I Have a Dream

I Have a Dream (pol. Mam marzenie^[a]) – historyczne przemówienie lidera ruchu praw obywatelskich Martina Luthera Kinga, wygłoszone 28 sierpnia 1963 roku.

Przemówienie to miało miejsce po zakończeniu Marszu na Waszyngton, w którym wzięło udział około 250 tysięcy osób^[1]. Pastor zawarł w niej słowa:

Miałem sen, że pewnego dnia na czerwonych wzgórzach Georgii synowie byłych niewolników i synowie byłych właścicieli niewolników usiądą razem przy stole braterstwa

Martin Luther King^[1]

We wstępie podkreślił, że on i słuchacze znajdują się pod pomnikiem Abrahama Lincolna, który sto lat wcześniej podpisał proklamację znoszącą niewolnictwo, a także że już w Deklaracji Niepodległości zawarto zapis o równości rasowej^[2]. Zawarł także odniesienie do Gandhiego przestrzegając przed agresją i nakłaniając do taktyki biernego oporu^[2]. W kolejnej części nakreślił historię czarnych obywateli i różnice wynikające z istniejących uprzedzeń i segregacji rasowej. Ponadto, zgodnie z nauczaniem baptystów zaznaczał optymistyczną wiarę w poprawę sytuacji, powtarzając frazę I have a dream^[2]. Nawiązał także do ówczesnych wydarzeń w miastach i podkreślił, że jedyną szansą na zakończenie rozruchów jest przyznanie Afroamerykanom pełni praw obywatelskich^[2]. Na zakończenie podsumował przemówienie słowami:

Wszystkie dzieci Boga, czarni i biali, Żydzi i nie-Żydzi, protestanci i katolicy, wezmą się za ręce i zaśpiewają słowa starej pieśni religijnej „Nareszcie Wolni! Nareszcie Wolni! Dzięki Bogu wszechpotężnemu, jesteśmy nareszcie wolni!”

Martin Luther King^[1]

Martin Luther King, Jr. w czasie marszu na Waszyngton w 1963 roku podczas którego wygłosił swoje słynne przemówienie *I Have a Dream* wzywające do zniesienia dyskryminacji rasowej w Stanach Zjednoczonych.

Słowa te miały być nawiązaniem do XIX-wiecznej idei Objawionego Przeznaczenia, które może się ziścić tylko w przypadku równouprawnienia i wdrożeniu desegregacji rasowej^[2].

Legenda mówi, że King odszedł od przygotowanego wcześniej tekstu i zaczął prowadzić spontaniczne przemówienie, jednak podobną treść zawierała już jego mowa z czerwca 1963 roku^[3]. Przemówienie to weszło do klasyki oratorstwa amerykańskiego^[2], a badacze z uniwersytetu w Wisconsin uznali je za najlepszą mowę publiczną XX wieku^[4].

Oracja była transmitowana przez stacje telewizyjne ABC, NBC i CBS^[2]. Propagując ideę biernego oporu, walnie przyczyniła się do tego, że Martin Luther King otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla w 1964 roku^[1].

Uwagi

↑ Występuje także tłumaczenie tego zwrotu jako Miałem sen lub Mam sen.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Krzysztof Michałek: Amerykańskie stulecie. Historia Stanów Zjednoczonych Ameryki 1900–2001. Warszawa: Mada, 2004, s. 386. ISBN 83-89624-04-4. (pol.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Izabella Rusinowa: Martin Luther King Jr. 1929–1968. Pułtusk–Warszawa: ASPRA-JR, 2014, s. 296–298. ISBN 978-83-7545-518-2. (pol.).
↑ Interview With Martin Luther King III. CNN. [dostęp 2019-03-14]. (ang.).
↑ "I have a dream" leads TOP 100 speeches of the century. University of Wisconsin. [dostęp 2019-03-14]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[uwaga1-1] Występuje także tłumaczenie tego zwrotu jako Miałem sen lub Mam sen.

[Michałek-2] Krzysztof Michałek: Amerykańskie stulecie. Historia Stanów Zjednoczonych Ameryki 1900–2001. Warszawa: Mada, 2004, s. 386. ISBN 83-89624-04-4. (pol.).

[Rusinowa-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Izabella Rusinowa: Martin Luther King Jr. 1929–1968. Pułtusk–Warszawa: ASPRA-JR, 2014, s. 296–298. ISBN 978-83-7545-518-2. (pol.).

[CNN-4] Interview With Martin Luther King III. CNN. [dostęp 2019-03-14]. (ang.).

[university-5] "I have a dream" leads TOP 100 speeches of the century. University of Wisconsin. [dostęp 2019-03-14]. (ang.).

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]