Leopold Nowak

Leopold Nowak
Data i miejsce urodzenia	17 sierpnia 1904 ; Wiedeń
Pochodzenie	austriackie
Data i miejsce śmierci	27 maja 1991 ; Wiedeń
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	muzykolog

Leopold Nowak (ur. 17 sierpnia 1904 w Wiedniu, zm. 27 maja 1991 tamże^[1]^[2]) – austriacki muzykolog.

Życiorys

Uczył się w Konserwatorium Wiedeńskim u Louisa Dité (fortepian i organy) i Franza Schmidta (kontrapunkt)^[2], studiował też na Uniwersytecie Wiedeńskim u Guido Adlera i Roberta Lacha^[1]^[2]. W 1927 roku obronił doktorat na podstawie dysertacji Das deutsche Gesellschaftslied bei Heinrich Finck, Paul Hofhaymer und Heinrich Isaac (opublikowana pt. Das deutsche Gesellschaftslied in Österreich von 1480 bis 1550 w: „Studien zur Musikwissenschaft”, XVII, 1930)^[1]^[2]. W 1932 roku habilitował się na podstawie pracy Grundzüge einer Geschichte des Basso ostinato (wyd. Wiedeń 1932)^[1]^[2]. Od 1932 do 1973 roku był wykładowcą Instytutu Muzykologii Uniwersytetu Wiedeńskiego^[1]^[2]. W latach 1946–1969 pełnił funkcję dyrektora oddziału zbiorów muzycznych Austriackiej Biblioteki Narodowej^[1]^[2]. Zorganizował w Wiedniu szereg wystaw muzycznych poświęconych m.in. Antonowi Brucknerowi (1946), J.S. Bachowi (1950), muzyce kościelnej (1954), W.A. Mozartowi (1956) i Josephowi Haydnowi (1959)^[1]. Był członkiem licznych komitetów i stowarzyszeń naukowych, m.in. Gesellschaft zur Herausgabe von Denkmälern der Tonkunst in Österreich (od 1930), komitetu badań muzycznych przy Österreichische Akademie der Musikwissenschaften (od 1946) i sekcji muzykologicznej Wiener Katholischen Akademie (od 1945)^[1].

W swojej pracy badawczej zajmował się muzyką XVIII i XIX wieku, a także austriacką muzyką ludową i muzyką religijną^[1]. Głównym obszarem jego zainteresowań była dokumentacja życia i twórczości Antona Brucknera^[1]. W latach 1946–1990 prowadził prace nad zbiorczym wydaniem jego wszystkich dzieł^[2], badał proces twórczy kompozytora i ustalał kolejność powstawania kolejnych wersji jego symfonii^[1]. Opracował także edycję źródłową Requiem W.A. Mozarta, w której dokonał jasnego rozróżnienia stanu dzieła pozostawionego przez kompozytora od jego wersji opracowanych przez inne osoby^[1].

Ważniejsze prace

(na podstawie materiałów źródłowych^[1]^[2])

Franz Liszt (Innsbruck 1936)
Te Deum laudamus: Gedanken zur Musik Anton Bruckners (Wiedeń 1947)
Joseph Haydn (Wiedeń 1951, 3. wyd. 1965)
Gegen den Strom: Leben und Werk von Emil Nikolaus von Rezniček (Wiedeń 1960; wspólnie z Felicitas von Rezniček)
Anton Bruckner: Musik und Leben (Wiedeń 1964)
Reden und Ansprachen (Wiedeń 1964)
Anton Bruckner: Musik und Leben (Linz 1973)
Das Geburtshaus Anton Bruckners: Führer (Linz 1975)

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 7. Część biograficzna n–pa. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2002, s. 114–115. ISBN 978-83-224-0808-7.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2633. ISBN 0-02-865529-X.

[encmuz-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 7. Część biograficzna n–pa. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2002, s. 114–115. ISBN 978-83-224-0808-7.

[baker-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2633. ISBN 0-02-865529-X.

[1]

[2]