Mikrodermabrazja
Mikrodermabrazja – pielęgnacyjny zabieg kosmetyczny, polegający na ścieraniu kolejnych warstw naskórka przez precyzyjnie kontrolowany strumień mikrokryształków. Mikropeeling kontrolowany jest jedną z wielu metod mechanicznego złuszczania naskórka. Polega na usunięciu - ścieraniu warstwy rogowej naskórka za pomocą specjalnego urządzenia[1].
Kontrolowana mikrodermabrazja jest nowoczesną techniką, która za pomocą łagodnego, mechanicznego peelingu poprawia funkcjonowanie skóry i pomaga uporać się ze specyficznymi problemami skórnymi. Stosowana jest od połowy lat 80. XX w. Na początku była zarezerwowana głównie dla dermatologów, a obecnie coraz częściej jest stosowana w gabinetach kosmetycznych. Zabieg choć jest mało inwazyjny nie może być przeprowadzony u każdego. Rany znajdujące się na obszarze który obejmuje zabieg są podatne na infekcje. Podobnie zabieg nie jest wykonywany w przypadku chorób skóry[2].
Rozróżnia się trzy rodzaje mikrodermabrazji: korundową, diamentową oraz tlenową.
- Mikrodermabrazja diamentowa polega na ścieraniu warstwy naskórka przy pomocy głowic diamentowych, metoda bezpyłowa dla skór delikatnych wrażliwych, alergicznych[3].
- Mikrodermabrazja korundowa przy pomocy mikronizowanych kryształów tlenku glinu złuszcza delikatnie obumarły naskórek, działając podobnie jak mikrodermabrazja diamentowa, stymulująco na regenerację kolagenu i elastyny[4].
- Mikrodermabrazja tlenowa łączy w sobie tlen i sól fizjologiczną, którymi można złuszczać obumarły naskórek. Można też tym sposobem pozbywać się zalegających na skórze i porach zanieczyszczeń, które są odpowiedzialne za powstawanie zaskórników i krostek oraz znacznie groźniejszych miejscowych stanów zapalnych skóry[5].
Wskazania do zabiegu
[edytuj | edytuj kod]- trądzik
- piegi i przebarwienia
- rozstępy
- blizny
- zmarszczki
- wiotka skóra
- skóra zniszczona słońcem
- zmiany potrądzikowe[6]
Przeciwwskazania do zabiegu
[edytuj | edytuj kod]- trądzik różowaty
- uszkodzona ciągłość skóry w obszarze poddanym zabiegowi
- trądzik ropowiczy
- skłonność do tworzenia bliznowców
- opryszczka lub brodawki
- zakażenia wirusowe, grzybicze czy bakteryjne
- wykonane zabiegi chirurgiczne w obrębie części ciała poddawanej mikrodermabrazji (do 2 miesięcy)
- terapia przeciwtrądzikowa lekami zawierającymi izotretynoinę (np. Roaccutane)
- nowotwory
- naczyniaki jamiste
- leczenie onkologiczne
- nowotwory skóry
- predyspozycje do powstawanie bliznowców[3]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ J. Holle: Chirurgia plastyczna. Warszawa 1996: Wydawnictwo Lekarskie PZWL.
- ↑ S. Kowalik: Chirurgia twarzy. Stalowa Wola: Medop, 2005.
- ↑ a b A. Galęba, B. Bajurna: Przedwczesne starzenie się skóry – proces, któremu można zapobiec.. Pielęgn. Pol., 2009.
- ↑ J.L. Pfenninger, G.C. Flower, A. Kaszuba: Procedury zabiegowe i diagnostyczne w dermatologii i medycynie estetycznej. Elselvier Urban&Partner, 2012.
- ↑ Zabiegi kosmetyczne. W: K. Padlewska: Medycyna estetyczna i kosmetologia. Wydawnictwo Lekarskie PZWL.
- ↑ Maria Noszczyk: Kosmetologia pielęgnacyjna i lekarska. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2010.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Maria Noszczyk, Kosmetologia pielęgnacyjna i lekarska, 2010, ISBN 978-83-200-3620-6.
