rano 9 sierpnia 2012 zawaliła się następna część wieży kościoła. Tok FM, Zawaliła się wieża kościoła koło Nowej Soli. Ewakuacja. 8 sierpnia 2012

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]