Niszczyciele typu Beograd

Niszcyciele typu Beograd
Użytkownicy	Królestwo SHS (3); Regia Marina (2); Kriegsmarine (1)
Zbudowane okręty	3
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	1230 ton standardowa,; 1682 ton pełna
Długość	98 m
Szerokość	9,45 m
Zanurzenie	3,18 m
Napęd	2 zespoły turbin parowych, 3 kotły, Moc 40 000 KM
Prędkość	38 węzłów (70 km/h)
Załoga	145
Uzbrojenie	4 działa 120 mm (4x1); 4 działa przeciwlotnicze 40 mm; 2 karabiny maszynowe; 6 wyrzutni torped 533 mm (3x2); 30 min

Niszczyciele typu Beograd zostały zbudowane dla Jugosłowiańskiej Królewskiej Marynarki Wojennej pod koniec lat 30. XX w. Pierwszą z zaprojektowanych we francuskiej firmie „Ateliers et Chantiers de la Loire” jednostek zbudowano w Nantes, zaś dwie pozostałe w Jugosławii. Uzbrojenie dostarczyły czeskie zakłady Škoda, zaś większość mechanizmów i maszyn Yarrow Shipbuilders(inne języki).

Należący do tego typu niszczyciel „Lublana” został 17 kwietnia 1941 przejęty przez Włochów w suchym doku, „Zagreb”, by uniknąć tego losu, został w Kotorze wysadzony przez własną załogę, zaś ostatni z okrętów, „Beograd”, poważnie uszkodzony podczas bombardowania na morzu, zdołał dotrzeć do macierzystego portu w Kotorze, gdzie również został przejęty.

W składzie Regia Marina okręty przemianowano – „Lublanę” na „Lubiana”, zaś „Beograd” na „Sebenico”, tworząc typ niszczycieli Sebenico. Oba okręty w składzie włoskiej marynarki wojennej zajmowały się eskortowaniem konwojów do Afryki Północnej. „Lubiana” została zatopiona 1 kwietnia 1943 r. w zatoce Tunisu, „Sebenico” natomiast po kapitulacji Włoch we wrześniu 1943, został przejęty przez Niemców i służył jako TA 43 w Kriegsmarine w północnej części Adriatyku. Uszkodzony przez jugosłowiańską artylerię w kwietniu 1945, został zatopiony przez własną załogę 1 maja 1945 w Trieście.

Okręty tego typu

Okręt	Stocznia	Wodowanie	Wcielenie do służby	Los
Beograd	Ateliers et Chantiers de la Loire, Nantes	23 grudnia 1937	28 kwietnia 1939	Przejęty przez Włochów 17 kwietnia 1941 r., zmiana nazwy na "Sebenico" Przejęty przez Niemców w 1943 r., samozatopiony 1 maja 1945 r.
Lublana	Yarrow, Krajievica	28 czerwca 1938	grudzień 1939	Przejęty przez Włochów 17 kwietnia 1941 r., zatopiony 1 kwietnia 1943 r.
Zagreb	Ateliers et Chantiers de la Loire, Split	30 marca 1938	kwiecień 1939	samozatopiony 17 kwietnia 1941

Bibliografia

Whitley, M.H. (1988). Destroyers of World War 2. Cassell Publishing. ISBN 1-85409-521-8.