Modest Iljin
 podporucznik kawalerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
19 lipca 1909 |
|---|---|
| Data śmierci |
24 lutego 1941 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
110 Rezerwowy Pułk Ułanów |
| Główne wojny i bitwy | |
Modest Iljin ps. „Klin” (ur. 6 lipca?/19 lipca 1909[1] w Orenburgu na Syberii, zm. 24 lutego 1941[2]) – hubalczyk, podporucznik magister inżynier Wojska Polskiego[3].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Do Polski przyjechał w 1922. Po zdaniu matury odbył w Szkole Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu służbę wojskową[3]. Studiował na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej, którą ukończył w czerwcu 1939[3]. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 i 7. lokatą w korpusie oficerów rezerwy kawalerii[4].
W sierpniu zmobilizowany do Ośrodka Zapasowego Suwalskiej i Podlaskiej Brygady Kawalerii[3], a następnie trafił do 110 pułku ułanów w Wołkowysku[5]. Gdy ważyły się losy oddziału w Puszczy Augustowskiej, pozostał z majorem Henrykiem Dobrzańskim[5]. Nabawiwszy się ischiasu opuścił oddział i wyjechał do Warszawy[5].
9 lipca 1940 został aresztowany przez Niemców. Więziony do września na Pawiaku, a następnie został wywieziony w nieznanym kierunku[5]. Jego siostra Cezaria Iljin-Szymańska otrzymała w październiku wiadomość, że przebywa w Radomiu. Próbowała mu pomóc, ale jej wysiłki okazały się bezskuteczne[5]. Otrzymała trzy listy z Oświęcimia, z których ostatni był z datą 16 lutego 1941. 2 października została wezwana na ul. Daniłowiczowską, gdzie wręczono jej świadectwo zgonu, w którym podano datę 24 lutego 1941 jako datę śmierci brata[5]. Z wiadomości jakie zebrała rodzina wynikało, że ppor. Iljin został przewieziony do Radomia i tam zastrzelony[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 120, tu podano, że urodził się 6 lipca 1909.
- ↑ Łukasz Ksyta: Major Hubal – historia prawdziwa. 2014. [zarchiwizowane z [brak tego adresu] (2018-02-15)].
- ↑ a b c d Szymański 1986 ↓, s. 152.
- ↑ Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 120.
- ↑ a b c d e f g Szymański 1986 ↓, s. 153.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.
- Marek Szymański: Oddział majora Hubala. Warszawa: Książka i Wiedza, 1986, s. 152–153. ISBN 83-05-11561-5.
- Aleksandra Ziółkowska-Boehm, Kaja od Radosława, czyli historia Hubalowego Krzyża, Warszawskie Wydawnictwo Literackie MUZA, 2006, 2014, ISBN 83-7319-975-6, ISBN 978-83-7758-635-8.
- Aleksandra Ziolkowska-Boehm, Kaia Heroine of the 1944 Warsaw Rising, Lanham, MD: Lexington Books, 2012, ISBN 978-0-73917-270-4. Introduction: Bruce E.Johansen.