[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Małgorzata Andegaweńska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Małgorzata Andegaweńska
ilustracja
Herb
hrabina Andegawenii i Maine
Dynastia

Andegawenowie (Kapetyngowie)

Rodzina

Andegawenowie

Data urodzenia

ok. 1273

Data i miejsce śmierci

31 grudnia 1299
Paryż

Ojciec

Karol II Andegaweński

Matka

Maria Węgierska

Mąż

Karol de Valois

Dzieci

Izabela de Valois
Filip
Joanna de Valois
Małgorzata de Valois
Karol d'Alençon
Katarzyna

Rodzeństwo

Karol Martel
Ludwik z Tuluzy
Robert I Mądry
Filip z Tarentu
Blanka Andegaweńska
Rajmund Berengar z Andrii
Jan
Tristan
Eleonora Andegaweńska
Maria Andegaweńska
Piotr Tempesta
Jan z Durazzo (Gravina)
Beatrycze Andegaweńska

Małgorzata Andegaweńska, fr. Marguerite d'Anjou, it. Margherita d'Angiò e del Maine (ur. ok. 1273, zm. 31 grudnia 1299[1]) – królewna neapolitańska z dynastii Andegawenów, suo iure hrabina Andegawenii i Maine od 1290 roku, drugie dziecko Karola II Andegaweńskiego oraz Marii Węgierskiej, matka króla Francji Filipa VI.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Małgorzata była pierwszą córką Karola Kulawego, króla Neapolu i Marii, królewny węgierskiej. Ze strony ojca była prawnuczką króla Francji Ludwika Lwa, natomiast jej matka pochodziła z dynastii Arpadów. Miała trzynaścioro rodzeństwa m.in. następcę ojca na tronie Neapolu Roberta Mądrego.

18 sierpnia 1290 roku w Corbeil poślubiła Karola de Valois (13 marca 1270 - 16 grudnia 1325), najmłodszego syna króla Francji Filipa III Śmiałego i Izabeli Aragońskiej. Dla jej męża Ludwik Lew również był pradziadkiem. W dniu ślubu Małgorzata otrzymała od ojca Andegawenię i Maine[2]. Po jej śmierci Karol ożenił się jeszcze dwukrotnie: z Katarzyną I de Courtenay, tytularną cesarzową Konstantynopola oraz z Mahaut de Châtillon[2].

W 1315 roku jej bratanica Klemencja z inicjatywy Karola Walezjusza została drugą żoną króla Francji i Nawarry Ludwika Kłótliwego. W 1328 roku starszy syn Małgorzaty został królem Francji.

Potomstwo[1]

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Noty biograficzne i drzewo genealogiczne, [w:] Maurice Druon, Królowie przeklęci. Wilczyca z Francji, 2011, ISBN 978-83-7515-142-8.
  2. a b Elizabeth M. Hallam, Judith Everard, Francja w czasach Kapetyngów, 2006, s. 361, ISBN 83-01-14861-6.