Klaudiusz de Guise

Klaudiusz de Guise
Rodzina	Gwizjusze
Data i miejsce urodzenia	20 października 1496 ; Condé-sur-Moselle
Data i miejsce śmierci	12 kwietnia 1550 ; Joinville
Ojciec	René II Lotaryński
Matka	Filipa z Geldrii
Żona	Antonina de Bourbon-Vendôme
Dzieci	Maria de Guise; Franciszek; Charles
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ten artykuł od 2010-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Klaudiusz Lotaryński, fra. Claude de Lorraine (ur. 20 października 1496, w Condé-sur-Moselle, zm. 12 kwietnia 1550, w Joinville) – pierwszy książę de Guise w latach 1528–1550.

Życiorys

Był drugim synem René II, księcia Lotaryngii. Wychował się na francuskim dworze królewskim Franciszka I Walezjusza. W wieku 17 lat poślubił Antoninę de Burbon-Vendôme (1493–1583), córkę Franciszka – hrabiego Vendôme, i tym samym zawarł ważne przymierze francusko-lotaryńskie.

Klaudiusz wsławił się podczas bitwy pod Marignano, w 1515, ale długo leczył swoje 22 rany, które odniósł w tej bitwie. W 1521 walczył pod Fuenterrabia, a Ludwika Sabaudzka przedstawiła zdobycie miasta jako jego zasługę. W 1523 został mianowany zarządcą Szampanii i Burgundii, po porażce wojsk cesarskich pod Neufchâteau. W 1525, pod Lupstein (niedaleko Saverne), Klaudiusz zniszczył armię chłopów z wojny chłopskiej, która maszerowała na Lotaryngię. Po tym jak Franciszek I powrócił z niewoli, w 1528, Klaudiusz został mianowany księciem de Guise, mimo że do tej pory tytuł księcia przysługiwał jedynie członkom rodziny królewskiej. Później Gwizjusze jako młodsza gałąź domu lotaryńskiego i dynastii andegaweńskiej, domagali się pierwszeństwa przed burbońskimi książętami de Condé i de Conti.

Pretensje i ambicje Gwizjuszy spowodowały niechęć Franciszka I, jednak nagradzał ich za pomocą znacznych podarunków – ziemi lub pieniędzy. Klaudiusz jeszcze raz wsławił się na polu bitwy – w kampanii luksemburskiej w 1542.

Potomstwo Klaudiusza i Antoniny

Maria de Guise (1515–1560), żona Jakuba V, króla Szkocji,
Franciszek, książę de Guise (1519–1563),
Ludwika de Guise (1520, w Bar-le-Duc – 1542), żona Karola I, księcia Aarschot,
Renata de Guise (1522–1602), przełożona w Reims,
Charles de Guise (1524–1574), arcybiskup Reims i kardynał Lotaryngii,
Klaudiusz, książę Aumale (1526–1573),
Ludwik I, kardynał de Guise (1527–1578),
Filip (1529, w Joinville i zmarły w dzieciństwie),
Piotr (1530, w Joinville i zmarły w dzieciństwie),
Antonina de Guise (1531, w Joinville – 1561), przełożona w Faremoutier,
Franciszek, Wielki Przeor Zakonu Maltańskiego (1534, w Joinville – 1563),
René II, markiz Elbeuf (1536–1566).