Ołena Biłosiuk
 Ołena Pidhruszna (2014) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
9 stycznia 1987 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Klub |
Kołos Tarnopol | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
175 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Debiut w PŚ |
02.03.2007, Lahti | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pierwsze punkty w PŚ |
04.12.2008, Östersund (27. miejsce – b.indywidualny) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pierwsze podium w PŚ |
01.12.2012, Östersund | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ołena Mychajliwna Biłosiuk z domu Pidhruszna (ukr. Олена Михайлівна Білосюк (Підгрушна), ur. 9 stycznia 1987 w Legnicy) – ukraińska biathlonistka, złota medalistka olimpijska, wielokrotna medalistka mistrzostw świata i Europy.
Kariera
[edytuj | edytuj kod]Urodziła się w Legnicy, w szpitalu przeznaczonym dla stacjonujących w Polsce żołnierzy radzieckich i ich rodzin. Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawiła się w 2005 roku, startując na olimpijskim festiwalu młodzieży Europy w Monthey. Zdobyła tam brązowe medale w sprincie i sztafecie. W tym samym roku wystąpiła na mistrzostwach świata juniorów w Kontiolahti, zajmując między innymi dwunaste miejsce w biegu indywidualnym i siódme w sztafecie. Podczas mistrzostw świata juniorów w Presque Isle rok później wywalczyła brązowy medal w biegu indywidualnym.
Po raz pierwszy w zawodach Pucharu Świata wystąpiła 2 marca 2007 roku w Lahti, gdzie zajęła 44. miejsce w sprincie. Pierwsze punkty zdobyła 4 grudnia 2008 roku w Östersund, zajmując 27. miejsce w biegu indywidualnym. Na podium zawodów tego cyklu pierwszy raz stanęła 1 grudnia 2012 roku w tej samej miejscowości, zajmując drugie miejsce w sprincie. W zawodach tych rozdzieliła Norweżkę Torę Berger i Rosjankę Olgę Wiłuchiną. W kolejnych startach jeszcze siedem razy stawała na podium, odnosząc dwa zwycięstwa: 9 lutego 2013 roku w Novym Měscie i 5 lutego 2016 roku wygrywała sprinty. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 2015/2016, kiedy zajęła siódme miejsce w klasyfikacji generalnej.
Na mistrzostwach świata w Novym Měscie w 2013 roku zdobyła trzy medale. Najpierw zwyciężyła w sprincie, wyprzedzając Torę Berger i swą rodaczkę - Witę Semerenko. Została jednocześnie pierwszą w historii Ukrainką, która została mistrzynią świata w tej konkurencji. Następnie była trzecia w biegu pościgowym, za Berger i Polką Krystyną Pałką. Ponadto razem z koleżankami z reprezentacji zajęła drugie miejsce w sztafecie. Wynik ten Ukrainki powtórzyły podczas mistrzostw świata w Hochfilzen w 2017 roku. Ponadto zdobyła brązowy medal w sztafecie na mistrzostwach świata w Östersund w 2019 roku. Na tej samej imprezie była blisko kolejnego medalu, zajmując czwarte miejsce w sprincie. Walkę o podium przegrała z Czeszką Lucie Charvátovą o 4,3 sekundy. Kolejny brązowy medal w sztafecie zdobyła podczas mistrzostw świata w Pokljuce w 2021 roku.
W 2010 roku wystąpiła na igrzyskach olimpijskich w Vancouver, zajmując między innymi dwunaste miejsce w biegu masowym i szóste w sztafecie. Brała też udział w igrzyskach olimpijskich w Soczi cztery lata później, gdzie razem z Witą Semerenko, Juliją Dżimą i Wałentyną Semerenko zwyciężyła w sztafecie. Był to pierwszy w historii medal olimpijski dla Ukrainy w tej konkurencji. Zajęła tam ponadto siódme miejsce w biegu masowym, ósme w biegu indywidualnym, 26. miejsce w sprincie i 22. w biegu pościgowym.
26 marca 2014 została mianowana wiceministrem sportu w Rządzie Arsenija Jaceniuka[1].
Osiągnięcia
[edytuj | edytuj kod]| Rok | Miejscowość | Konkurencje | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| IN | SP | PU | MS | RL | MR | SR | ||
| 2010 | Vancouver | 32. | 17. | 20. | 11. | 6. | nd. | nd. |
| 2014 | Soczi | 8. | 26. | 21. | 7. | 1. | – | nd. |
| 2018 | Pjongczang | – | – | – | – | – | – | nd. |
| 2022 | Pekin | – | – | – | – | 7. | – | nd. |
| Rok | Miejscowość | Konkurencje | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| IN | SP | PU | MS | RL | MR | SR | ||
| 2009 | Pjongczang | 16. | – | – | – | DNF | – | nd. |
| 2011 | Chanty-Mansyjsk | 34. | 31. | 19. | 24. | DSQ | – | nd. |
| 2012 | Ruhpolding | 14. | – | – | – | – | 6. | nd. |
| 2013 | Nové Město na Moravě | 11. | 1. | 3. | 11. | 2. | – | nd. |
| 2016 | Oslo | dnf. | 16. | 5. | 18. | 5. | 4. | nd. |
| 2017 | Hochfilzen | 10. | 34. | DNS | – | 2. | 5. | nd. |
| 2020 | Rasen-Antholz | – | 4. | 13. | 24. | 3. | – | – |
| 2021 | Pokljuka | 43. | 11. | 7. | 12. | 3. | 4. | – |
| 2023 | Oberhof | – | 43. | 48. | – | 14. | – | – |
| Rok | Miejscowość | Konkurencje | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| IN | SP | PU | MS | RL | MR | SR | ||
| 2005 | Kontiolahti | 12. | 24. | 32. | nd. | 7. | nd. | nd. |
| 2006 | Presque Isle | 3. | 17. | 12. | nd. | 7. | nd. | nd. |
| 2007 | Martell | 26. | 6. | 12. | nd. | 10. | nd. | nd. |
| 2008 | Ruhpolding | 15. | 34. | 31. | nd. | 6. | nd. | nd. |
| Rok | Miejscowość | Konkurencje | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| IN | SP | PU | MS | RL | MR | SR | ||
| 2006 | Langdorf | 18. | 31. | DNF | nd. | 4. | nd. | nd. |
| 2007 | Bansko | 5. | 4. | 5. | nd. | 2. | nd. | nd. |
| 2008 | Nové Město na Moravě | 7. | 4. | 11. | nd. | 4. | nd. | nd. |
| 2009 | Ufa | 9. | – | – | – | 1. | – | nd. |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
[edytuj | edytuj kod]| Sezon | Miejsce |
|---|---|
| 2006/2007 | - |
| 2008/2009 | 52. |
| 2009/2010 | 29. |
| 2010/2011 | 26. |
| 2011/2012 | 32. |
| 2012/2013 | 8. |
| 2013/2014 | 28. |
| 2015/2016 | 7. |
| 2016/2017 | 33. |
| 2017/2018 | 52. |
| 2018/2019 | 43. |
| 2019/2020 | 25. |
| 2020/2021 | 39. |
| 2021/2022 | 46. |
| 2022/2023 | 59. |
Miejsca na podium zawodów PŚ
[edytuj | edytuj kod]| Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Lokata | Pudła | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1. | 1 grudnia | 2012 |  Östersund
|
Sprint na 7,5 km | 2. | 0+1 | 21:50,9 | + 16,9 | Tora Berger |
| 2. | 19 stycznia | 2013 |  Anterselva
|
Bieg pościgowy na 10 km | 2. | 0+0+0+1 | 31:40,7 | + 18,9 | Tora Berger |
| 3. | 9 lutego | 2013 |  Nové Město na Moravě
|
Sprint na 7,5 km | 1. | 0+0 | 21:02,1 | – | – |
| 4. | 10 lutego | 2013 | Nové Město na Moravě
|
Bieg pościgowy na 10 km | 3. | 0+0+2+0 | 29:09,9 | + 21,5 | Tora Berger |
| 5. | 3 stycznia | 2014 |  Oberhof
|
Sprint na 7,5 km | 3. | 0+0 | 23:43,1 | + 36,4 | Darja Domraczawa |
| 6. | 3 grudnia | 2015 | Östersund
|
Bieg indywidualny na 15 km | 3. | 0+0+0+0 | 42:54,8 | + 37,8 | Dorothea Wierer |
| 7. | 5 grudnia | 2015 | Östersund
|
Sprint na 7,5 km | 3. | 0+1 | 20:24,6 | + 38,4 | Gabriela Soukalová |
| 8. | 5 lutego | 2016 |  Canmore
|
Sprint na 7,5 km | 1. | 0+0 | 19:56,9 | – | – |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ołena Pidhruszna została wiceministrem sportu. eurosport.onet.pl. [dostęp 2014-06-03]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie IBU. services.biathlonresults.com. [dostęp 2010-10-08]. (ang.).
- PIDHRUSHNA Olena personal data, photos. [dostęp 2010-11-02]. (ang.).
- Profil na stronie firstskisport.com. firstskisport.com. [dostęp 2023-03-04]. (ang.).
- Olena Pidhrushna Biography and Olympic Results. Olympics at Sports-Reference.com. [dostęp 2020-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-13)]. (ang.).
