Most Cestiusza
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Podstawowe dane | |
| Przeszkoda | |
| Długość |
80,40[1] m |
| Liczba przęseł |
3 |
| Data budowy | |
Położenie na mapie Rzymu  | |
Położenie na mapie Włoch  | |
Położenie na mapie Lacjum  | |
 41°53′24,8″N 12°28′38,1″E/41,890222 12,477250
| |
Most Cestiusza (łac. Pons Cestius, wł. Ponte Cestio), znany też pod nazwą Ponte San Bartolomeo[1] – trójprzęsłowy most na Tybrze w Rzymie, łączący Wyspę Tyberyjską z Zatybrzem.
Most został zbudowany w ostatnich latach istnienia republiki na miejscu starszego mostu drewnianego[2]. Wzniósł go jeden z członków rodu Cestiuszy, dokładna data budowy i fundator są jednak nieznane[1]. Być może zleceniodawcą był Gajusz Cestiusz, pochowany w rzymskiej piramidzie jego imienia[3]. Inna teoria zakłada, że wzniósł go ojciec Gajusza, wspomniany w napisie na w/w. piramidzie Lucjusz Cestiusz, w roku 46 p.n.e.[2] Oryginalnie była to budowla o długości 48 m i 8,20 m szerokości, składająca się z centralnego przęsła o rozpiętości 23,65 m i dwóch mniejszych bocznych przęseł o rozpiętości 5,80 m[1]. Most wzniesiono z tufu i peperynu okładanych trawertynem[1]. Budowla została odrestaurowana w 152 roku przez Antonina Piusa i całkowicie przebudowana w IV wieku za panowania Walentyniana I, Walensa i Gracjana[1][4]. Kolejnej naprawy przeprawy dokonano w XI wieku[4].
Pod koniec XIX wieku, w związku z pracami nad umocnieniem brzegu Tybru, część oryginalnego starożytnego mostu została rozebrana[1]. W trakcie dokonanej w latach 1888–1892[3] przebudowy zachowano z niego jedynie centralne przęsło, po czym, częściowo z wykorzystaniem pierwotnego materiału, wzniesiono dwa całkowicie nowe przęsła boczne odpowiadające mu rozpiętością[1][4]. Po przebudowie most liczy obecnie 80,40 m długości i w około ⅔ jest konstrukcją nowożytną[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i L. Richardson jr: A New Topographical Dictionary of Ancient Rome. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 1992, s. 297–298. ISBN 0-8018-4300-6.
- ↑ a b A. Rosset: Starożytne drogi i mosty, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa 1970, s. 157–158.
- ↑ a b The Golden Book of Rome and the Vatican. Firenze: Casa Editrice Bonechi, 2008, s. 67. ISBN 978-88-476-1065-1.
- ↑ a b c Amanda Claridge: Rome. Oxford: Oxford University Press, 1998, s. 257, seria: Oxford Archaeological Guides. ISBN 0-19-288003-9.