Księstwo wieluńskie

Księstwo wieluńskie
Ducatus Velumensis
	1370–1391
	Herb
Ustrój polityczny	monarchia
Stolica	Wieluń
Data powstania	1370
Data likwidacji	1391
Władca	Władysław Opolczyk
Język urzędowy	polski, łacina
Religia dominująca	katolicyzm
brak współrzędnych

Księstwo wieluńskie (łac. Ducatus Velumensis) – księstwo istniejące na ziemi wieluńskiej w latach 1370–1391.

Historia

W 1370 roku król Polski Ludwik Węgierski nadał ziemię wieluńską Władysławowi Opolczykowi jako lenno, obejmujące ziemię rudzką i okolice od Ostrzeszowa do Olsztyna. Terytorium księstwa poszerzono jeszcze, nadaniem z 1378 roku, o obszar z grodami Bobolice, Brzeźnica, Krzepice i Olsztyn. Księstwo podzielono także na okręgi: bolesławski, brzeźnicki, krzepicki, olsztyński, ostrzeszowski i wieluński, gdzie rezydowali burgrabiowie i podsędkowie. Na co dzień zarządzał księstwem starosta.

Odłączenie ziemi wieluńskiej od Korony wywołało niezadowolenie szlachty, która reinkorporację tej ziemi stawiała jako warunek przy wyborze na króla Jadwigi oraz Władysława II Jagiełły. Sytuacja polityczna skłoniła Opolczyka do zawierania sojuszy z krzyżakami. W 1391 roku Jagiełło podjął wyprawę zbrojną i uderzył na nieprzygotowanego do wojny Władysława Opolczyka zajmując Wieluń i wcielając go do Polski wraz z większością ziemi wieluńskiej. W 1401 roku Jagiełło włączył do Polski pozostałą, zachodnią część dawnego księstwa z miastami Ostrzeszowem i Bolesławcem.

Od tego czasu ziemia wieluńska dzieliła się na powiaty powiat wieluński i ostrzeszowski, które stanowiły część województwa sieradzkiego.

Bibliografia

Przynależność administracyjna Wielunia (do XVI wieku)
Nasz Wieluń. nasz.wielun.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-07-15)].
Wieluń. it-jura.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-28)].

Linki zewnętrzne

Jerzy Sperka: Urzędnicy Władysława Opolczyka w księstwie wieluńskim