[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Otoczenie i sąsiedztwo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Otoczenie – wieloznaczne pojęcie matematyczne, różnie definiowane w analizie i topologii. W każdym wypadku jest to pewien typ zbioru zawierającego dany punkt lub ustalony zbiór. Czasem wymaga się, by otoczenie było zbiorem otwartym[1].

Blisko powiązanym pojęciem jest sąsiedztwo punktu – otoczenie punktu z wyłączeniem jego samego[2]. Jeśli jest otoczeniem punktu to jego sąsiedztwem nazywa się różnicę zbiorów[2][3]:

Za pomocą otoczeń i sąsiedztw definiuje się inne pojęcia matematyczne, np. część przedmiotów analizy jak ekstremum funkcji[4] i granice funkcji w punkcie[5][3].

Otoczenia i sąsiedztwa liczb rzeczywistych

[edytuj | edytuj kod]
Pokazany przedział na osi rzeczywistej to otoczenie otwarte punktu z promieniem (epsilon).

Na prostej rzeczywistej otoczenie punktu definiuje się jako pewien typ przedziału otwartego; dokładne znaczenie zależy od kontekstu:

  • otoczenie w sensie wąskim (sensu stricto) to każdy przedział otwarty złożony ze wszystkich liczb odległych od o mniej niż ustalona wartość, zwana promieniem otoczenia[2]:
  • otoczenie w sensie szerokim (sensu largo) to dowolny przedział otwarty zawierający punkt [1][3]; punkt ten nie musi być pośrodku tego przedziału, a przedział nie musi być ograniczony – może nim być cała oś rzeczywista[2]:

Oprócz tego dla każdego punktu definiuje się[2][6]:

  • sąsiedztwo, czyli różnicę odpowiedniego przedziału i tego punktu, tj. sumę mnogościową przedziałów:
  • sąsiedztwo lewostronne, czyli przedział otwarty, którego prawym końcem (kresem górnym) jest ten punkt:
  • sąsiedztwo prawostronne, czyli przedział otwarty, którego lewym końcem (kresem dolnym) jest ten punkt:

Za pomocą sąsiedztw jednostronnych definiuje się granice jednostronne funkcji w punkcie[6].

Otoczenia w przestrzeniach metrycznych

[edytuj | edytuj kod]
Zbiór na płaszczyźnie jest otoczeniem punktu jeżeli istnieje koło bez brzegu (czyli otwarta kula w przestrzeni dwuwymiarowej) zawierające i zawarte w

W przestrzeni metrycznej z metryką otoczenie punktu można określić za pomocą kul otwartych.

Otoczenia punktu

[edytuj | edytuj kod]

jest otoczeniem punktu jeśli istnieje kula otwarta o środku w punkcie i promieniu tj.

która jest zawarta w zbiorze

Przykłady otoczeń otwartych

[edytuj | edytuj kod]
  • Na płaszczyźnie euklidesowej otoczeniem otwartym punktu jest np. dowolne koło bez brzegu zawierające ten punkt (niekoniecznie umieszczony w środku koła), zaś jego sąsiedztwem jest to koło bez tego punktu.
  • W przestrzeni euklidesowej otoczeniem otwartym punktu jest np. dowolna kula bez brzegu zawierająca ten punkt (niekoniecznie umieszczony w środku kuli), zaś jego sąsiedztwem jest kula bez tego punktu.

Otoczenia jednostajne zbioru

[edytuj | edytuj kod]
Zbiór na płaszczyźnie i jednostajne otoczenie zbioru

Otoczeniem jednostajnym zbioru w przestrzeni metrycznej nazwiemy zbiór o tej własności, że istnieje taka liczba że dla każdego kula otwarta o środku w punkcie i promieniu tj.

jest zawarta w zbiorze

Innymi słowy, zbiór jest sumą wszystkich kul o ustalonym promieniu i środkach w punktach zbioru

Otoczenia w przestrzeniach topologicznych

[edytuj | edytuj kod]

Otoczenia punktu

[edytuj | edytuj kod]

Niech będzie elementem przestrzeni topologicznej Zbiór jest otoczeniem punktu gdy istnieje zbiór otwarty dla którego

Innymi słowy, zbiór jest otoczeniem punktu jeśli gdzie oznacza wnętrze zbioru [7].

Uwaga 1: Otoczenie punktu nie musi być zbiorem otwartym – wystarczy, że zawiera zbiór otwarty zawierający dany punkt. W szczególności, otoczenie może być zbiorem domkniętym, zwartym itd. Otoczenia takie nazywamy odpowiednio otoczeniem otwartym, domkniętym, zwartym itp.

Uwaga 2: Należy zwracać uwagę na konwencje stosowane przez różnych autorów. Niektórzy z nich za otoczenia punktu przyjmują wyłącznie zbiory otwarte zawierające dany punkt[1][8]. W stosowanej tu terminologii otoczenia takie nazywamy otoczeniami otwartymi.

Otoczenia zbioru

[edytuj | edytuj kod]

Niech jest podzbiorem Otoczeniem zbioru jest zbiór zawierający zbiór otwarty, który zawiera W szczególności, otoczenie zbioru jest otoczeniem każdego punktu tego zbioru

Inaczej mówiąc suma otoczeń wszystkich punktów zbioru jest jego otoczeniem.

System otoczeń a topologia

[edytuj | edytuj kod]

Jeżeli dla każdego punktu zbioru dana jest pewna rodzina podzbiorów zbioru spełniająca warunki:

  1. dla każdego mamy, że
  2. dla dowolnego istnieje takie że dla wszelkich

to fakt ten można wykorzystać do określenia topologii w zbiorze zbiór otwarty definiuje się jako zbiór, który wraz z każdym swoim punktem zawiera również pewien zbiór z rodziny

Otoczenie jako pojęcie pierwotne aksjomatyki

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza aksjomatyka przestrzeni topologicznej, podana przez Hausdorffa, była oparta na pojęciu otoczenia.

Definicja. Przestrzenią topologiczną nazywamy parę złożoną ze zbioru oraz rodziny

zbiorów których elementami są podzbiory (zwane otoczeniami elementu ) zbioru spełniające następujące aksjomaty:

  1. Każde otoczenie zawiera oraz zbiór jest otoczeniem każdego swojego punktu.
  2. Każdy zbiór zawierający jakieś otoczenie jest także otoczeniem
  3. Przecięcie dowolnej pary otoczeń jest także otoczeniem
  4. W każdym otoczeniu zawarte jest takie otoczenie które jest zarazem otoczeniem każdego swojego punktu[9].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c otoczenie, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2022-10-04].
  2. a b c d e publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Mariusz Doliński, Co to jest otoczenie punktu na prostej?, Zintegrowana Platforma Edukacyjna, zpe.gov.pl [dostęp 2024-01-31].
  3. a b c publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Katarzyna Czyżewska, Definicja granicy funkcji w punkcie i w nieskończoności, serwis „Open AGH”, Akademia Górniczo-Hutnicza, pre-epodreczniki.open.agh.edu.pl, 29 czerwca 2022 [dostęp 2024-01-31].
  4. ekstremum funkcji, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2024-01-31].
  5. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Mariusz Doliński, Granica funkcji w punkcie według Cauchy'ego, Zintegrowana Platforma Edukacyjna, zpe.gov.pl [dostęp 2024-01-31].
  6. a b publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Katarzyna Czyżewska, Granice jednostronne i WKW istnienia granicy funkcji, serwis „Open AGH”, Akademia Górniczo-Hutnicza, pre-epodreczniki.open.agh.edu.pl, 19 czerwca 2017 [dostęp 2024-02-01].
  7. Kuratowski 1962 ↓, s. 109.
  8. Kołodziej 2009 ↓, s. 73.
  9. Jänich 1991 ↓, s. 14–15.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]