Lubiercy
55°40′N 37°55′E/55,666667 37,916667
| |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Prawa miejskie |
1925 | ||||
| Zarządzający |
Władimir Rużyckij↗ | ||||
| Powierzchnia |
12,87 km² | ||||
| Wysokość |
130 m n.p.m. | ||||
| Populacja (2020) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
| Nr kierunkowy |
+7 495, 496, 498 | ||||
| Kod pocztowy |
140000–140014 | ||||
| Tablice rejestracyjne |
50, 90, 150, 190 | ||||
Położenie na mapie obwodu moskiewskiego  | |||||
Położenie na mapie Rosji  | |||||
| 55°40′N 37°55′E/55,666667 37,916667
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Lubiercy (ros. Люберцы) – miasto w zachodniej Rosji, w obwodzie moskiewskim, ok. 20 km na południowy wschód od Moskwy; siedziba administracyjna rejonu lubiereckiego. W 2020 roku liczyło ok. 205 tys. mieszkańców. Ośrodek przemysłu lotniczego (helikoptery), maszynowego (maszyny rolnicze), drzewnego i spożywczego[2].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pierwsza wzmianka o osadzie Libiericy pojawiła się w 1621 roku. W 1632 roku po raz pierwszy odnotowano nazwę Lubiercy. W 1705 roku wieś stała się własnością hrabiego Aleksandra Mienszykowa, a od połowy XVIII wieku należała do księcia Karla Petera Ulricha (późniejszego cara Piotra III). Na początku XX w. nastąpił rozwój przemysłu (w 1897 roku powstała fabryka silników parowych, a w 1911 roku otwarto fabrykę maszyn rolniczych, jedną z największych w tym czasie w Europie). Miejscowość otrzymała prawa miejskie w 1925 roku[2]. W przyzakładowej szkole zawodowej uczył się od 1949 r. w zawodzie odlewnika Jurij Gagarin.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Оценка численности постоянного населения Московской области на 1 января 2020 года и в среднем за 2019 год по муниципальным образованиям [online] [dostęp 2021-04-13] (ros.).
- ↑ a b ЛЮБЕРЦЫ. Энциклопедический словарь. [dostęp 2012-09-24]. (ros.).