Karzeł Pieca
 Galaktyka Karzeł Pieca (ESO) | |
| Odkrywca | |
|---|---|
| Data odkrycia |
1938 |
| Dane obserwacyjne (J2000) | |
| Gwiazdozbiór | |
| Typ |
sferoidalna, dE0 |
| Rektascensja |
02h 39m 59,3s[1] |
| Deklinacja |
–34° 26′ 57″[1] |
| Odległość | |
| Przesunięcie ku czerwieni |
0,000184[1] |
| Jasność obserwowana |
9,3m |
| Rozmiary kątowe |
17,0' × 12,6' |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Wymiary |
ok. 3000 ly |
| Alternatywne oznaczenia | |
| FORNAX dSph, LEDA 10093, Anon 0237-34, LEDA 10074, SGC 023755-3439.8, ESO 356-4, MCG-06-07-001 | |
Karzeł Pieca (również ESO 356-4) – karłowata galaktyka sferoidalna znajdująca się w konstelacji Pieca w odległości około 460 000 lat świetlnych od Ziemi. Galaktyka ta jest członkiem Grupy Lokalnej oraz satelitą Drogi Mlecznej. Karzeł Pieca został odkryty w 1938 roku przez Harlowa Shapleya w Boyden Observatory podczas jego pobytu w Afryce Południowej.
Karzeł Pieca zawiera 6 gromad kulistych, z których największa NGC 1049 została odkryta wcześniej niż galaktyka, do której należy. Karzeł Pieca oddala się od Drogi Mlecznej z prędkością ok. 53 km/s. Galaktyka ta nie ma wyraźnego jądra.
Karzeł Pieca zawiera głównie gwiazdy II populacji. Zespół astronomów korzystający z teleskopu VLT pod kierownictwem Else Starkenburg z Kapteyn Astronomical Institute na Uniwersytecie Groningen w Holandii odnalazł w tej galaktyce najstarsze znane gwiazdy. W kilku odkrytych gwiazdach zawartość metali jest nawet 10 tysięcy razy mniejsza niż w naszym Słońcu. Są to najniższe odnotowane kiedykolwiek wartości. Wiek nowo odkrytych gwiazd nie jest dokładnie znany. Zespół astronomów podejrzewa, że gwiazdy te składają się z materii lekko przetworzonej przez grupę pierwszych należących do gwiazd III populacji, która powstała ok. 400 milionów lat po Wielkim Wybuchu[2].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Karzeł Pieca w bazie SIMBAD (ang.)
- ↑ Oto najstarsze poznane gwiazdy. TVN24, 2010-02-19. [dostęp 2014-01-13]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Encyklopedia Wszechświat. Praca zbiorowa. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 318. ISBN 978-83-01-14848-5.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Gromady kuliste Karła Pieca
- Krzysztof Hełminiak: Satelity Drogi Mlecznej... czyli co się stanie, gdy podejdziesz za blisko. Urania - Postępy Astronomii, 2004. [dostęp 2014-01-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-03-06)]. (pol.).
- Karzeł Pieca w bazie SIMBAD (ang.)
- Karzeł Pieca w NASA/IPAC Extragalactic Database (ang.)
| Lokalizacja | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Galaktyki satelitarne |
| ||||
| Ramiona spiralne |
| ||||
| Strumienie gwiazd | |||||
| inne |
