Li Keqiang
 Li Keqiang (2019) | |
| Data i miejsce urodzenia |
1 lipca 1955 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
27 października 2023 |
| Premier Chińskiej Republiki Ludowej | |
| Okres |
od 15 marca 2013 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| |
Li Keqiang (chiń. upr. 李克强; chiń. trad. 李克強; pinyin Lǐ Kèqiáng, wym. [lì kʰɤ̂tɕʰjɑ̌ŋ]; ur. 1 lipca 1955 w Hefei, zm. 27 października 2023 w Szanghaju[1]) – chiński polityk i działacz partyjno-państwowy, w latach 2008–2013 pierwszy wicepremier Chińskiej Republiki Ludowej, w latach 2012–2023 drugi rangą członek Stałego Komitetu Biura Politycznego Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Chin, w latach 2013–2023 Premier Chińskiej Republiki Ludowej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Młodość i wykształcenie
[edytuj | edytuj kod]Jego ojciec był lokalnym urzędnikiem w prowincji Anhui[2].
Ukończył studia na Wydziale Prawa i w Instytucie Ekonomii Uniwersytetu Pekińskiego. W 1974 roku został wysłany do pracy na wsi w powiecie Fengyang w prowincji Anhui[3].
Kariera polityczna
[edytuj | edytuj kod]W maju 1976 r. wstąpił do KPCh i do 1978 r. pełnił funkcję sekretarza organizacji partyjnej Brygady Damiao w komunie, w której pracował od 1974 r. W 1978 r. rozpoczął studia na Uniwersytecie Pekińskim, gdzie został przewodniczącym Uniwersyteckiej Rady Studentów, wstąpił do Ligi Młodzieży Komunistycznej, a od 1982 r. należał do Stałego Komitetu KC Ligi i pełnił funkcję sekretarza jej komitetu przy Uniwersytecie Pekińskim, od tego też czasu blisko współpracował z byłym przewodniczącym ChRL, Hu Jintao. Od 1983 r. był zastępcą sekretarza Sekretariatu KC oraz dyrektorem Wydziału Szkół i Uczelni Ligi Młodzieży Komunistycznej, sprawował też funkcję sekretarza generalnego Ogólnochińskiej Federacji Studentów. Od 1985 do 1993 r. pełnił funkcje sekretarza Sekretariatu KC Ligi Młodzieży Komunistycznej i wiceprzewodniczącego Ogólnochińskiej Federacji Młodzieży. Od 1993 do 1998 r. był pierwszym sekretarzem Sekretariatu KC Ligi i dyrektorem Chińskiego Młodzieżowego Instytutu Nauk Politycznych[3].
W 1997 r. był członkiem delegacji, która wzięła udział w przekazaniu Hongkongu ChRL.
W 1998 r. został zastępcą gubernatora prowincji Henan oraz zastępcą sekretarza Prowincjonalnego Komitetu KPCh Prowincji Henan, a także szefem Sztabu Przeciwpowodziowego Dorzecza Rzeki Żółtej (funkcję pełnił do 2003 r.)[4]. W 1999 r. awansował na gubernatora prowincji Henan (do 2003 r.), a w 2002 r. na sekretarza Prowincjonalnego Komitetu KPCh Prowincji Henan (do 2004 r.), w latach 2003–2004 był też przewodniczącym Stałego Komitetu Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych prowincji Henan. Uznając rolnictwo za ważny potencjał prowincji (uważał, że Henan powinien być „spichlerzem zboża” dla całego kraju), jako gubernator Henanu wzywał także do realizacji programu „trzech przemian”: przyspieszonej industrializacji, urbanizacji i modernizacji rolnictwa. W ciągu siedmiu lat wzrost gospodarczy prowincji o 1,63% przekroczył średnią krajową, prowincja przesunęła się też w krajowym rankingu PKB per capita z 20. na 17. miejsce Poważnym problemem Henanu był rozprzestrzeniający się wirus HIV[5]. Li Keqiang powziął kroki mające na celu walkę z chorobą i pomoc jej ofiarom, jednak jego zasługi w tej dziedzinie są podważane, pojawiają się nawet głosy wskazujące go jako winnego rozmiarów epidemii[6].
Od grudnia 2004 r. pełnił funkcję sekretarza Prowincjonalnego Komitetu KPCh Prowincji Liaoning (do 2007), a od 2005 do 2007 r. był także przewodniczącym Stałego Komitetu Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych Prowincji Liaoning. Gdy obejmował władzę w tej silnie zindustrializowanej prowincji, bankrutowały tam liczne państwowe przedsiębiorstwa, a przemysł nie nadążał za modernizacją bardziej nowoczesnych ośrodków[5]. Receptą Li Keqianga na problemy Liaoningu miał być program „5 punktów w 1 linii”, czyli utworzenia nadmorskiego pasa połączonych ze sobą portami miast, który miał pozytywnie wpłynąć na rozwój handlu[7].
Kariera na szczeblu centralnym
[edytuj | edytuj kod]22 października 2007, w czasie obrad 17. zjazdu KPCh, został wybrany w skład 9-osobowego Stałego Komitetu Biura Politycznego KC KPCh, najważniejszego organu politycznego partii, zajmując w nim pozycję nr 7, zaraz za Xi Jinpingiem. W tym samym roku został także wiceprzewodniczącym Małej Grupy ds. Finansów i Gospodarki (do 2012 r.). W 2008 został wybrany na pierwszego wicepremiera Chin, objął też stanowiska przewodniczącego Komisji Rady Państwowej ds. Budowy Zapory Trzech Przełomów, wicedyrektora Państwowej Komisji Energetycznej, oraz przewodniczącego Komisji Rady Państwowej ds. Budowy Systemu Kanałów Południe-Północ.
Był członkiem Komitetu Centralnego KPCh XV i XVI kadencji, od 17. zjazdu KPCh jest także członkiem Stałego Komitetu Biura Politycznego KC. Był członkiem Stałego Komitetu Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych VIII kadencji[3].
W styczniu 2010 r. odbyło się jego pierwsze ważne wystąpienie za granicą. Chiński wicepremier podczas Światowego Forum Ekonomicznego w Davos mówił o chińskiej strategii gospodarczej związanej ze światowym kryzysem ekonomicznym i bronił chińskiej polityki dotyczącej kursu yuana[8].
W listopadzie 2012, podczas 18. zjazdu KPCh ponownie wszedł w skład Stałego Komitetu Biura Politycznego KC KPCh[9].
Premier Chińskiej Republiki Ludowej
[edytuj | edytuj kod]15 marca 2013 objął urząd premiera Chińskiej Republiki Ludowej[10]. Swoje pierwsze wizyty zagraniczne złożył w Indiach i Pakistanie[11][12][13]. Podczas podróży do Europy odwiedził Niemcy i Szwajcarię[14].
18 marca 2018 Ogólnochińskie Zgromadzenie Przedstawicieli Ludowych ponownie wybrało go na urząd premiera ChRL[15]. Wzywał do aktywnej walki z rozprzestrzeniającą się pandemią COVID-19[16][17]. 27 stycznia 2020 odwiedził Wuhan, aby osobiście kierować pracami związanymi z zapobieganiem epidemii[18].
Odznaczenia i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]W 2013 otrzymał Order Pakistanu I klasy[19].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Jego żona Cheng Hong jest zatrudniona na Wydziale Języków Obcych Stołecznego Uniwersytetu Ekonomiczno-Handlowego. Córka jest absolwentką Uniwersytetu Pekińskiego, obecnie uczy się w Stanach Zjednoczonych[20].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Nie żyje były premier Chin Li Keqiang. W 2020 roku jego komentarz wstrząsnął krajem. tvn24.pl. [dostęp 2023-10-27]. (pol.).
- ↑ 李克强与他的七位恩师. gmw.cn, 2008-07-17. [dostęp 2013-05-08]. (chiń.).
- ↑ a b c 李克强简历. xinhuanet.com. [dostęp 2013-05-08]. (chiń.).
- ↑ Li Keqiang. polish.cri.cn. [dostęp 2013-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-24)]. (pol.).
- ↑ a b 李克强曾获中国经济学界最高奖 夫人系英语教授. china.com.cn, 2012-12-24. [dostęp 2013-05-08]. (chiń.).
- ↑ 需要有人对河南省已故艾滋病患者负责/万延海. boxun.com, 2012-09-24. [dostęp 2013-05-08]. (chiń.).
- ↑ 辽宁“五点一线” 区域发展的营销战略定位分析. xzbu.com, 2012-02-08. [dostęp 2013-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-03)]. (chiń.).
- ↑ 李克强:稳定人民币汇率本身就是对世界经济的贡献. gb.cri.cn, 2012-02-01. [dostęp 2013-05-08]. (chiń.).
- ↑ Xi Jinping elected general secretary of CPC Central Committee. english.cntv.cn, 2012-11-15. [dostęp 2012-11-15]. (ang.).
- ↑ Li Keqiang endorsed as Chinese premier. xinhuanet.com, 2013-03-15. [dostęp 2013-03-15]. (ang.).
- ↑ Chinese premier visits India [online], aljazeera.com [dostęp 2021-01-18] (ang.).
- ↑ Chinese PM vows to build trust with India [online], aljazeera.com [dostęp 2021-01-18] (ang.).
- ↑ Chinese premier hopes for more fruits in friendship with Pakistan [online], web.archive.org, 15 sierpnia 2013 [dostęp 2021-01-18] [zarchiwizowane z adresu 2013-08-15].
- ↑ Premier Li Visits India, Pakistan, Switzerland and Germany [online], chinadaily.com.cn [dostęp 2021-01-18].
- ↑ Li Keqiang endorsed as China’s premier; military leaders confirmed [online], South China Morning Post, 18 marca 2018 [dostęp 2021-01-18] (ang.).
- ↑ Chinese premier stresses curbing viral pneumonia epidemic [online], chinadaily.com.cn [dostęp 2021-01-18].
- ↑ China to extend Spring Festival holiday to contain coronavirus outbreak [online], xinhuanet.com [dostęp 2021-01-18].
- ↑ Reuters Staff, Chinese Premier Li visits Wuhan, epicenter of virus outbreak, „Reuters”, 27 stycznia 2020 [dostęp 2021-01-18] (ang.).
- ↑ China, Pakistan to bolster ties [online], chinadaily.com.cn [dostęp 2021-01-18].
- ↑ 台媒曝李克強婚姻家庭秘聞 岳父與團派有淵源. epochtimes.com, 2012-10-26. [dostęp 2013-05-08]. (chiń.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- biografia w serwisie ChinaVitae (ang.)
- „Chinese party unveils new leaders”, BBC News, 22 października 2007.
- „China’s new faces set stage for 2012”, BBC News, 22 października 2007.
