[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Obornik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gnojownia – miejsce przechowywania obornika
Rozrzutnik obornika w czasie pracy
Rolnik przy pracy podczas wywozu obornika na składowisko
Składowisko obornika
Duże składowisko obornika

Oborniknawóz naturalny składający się z przefermentowanego kału i moczu zwierząt oraz ściółki. Zawiera on wszystkie składniki odżywcze potrzebne do rozwoju roślin oraz poprawia właściwości fizyczne, chemiczne i biologiczne gleby.

Obecnie w dużych gospodarstwach rolnych częściej stosowany jest nawóz pochodzący z bezściółkowego chowu zwierząt gospodarskichgnojowica.

Rodzaje

[edytuj | edytuj kod]

Wyróżnia się obornik:

Składowanie

[edytuj | edytuj kod]

Obornik powinien być składowany w specjalnie do tego celu przygotowanych miejscach z wybetonowanym dnem (gnojowniach), tak aby pochodzące z niego substancje, podlegające różnym procesom chemicznym, nie przenikały do gleby.

Wymagania stawiane budowlom rolniczym służącym do magazynowania obornika, gnojowicy i gnojówki podaje Ustawa z dnia 10 lipca 2007 o nawozach i nawożeniu[1].

Wykorzystanie przez rośliny

[edytuj | edytuj kod]

Stopień wykorzystania przez rośliny składników pokarmowych z obornika w zależności od gleby:

W procentach
Gleba I rok II rok III rok IV rok
Ciężka 40 30 20 10
Średnia 60 30 10 0
Lekka 70 30 0 0

Skład

[edytuj | edytuj kod]

Średni skład chemiczny obornika pochodzącego od różnych zwierząt, dobrze rozłożonego i przechowywanego w odpowiednich warunkach przedstawia poniższa tabela[2]. Ponadto obornik zawiera średnio (możliwość dużych różnic) około 75% wody, 5-6% soli mineralnych i 20% substancji organicznej.

Pierwiastek Zawartość w % Pierwiastek Zawartość w mg na kg
N 0,50 B 5,0
P2O5 0,25 Cu 4,7
K2O 0,60 Mn 30,0
MgO 0,15 Zn 43,5
CaO 0,40 Mo 0,4
S 0,08 Co 0,2

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dz.U. z 2024 r. poz. 105
  2. Antoni Kropisz: Nawozy. W: Uprawa roli i nawożenie roślin ogrodniczych. Jan Roman Starck (red.). Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1997, s. 113. ISBN 83-09-01358-2.