[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

NGC 5253

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
NGC 5253
Ilustracja
Galaktyka NGC 5253 (ESO)
Odkrywca

William Herschel

Data odkrycia

15 marca 1787

Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Centaur

Typ

karłowata nieregularna
(Im pec)

Rektascensja

13h 39m 55,8s

Deklinacja

–31° 38′ 30″

Odległość

11 mln ly

Przesunięcie ku czerwieni

0,001358[1]

Jasność obserwowana

10,1m

Rozmiary kątowe

5,0' × 1,9'

Alternatywne oznaczenia
ESO 445-4, MCG -5-32-60, UGCA 369,
AM 1337-312, IRAS13370-3123, PGC 48334
NGC 5253 (HST)

NGC 5253 (również PGC 48334 lub UGCA 369) – karłowata galaktyka nieregularna (Im pec)[1], znajdująca się w gwiazdozbiorze Centaura w odległości 11 milionów lat świetlnych od Ziemi. Została odkryta 15 marca 1787 roku przez Williama Herschela[2]. Należy do grupy galaktyk M83. Jest galaktyką gwiazdotwórczą zaliczaną do tzw. niebieskich zwartych galaktyk karłowatych (Blue Compact Dwarf, BCD)[3].

Galaktyka NGC 5253 zawiera rozszerzające się mgławice pyłu i gazu, w których zanurzone są gromady gwiazd. Jedna z tych mgławic ma średnicę zaledwie od 6 do 10 lat świetlnych, lecz według szacunków zawiera około miliona młodych gwiazd w wieku do miliona lat. Gwiazdy tej gromady wypromieniowują łącznie miliard razy więcej energii niż Słońce. Gwiazdy są gęsto upakowane na obszarze o średnicy 3 lat świetlnych. W gromadzie gwiazd znajduje się ponad 4 tysiące gorących, masywnych, jasnych gwiazd typu widmowego O, które żyją kilka milionów lat. Tak duża liczba masywnych gwiazd ma ogromny wpływ na swoje otoczenie. Ich ciśnienie promieniowania gwałtownie rozdmuchuje pozostałości mgławicy, formując falę uderzeniową wymiatającą całą materię z rejonu mgławicy i uniemożliwiającą tworzenie się w tym rejonie nowych gwiazd w przyszłości. Obecne tempo ekspansji utrzyma się maksymalnie przez 15 000 lat, gdyż siła grawitacji powinna powstrzymać ekspansję, spowalniając falę uderzeniową.

W galaktyce NGC 5253 zaobserwowano dwie supernowe: SN 1895B i SN 1972E. Trzeci zgłoszony przypadek supernowej (SN 1986F) okazał się obszarem H II[4].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b NGC 5253 w NASA/IPAC Extragalactic Database (ang.)
  2. Courtney Seligman: NGC 5253. [w:] Celestial Atlas [on-line]. [dostęp 2014-11-23]. (ang.).
  3. A Peculiar Compact Blue Dwarf Galaxy. [w:] Hubble [on-line]. Europejska Agencja Kosmiczna, 2012-11-26. [dostęp 2014-08-03]. (ang.).
  4. List of Supernovae. [w:] IAU Central Bureau for Astronomical Telegrams [on-line]. Międzynarodowa Unia Astronomiczna. [dostęp 2014-11-23]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]