Ołeh Bazyłewycz

Ołeh Bazyłewycz
Олег Базилевич
Pełne imię i nazwisko	Ołeh Petrowycz Bazyłewycz
Data i miejsce urodzenia	6 lipca 1938 ; Kijów
Data i miejsce śmierci	16 października 2018 ; Kijów
Wzrost	175 cm
Pozycja	napastnik
Kariera seniorska
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
1969–1970	Desna Czernihów
1971	Szachtar Kadijewka
1972–1973	Szachtar Donieck
1974–1976	Dynamo Kijów
1974–1976	ZSRR
1977–1978	Dynama Mińsk
1979	Paxtakor Taszkent
1979	ZSRR
1980–1982	CSKA Moskwa
1984	Zoria Woroszyłowgrad
1986	Ukraińska SRR juniorska
1986	Szachtar Donieck
1987–1988	Slawia Sofia
1988–1989	Bułgaria olimpijska
1992–1994	Ukraina
1995–1996	Kuwejt olimpijska
1997	Al Kuwait Kaifan
	↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ;

Ołeh Petrowycz Bazyłewycz, ukr. Олег Петрович Базилевич, ros. Олег Петрович Базилевич, Oleg Pietrowicz Bazilewicz (ur. 6 lipca 1938 w Kijowie, zm. 16 października 2018 tamże^[1]) – ukraiński piłkarz występujący na pozycji napastnika, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

Kariera klubowa

Jako nastolatek rozpoczynał karierę piłkarską w 1952 w zespole juniorów Budiwelnyk Kijów. Absolwent kijowskiej FSzM (Futbolowej Szkoły Młodzieżowej) (1954–1957). Debiutował w składzie Dynama Kijów w 1957 roku. Wyróżniał się wysoką szybkością, techniką pracy z piłką, bardzo dobrze grał głową w powietrzu. Często przy dalszym słupku zamykał podania kolegi Walerego Łobanowskiego. Obaj doskonale się rozumieli. Potem razem występowali w drużynach Czornomoreć Odessa oraz Szachtar Donieck.

Kariera reprezentacyjna

Chociaż był dobrym napastnikiem, ale nie był powoływany do reprezentacji ZSRR tak jak w te czasy było bardzo dużo mocnych piłkarzy grających na tej pozycji.

Kariera trenerska

Po zakończeniu kariery piłkarskiej Bazyłewycz najpierw wykładał w Instytucie Kultury Fizycznej w Kijowie. Potem trenuje ukraińskie drużyny drugiej ligi Desna Czernihów i Szachtar Kadijewka. W 1973 został zaproszony na stanowisko głównego trenera Szachtara Donieck. Zdobył awans do Wysszej Ligi w tymże roku. W latach 1974–1976 razem ze swoim przyjacielem Walerym Łobanowskim trenował Dynamo Kijów i reprezentację ZSRR. W klubie Dynama też łączył stanowisko dyrektora drużyny. Wtedy osiągnął największe sukcesy - tytuł mistrza ZSRR w 1974 i 1975 oraz Puchar Zdobywców Pucharów i Superpuchar Europy w 1975. Był zwolennikiem ciężkich fizycznych treningów, czemu sprzeciwili się piłkarze Dynama. Był zmuszony w końcu opuścić klub. Później trenował kluby Dynamo Mińsk i Paxtakor Taszkent. Cudem przeżył przelot z drużyną na mecz piłkarski do Mińska (zespół zginął w wyniku katastrofy powietrznej). Po trenerskiej pracy w drużynach CSKA Moskwa, Zoria Woroszyłowgrad^[2] i Szachtar Donieck wyjechał za granicę do Bułgarii, gdzie trenował najpierw klub Slawia Sofia, a potem olimpijską reprezentację Bułgarii. Po odzyskaniu niepodległości przez Ukrainę w 1992 zostaje głównym trenerem reprezentacji Ukrainy. W latach 1995–1996 znowu wyjeżdża za granicę trenować olimpijską reprezentację Kuwejtu, a potem w 1997 klub Al Kuwait Kaifan^[3].

16 października 2018 po przewlekłej chorobie zmarł w Kijowie w wieku 81 lat^[4].

Sukcesy i odznaczenia

Sukcesy klubowe

mistrz ZSRR: 1961
wicemistrz ZSRR: 1960, 1965
zdobywca Pucharu ZSRR: 1964

Sukcesy trenerskie

mistrz ZSRR: 1974, 1975
zdobywca Pucharu ZSRR: 1974
zdobywca Pucharu Zdobywców Pucharów: 1975
zdobywca Superpucharu Europy: 1975

Sukcesy indywidualne

6-krotnie wybrany do listy 33 najlepszych piłkarzy ZSRR

Odznaczenia

tytuł Mistrza Sportu ZSRR: 1960
tytuł Zasłużonego Trenera ZSRR: 1975
tytuł Zasłużonego Trenera Ukrainy
Order „Za zasługi” III klasy: 2004^[5].
Order „Za zasługi” II klasy: 2011^[6]

Przypisy

↑ Помер легендарний гравець і тренер київського „Динамо”. pravda.com.ua, 16 października 2018. [dostęp 2018-10-16]. (ukr.).
↑ Базилевич Олег Петрович
↑ UA-Футбол. 50 лет победы. Олег Базилевич: "Профессионалы любую неожиданность планируют"
↑ Пішов з життя легендарний футболіст і тренер Динамо Олег Базилевич - UA-Футбол. (ukr.)
↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 795/2004 - Офіційне представництво Президента України. president.gov.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-09)].
↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 1096/2011 – Офіційне представництво Президента України. president.gov.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-28)].

Bibliografia

O. Bazylevych, [w:] baza Soccerway (trenerzy) [dostęp 2021-01-01] .
Ołeh Bazyłewycz w bazie Kopanyi-myach.info (ukr. • ang. • ros.)
Ołeh Bazyłewycz w bazie FBref.com (port. • ang. • fr. • wł. • niem. • hiszp.)
Ołeh Bazyłewycz w bazie Odeski Futbol (ros.)
Ołeh Bazyłewycz w bazie RusTeam (ros.)
Ołeh Bazyłewycz w bazie Football Facts (ros.)
Ołeh Bazyłewycz w bazie FootballDatabase.eu (ang. • fr. • hiszp.)
Ołeh Bazyłewycz w bazie PlayMakerStats (ang. • fr. • hiszp. • niem. • port. • wł.)
Ołeh Bazyłewycz w bazie WorldFootball.net (ang.)
Oleg Bazylevych, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy) [dostęp 2020-11-18] .

[1] Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

[2] Помер легендарний гравець і тренер київського „Динамо”. pravda.com.ua, 16 października 2018. [dostęp 2018-10-16]. (ukr.).

[3] Базилевич Олег Петрович

[4] UA-Футбол. 50 лет победы. Олег Базилевич: "Профессионалы любую неожиданность планируют"

[5] Пішов з життя легендарний футболіст і тренер Динамо Олег Базилевич - UA-Футбол. (ukr.)

[6] УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 795/2004 - Офіційне представництво Президента України. president.gov.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-09)].

[7] УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 1096/2011 – Офіційне представництво Президента України. president.gov.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-28)].

[t-8] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f tymczasowo

[t-9] tymczasowo

[t-10] tymczasowo

[t-11] tymczasowo

[t-12] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f tymczasowo

[t-13] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j tymczasowo

[t-14] tymczasowo

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[A]

[A]

[A]

[A]

[A]

[A]

[A]