Kyle Edmund
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
8 stycznia 1995 |
| Wzrost |
188 cm |
| Gra |
praworęczny, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny |
2012 |
| Zakończenie kariery |
aktywny |
| Trener |
Colin Beecher |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
2 |
| Najwyżej w rankingu |
14 (8 października 2018) |
| Australian Open |
SF (2018) |
| Roland Garros |
3R (2017, 2018) |
| Wimbledon |
3R (2018) |
| US Open |
4R (2016) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
1 |
| Najwyżej w rankingu |
143 (7 października 2019) |
| Wimbledon |
1R (2013–2017) |
| Strona internetowa | |
Kyle Edmund (ur. 8 stycznia 1995 w Johannesburgu) – brytyjski tenisista, reprezentant kraju w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Rio de Janeiro (2016).
Kariera zawodowa
[edytuj | edytuj kod]Edmund zadebiutował w zawodach rangi ATP World Tour w 2013 roku, gdy odpadł w pierwszej rundzie w Londynie (Queen’s). Pierwszy seniorski mecz wygrał w Eastbourne, gdzie pokonał w pierwszej rundzie Kenny’ego de Scheppera.
W profesjonalnych zawodach wielkoszlemowych wystąpił po raz pierwszy na Wimbledonie 2012, kiedy osiągnął drugą rundę kwalifikacji singla. Rok później otrzymał dzikie karty do udziału w rywalizacjach gry pojedynczej, podwójnej i mieszanej, ale wszystkie pojedynki przegrał i nie zdołał awansować do kolejnej fazy.
W rozgrywkach Pucharu Davisa zadebiutował w sezonie 2015. W pierwszym pojedynku singlowym finałowego spotkania uległ sklasyfikowanemu wówczas na 16. miejscu w rankingu ATP Belgowi Davidowi Goffinowi 6:3, 6:1, 2:6, 1:6, 0:6.
W sezonie 2016 zagrał w turnieju singlowym igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro osiągając drugą rundę po wcześniejszym wyeliminowaniu Jordana Thompsona[1]. Brytyjczyk w kolejnym meczu uległ Taro Danielowi z Japonii.
W rankingu gry pojedynczej Edmund najwyżej był na 14. miejscu (8 października 2018), a w klasyfikacji gry podwójnej na 143. pozycji (7 października 2019).
2018
[edytuj | edytuj kod]Na początku sezonu doszedł do półfinału Australian Open, pokonując po drodze rozstawionego z nr 3. Grigora Dimitrowa[2]. Mecz o udział w finale przegrał z Marinem Čiliciem.
W kwietniu 2018 awansował do pierwszego w karierze finału w cyklu ATP World Tour, na ziemnych kortach w Marrakeszu ponosząc porażkę z Pablem Andújarem[3]. W kolejnym miesiącu doszedł do ćwierćfinału turnieju rangi ATP World Tour Masters 1000 w Madrycie, eliminując m.in. Novaka Đokovicia i Davida Goffina.
W październiku Edmund awansował do półfinału w Pekinie. W tym samym miesiącu po raz pierwszy triumfował w cyklu ATP World Tour, podczas halowej imprezy w Antwerpii pokonując w finale w trzech setach Gaëla Monfilsa[4].
Finały w turniejach ATP Tour
[edytuj | edytuj kod]| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (2–1)
[edytuj | edytuj kod]| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 15 kwietnia 2018 | Marrakesz | Ceglana |  Pablo Andújar
|
2:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 1. | 21 października 2018 | Antwerpia | Twarda (hala) |  Gaël Monfils
|
3:6, 7:6(2), 7:6(4) |
| Zwycięzca | 2. | 16 lutego 2020 | Nowy Jork | Twarda (hala) |  Andreas Seppi
|
7:5, 6:1 |
Gra podwójna (1–0)
[edytuj | edytuj kod]| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 6 maja 2018 | Estoril | Ceglana |  Cameron Norrie
|
 Wesley Koolhof Artem Sitak
|
6:4, 6:2 |
Kariera juniorska
[edytuj | edytuj kod]Edmund wygrał swój pierwszy juniorski turniej wielkoszlemowy podczas US Open 2012. Razem z Frederico Ferreirą Silvą pokonali z wynikiem 5:7, 6:4, 10–7 debel Nick Kyrgios–Jordan Thompson. Kolejny tytuł wielkoszlemowy osiągnął podczas French Open 2013. Wspólnie z Silvą zwyciężyli 6:3, 6:3 parę Cristian Garín–Nicolás Jarry.
Statystyki
[edytuj | edytuj kod]Historia występów w juniorskim Wielkim Szlemie w singlu
[edytuj | edytuj kod]| Turniej | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 |
|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | 1R | QF | A |
| French Open | A | 1R | QF | QF |
| Wimbledon | 1R | 2R | 1R | SF |
| US Open | A | SF | 3R | A |
Historia występów w juniorskim Wielkim Szlemie w deblu
[edytuj | edytuj kod]| Turniej | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 |
|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | 2R | 1R | A |
| French Open | A | 2R | 2R | W |
| Wimbledon | 2R | 2R | 1R | SF |
| US Open | A | 1R | W | A |
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych
[edytuj | edytuj kod]Gra podwójna (2–0)
[edytuj | edytuj kod]| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 8 września 2012 | US Open, Nowy Jork | Twarda |  Frederico Ferreira Silva
|
 Nick Kyrgios Jordan Thompson
|
5:7, 6:4, 10–7 |
| Zwycięzca | 2. | 8 czerwca 2013 | French Open, Paryż | Ceglana | Frederico Ferreira Silva
|
 Cristian Garín Nicolás Jarry
|
6:3, 6:3 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Kyle Edmund Bio, Stats, and Results [online], Olympics at Sports-Reference.com [dostęp 2018-04-16] [zarchiwizowane z adresu 2018-04-16] (ang.).
- ↑ Joy for Britain as Edmund beats Dimitrov at Aus Open, „ABC News”, 23 stycznia 2018 [dostęp 2018-04-16] (ang.).
- ↑ ATP Marrakech: Pablo Andujar tops Kyle Edmund for an impressive comeback, „Tennis World USA” [dostęp 2018-04-16] (ang.).
- ↑ Edmund wins first ATP title at European Open, „ESPN.com” [dostęp 2018-10-21] (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-04-18] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-04-18] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2014-04-18] (ang.).