Język banda
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
3 tys. (1987) | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 7 wypierany↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | bnd | ||
| IETF | bnd | ||
| Glottolog | band1355 | ||
| Ethnologue | bnd | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język banda, także eli-elat[1] (tur wandan)[2] – język austronezyjski używany w prowincji Moluki w Indonezji, na wyspie Kai Besar (Yut) w grupie wysp Kai (Kei). Według danych z 1987 roku posługuje się nim 3 tys. osób[3].
Dzieli się na dwa dialekty: eli i elat, używane we wsiach Banda-Eli i Banda-Elat[3]. W użyciu jest także język kei[3][4]. Społeczność posługuje się też indonezyjskim i lokalnym malajskim (bliskim odmianie ambońskiej)[5].
Jest odrębny od pozostałych języków regionu[3]. Jego użytkownicy przybyli w XVII wieku z wysp Banda[6][7]. Według Ethnologue (wyd. 18) znajomość języka banda jest w zaniku[3].
Służy przede wszystkim jako język mówiony; bywa zapisywany jedynie sporadycznie, bez ustandaryzowanej ortografii. Historycznie w roli języka literackiego występował malajski zapisywany pismem arabskim[8].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, s. 86, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).
- ↑ Collins i Kaartinen 1998 ↓, s. 540.
- ↑ a b c d e M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Banda, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2020-05-30] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-25] (ang.).
- ↑ Hughes 1987 ↓, s. 84.
- ↑ Collins i Kaartinen 1998 ↓, s. 545–548.
- ↑ Hughes 1987 ↓, s. 80.
- ↑ Collins i Kaartinen 1998 ↓, s. 521–525.
- ↑ Collins i Kaartinen 1998 ↓, s. 547.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- James T. Collins, Timo Kaartinen. Preliminary notes on Bandanese; Language maintenance and change in Kei. „Bijdragen tot de taal-, land- en volkenkunde / Journal of the Humanities and Social Sciences of Southeast Asia”. 154 (4), s. 521–570, 1998. DOI: 10.1163/22134379-90003884. ISSN 0006-2294. JSTOR: 27865462. (ang.).
- Aone van Engelenhoven. Dressed, undressed, or both; The case of Ewaw in Southeast Maluku. „Wacana”. 22 (2), s. 389–418, 2021. DOI: 10.17510/wacana.v22i2.1039. ISSN 2407-6899. [dostęp 2022-08-25]. (ang.).
- Jock Hughes: The languages of Kei, Tanimbar and Aru: Lexicostatistic classification. W: Soenjono Dardjowidjojo (red.): Miscellaneous studies of Indonesian and other languages in Indonesia. Cz. 9. Jakarta: Badan Penyelenggara Seri Nusa, Universitas Atma Jaya, 1987, s. 71–111, seria: NUSA: Linguistic studies in Indonesian and languages in Indonesia 27. OCLC 896429711. (ang.).