Nirim
31°20′06″N 34°23′45″E/31,335000 34,395833 Pomnik bohaterów Bitwy o Nirim, 15 maja 1948 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Dystrykt | |
| Wysokość |
110 m n.p.m. |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie Dystryktu Południowego  | |
Położenie na mapie Izraela  | |
| 31°20′06″N 34°23′45″E/31,335000 34,395833
| |
| Strona internetowa | |
Nirim (hebr. נירים; ang. Nirim; pol. Łąki) – kibuc położony w Samorządzie Regionu Eszkol, w Dystrykcie Południowym, w Izraelu. Członek Ruchu Kibuców (hebr. התנועה הקיבוצית Ha-Tenu’a ha-Kibbucit).
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Kibuc jest położony na zachodniej krawędzi pustyni Negew, w odległości około 10 kilometrów od Morza Śródziemnego. W odległości 2 km na zachód od kibucu przebiega granica Strefy Gazy. W jego otoczeniu są kibuce Ein HaSzlosza, Magen i Nir Oz, natomiast w Strefie Gazy są wioski Abasan as-Saghira, Abasan al-Kabira i Kirbat Ikza'a.
Demografia
[edytuj | edytuj kod]Liczba mieszkańców Nirim[1]:
Historia
[edytuj | edytuj kod]Kibuc Nirim został założony w nocy z 5 na 6 października 1946 roku, jako jedno z jedenastu osiedli żydowskich utworzonych w północnej części pustyni Negew w ramach operacji „11 Punktów na Negewie” (hebr. הנקודות, 11 HaNekudot) realizowanej przez Agencję Żydowską. Celem było rozszerzenie granic przyszłego państwa żydowskiego, a jednocześnie budowa osiedli spełniających pierwszą linię obrony w przypadku wrogiej napaści[2]. Założycielami była grupa żydowskich imigrantów z syjonistycznej organizacji młodzieżowej Ha-Szomer Ha-Cair, którzy wcześniej przeszli szkolenie w kibucu Nir Dawid na północy kraju. Osada Nirim znajdowała się pierwotnie bardziej na południowy zachód i bliżej egipskiej granicy. Początkowo nazywała się ona Dangor, na cześć rabina Dangora z Suezu.
Podczas I wojny izraelsko-arabskiej w dniu 15 maja 1948 roku doszło tutaj do bitwy o Nirim, w wyniku której Egipcjanie ponieśli ciężkie straty i musieli odstąpić od dalszego oblężenia osady. W wyniku wrogiego ostrzału zniszczone zostały wszystkie domy[3]. Po wojnie Siły Obronne Izraela ze względów strategicznych podjęły decyzję o przeniesieniu kibucu w nowe miejsce położone w odległości około 10 kilometrów na północny wschód od swojej pierwotnej lokalizacji (powstała tam wioska Nir Jicchak). Współczesna osada Nirim powstała w sąsiedztwie starożytnej synagogi Horvot Maon. Kolejne lata charakteryzowały się dużymi trudnościami gospodarczymi i bezpieczeństwa, dla którego najważniejszym zagrożeniem były ataki Fedainów. W latach 1955–1956 kibuc stał się celem ostrzału egipskiej artylerii ze Strefy Gazy. Wybudowano wówczas schrony dla mieszkańców. Kolejne wojny nie przyniosły spodziewanego pokoju, i wokół kibucu wybudowano ogrodzenie, a okoliczne drogi regularnie patrolowało wojsko. Pomimo to, co jakiś czas dochodziło do incydentów zbrojnych i niektórzy członkowie kibucu zginęli podczas prac polowych[4]. W latach 70. XX wieku kibuc został zasilony imigrantami z Wenezueli, Argentyny i innych krajów Ameryki Łacińskiej. Było to silnym impulsem do rozwoju ekonomicznego. W kolejnych latach powiększono powierzchnię nawadnianych pól i rozbudowano osadę. Wybuch Intifady Al-Aksa w 2000 roku przyniósł początek ostrzału rakietami Kassam. Po ewakuacji osiedli żydowskich ze Strefy Gazy w 2005 roku, część terenów rolniczych przy kibucu Nirim została przejęta na potrzeby budowy dróg patrolowych dla wojska strzegącego granicy. Podczas operacji Płynny Ołów w 2008 roku mieszkańcy zostali ewakuowani do kibucu Miszmar ha-Emek.
Nazwa
[edytuj | edytuj kod]Nazwa kibucu Nirim (pol. Łąki) pochodzi od batalionu pracy „Nir” z ruchu młodzieżowego Ha-Szomer Ha-Cair. Członkowie tego batalionu przyczynili się do powstania kibucu[5].
Kultura i sport
[edytuj | edytuj kod]
W kibucu znajduje się ośrodek kultury z biblioteką. Działa tutaj zespół folklorystyczny Latino, prezentujący tradycyjną muzykę ludową i folklor kultury języka ladino[6]. Z obiektów sportowych jest basen kąpielowy, centrum odnowy biologicznej, sala sportowa, siłownia, boisko do piłkii nożnej oraz korty tenisowe. W 1996 powstała strzelnica Nirim[7].
Edukacja
[edytuj | edytuj kod]Kibuc utrzymuje przedszkole.
Turystyka
[edytuj | edytuj kod]Na południowy wschód od kibucu Nirim, przy drodze do sąsiedniego kibucu Nir Oz, znajdują się ruiny starożytnej synagogi Horvot Maon, pochodzącej sprzed VI wieku. W jej wnętrzu zachowały się mozaiki podłogowe. Synagoga została odkryta podczas budowy drogi w 1957. Podczas tych prac uszkodzono część mozaiki. Prace konserwatorskie rozpoczęto dopiero w 2006. Dzięki pomocy Żydowskiego Funduszu Narodowego i filantropa Sandy Galeta, mozaiki zostały oczyszczone i przywrócone do pierwotnego wyglądu. W 2009 ruiny synagogi udostępniono do zwiedzania[8].
Gospodarka
[edytuj | edytuj kod]Gospodarka kibucu opiera się na intensywnym rolnictwie z wykorzystaniem zaawansowanych metod i technologii. Tutejsze pola są intensywnie nawadniane, powstały także szklarnie. Uprawiane są: pszenica, jęczmień, ziemniaki, rzepa, marchew, kukurydza, arbuzy, słonecznik, groch, rzodkiewka i orzeszki ziemne, które w znacznej części są eksportowane do Europy. Od 1999 w coraz większym stopniu rozwijane są uprawy ekologiczne, które obejmują obecnie ponad 3 tys. hektarów[9]. Sad zajmuje powierzchnię prawie 290 ha, na których uprawia się najbardziej popularne w Izraelu odmiany awokado[10]. Gospodarstwo rolne szklarni Nirel Nurseries specjalizuje się w hodowli różnych odmian kwiatów geranium i sadzonek pelargonii. Rośliny są rozprowadzane przez sieć dystrybutorów w całej Europie[11].
W branży usługowej w kibucu znajduje się biuro turystyczne i warsztat mechaniczny.
Infrastruktura
[edytuj | edytuj kod]W kibucu znajduje się ośrodek zdrowia, klinika stomatologiczna, zakład kosmetyczny, i sklep wielobranżowy.
Komunikacja
[edytuj | edytuj kod]Z kibucu wyjeżdża się w kierunku wschodnim na drogę nr 2410, którą jadąc na północ dojeżdża się do kibucu Ein HaSzlosza i dalej do drogi nr 242, lub jadąc na południowy wschód dojeżdża się do kibuców Nir Oz i Magen, a dalej do skrzyżowania drogi nr 232 z drogą nr 241.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Centralne Biuro Statystyczne. [w:] Centralne Biuro Statystyczne [on-line]. [dostęp 2011-04-14]. (hebr.).
- ↑ Elhanan Oren: The Negev in Times of Revolt, Conflict and During the War of Independence 1939–1949. 1994, s. 383-387.
- ↑ Aisenberg Lydia: Feeling Gaza. [w:] The Jerusalem Post [on-line]. 2009-04-16. [dostęp 2011-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-01-24)]. (ang.).
- ↑ Historia kibucu. [w:] Kibbutz Nirim [on-line]. [dostęp 2011-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-18)]. (hebr.).
- ↑ O nas. [w:] Kibbutz Nirim [on-line]. [dostęp 2011-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-01)]. (hebr.).
- ↑ Latino. [w:] Kibbutz Nirim [on-line]. [dostęp 2011-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-15)]. (hebr.).
- ↑ Strzelnica Nirim. [w:] Kibbutz Nirim [on-line]. [dostęp 2011-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-01)]. (hebr.).
- ↑ Hana Levi Julian: 1,500-year-old Mosaic Floor Unveiled in Ancient Synagogue Ruins. [w:] Arutz Sheva [on-line]. 2009-03-30. [dostęp 2011-04-14]. (ang.).
- ↑ Uprawy polowe Nirim. [w:] Kibbutz Nirim [on-line]. [dostęp 2011-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-01)]. (hebr.).
- ↑ Organiczny sad awokado kibucu Nirim. [w:] Kibbutz Nirim [on-line]. [dostęp 2011-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-01)]. (hebr.).
- ↑ Nirel Nurseries. [w:] Kibbutz Nirim [on-line]. [dostęp 2011-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-01)]. (hebr.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcie satelitarne kibucu Nirim Google Maps
- Mapa kibucu Nirim
