Kstowo
56°09′N 44°11′E/56,150000 44,183333
| |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Burmistrz |
Michaił Gogoljew[1] | ||||
| Wysokość |
125 m n.p.m. | ||||
| Populacja (2021) • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
83145 | ||||
| Kod pocztowy |
607650 | ||||
| Tablice rejestracyjne |
22237501 | ||||
Położenie na mapie Rosji  | |||||
Położenie na mapie obwodu niżnonowogrodzkiego  | |||||
| 56°09′N 44°11′E/56,150000 44,183333
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Kstowo (ros. Ксто́во) — miasto (od 1957[3]) w Rosji, centrum administracyjne kstowskiego miejskiego (municypalnego) rejonu obwodu niżnonowogrodzkiego[4].
Kstowo położone jest na prawym brzegu Wołgi, 30 km poniżej zbiegu Oki i Wołgi, 29 km od Niżnego Nowogrodu na trasie M7 "Wołga" i odcinku kolejowym Okskaja - Zelecyno. Przez miasto przepływa rzeka Kud'ma, dopływ Wołgi[5].
Największy zakład pracy - zakłady przetwórstwa produktów naftowych kompanii Łukoil[5].
Demografia
[edytuj | edytuj kod]Historia
[edytuj | edytuj kod](na podstawie informacji z oficjalnej strony internetowej miasta[5])
Nazwa miasta wywodzi się prawdopodobnie z języka mordwińskiego od słowa "ksta" - "truskawka". Osada Kstowska, położona na miejscu obecnego miasta, była znana już w XIV w. Rosjanie, zajmując nowe terytoria, osiedlali się wzdłuż dróg i tworzyli cały łańcuch osiedli z biegiem Wołgi.
W przeszłości ludność zajmowała się burłactwem, pleceniem siatek, rybołówstwem.
Na początku XV wieku osadę i przynależne do niej ziemie otrzymał od syna ostatniego niżegorodzkiego kniazia Daniła Borysowicza Peczerski Monastyr. W ciągu kolejnych 150 lat, pomiędzy tatarskimi najazdami, kstowczanie pracowali na roli, zajmowali się łowiectwem i rybołówstwem.
W 1818 zbudowano w Kstowie kamienną cerkiew i od tego czasu stał się on znany jako wieś. Na początku lat 20. XX wieku Kstovo staje się centrum dużego rejonu rolniczego - w 1929 utworzono rejon kstowski, rozwija się leśnictwo i połowy na Wołdze i okolicznych zalewowych jeziorach.
Miasto Kstowo początkowo budowano jako osiedle robotnicze w pobliżu rolniczej wsi Kstowo, z biegiem czasu i powiększającej się liczby mieszkańców osiedle i wieś wspólnie otrzymało status najpierw "robotniczego osiedla Kstowo", następnie 12 września 1957 miasta.
Planowaniem urbanistycznym miasta zajmował się leningradzki instytut "Lengorstrojprojekt", który musiał uwzględnić stacjonujący w jednym z osiedli wojskowy oddział deszyfrażu lotniczego z laboratoriami, zajmujący się m.in. obróbką techniczną klisz uzyskanych z kamer lotniczych. Po rozformowaniu oddziału na miejscu jego stacjonowania utworzono sanatorium wojskowe, przeniesione następnie do Soczi na miejsce oddziału budowlanego, który z kolei przeniesiono do Kstowa.
Sytuacja mieszkaniowa była ciężka. W kilku wąwozach wyryte były ziemianki z dachami na poziomie gruntu - wystawały tylko kominy, mieszkańcy żyli w nich przez cały rok. Zmiany nastąpiły dopiero po zbudowaniu zakładów przetwórstwa naftowego i kolejnych przemysłowych - elektrociepłowni, produkcji betonu, obróbki drewna i produkcji asfaltobetonu. Na początku lat 60. zbudowano z kolei zakłady produkcji wełny mineralnej, produkcji i wtórnego bieżnikowania opon, mleczarskie.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Городская Дума [online] [dostęp 2021-07-21] (ros.).
- ↑ a b Численность постоянного населения Российской Федерации по муниципальным образованиям на 1 января 2021 года [online] [dostęp 2021-07-21] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-02] (ros.).
- ↑ СССР. Административно-территориальное деление союзных республик на 1 января 1980 года / Redakcja В. А. Дударев, Н. А. Евсеева. — Wydawnictwo «Известия Советов народных депутатов СССР», 1980. — 702 stron — strona 118
- ↑ Государственно - правовой департамент Нижегородской области: Населенные пункты Кстовского района. [w:] ОФИЦИАЛЬНЫЙ САЙТ [on-line]. Правительство Нижегородской области, 2014. [dostęp 2014-04-13]. (ros.).
- ↑ a b c Administracja Miejska: История города Кстово. [w:] Oficjalna strona miasta [on-line]. Администрация Города Кстово. s. 2013. [dostęp 2014-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-14)]. (ros.).
- ↑ Численность населения Российской Федерации по муниципальным образованиям на 1 января 2013 года, t. Tablica 33. Численность населения городских округов, муниципальных районов, городских и сельских поселений, городских населенных пунктов, сельских населенных пунктов, Федеральная служба государственной статистики Росстат, 2013, s. 528 (ros.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Kstowo, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 831.