[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Hwang Sun-hong

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hwang Sun-hong
황선홍
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 lipca 1968
Yesan

Wzrost

183 cm

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1991 Bayer Leverkusen amat. ? (?)
1992 Wuppertaler SV 9 (0)
1993–1998 Pohang Steelers 63 (31)
1998–1999 Cerezo Osaka 36 (30)
2000–2002 Suwon Samsung Bluewings 1 (0)
2000–2002 Kashiwa Reysol (wyp.) 34 (12)
2003 Chunnam Dragons 0 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1988–2002 Korea Południowa Korea Południowa 103 (50)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2007–2010 Busan I'Park
2011–2015 Pohang Steelers
2016–2018 FC Seoul
2019 Yanbian Funde
2020 Daejeon Hana Citizen
2021 Korea Południowa U–23
2024 Korea Południowa (tymczasowo)
2024– Daejeon Hana Citizen
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Hwang Sun-hong (ur. 14 lipca 1968 w Yesan), piłkarz południowokoreański grający na pozycji napastnika.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

W 1990 roku Hwang ukończył Konkuk University. Tam też występował w drużynie uniwersyteckiej. W 1991 roku zbojkotował draft do profesjonalnej ligi K-League i wyjechał do Europy. Trafił do Bayeru 04 Leverkusen, jednak cały sezon 1991/1992 spędził w amatorskich rezerwach tego klubu. Latem 1992 odszedł do Wuppertaler SV. 11 lipca zadebiutował w 2. Bundeslidze w wygranym 3:1 spotkaniu z 1. FSV Mainz 05 i w debiucie zdobył gola. W pierwszych pięciu spotkaniach zaliczył trzy trafienia, jednak w meczu z FC St. Pauli doznał kontuzji i pauzował aż do lutego 1993.

Latem 1993 Sun-hong postanowił wrócić do Korei i podpisał kontrakt z drużyną Pohang Steelers. W jej barwach zadebiutował w K-League. W 1995 roku został wicemistrzem Korei Południowej, a w 1996 roku zdobył Puchar Korei Południowej. Z kolei w latach 1997 i 1998 dwukrotnie z rzędu zdobywał Azjatycką Ligę Mistrzów (nie wystąpił w finałowych spotkaniach z Seongnam Ilhwa Chunma i chińskim Dalian Wanda).

Jeszcze w trakcie sezonu 1998 Hwang przeszedł do japońskiego Cerezo Osaka i wywalczył miejsce w podstawowym składzie. W 1999 roku zdobył 24 gole w J-League w 25 rozegranych spotkaniach, dzięki czemu wywalczył koronę króla strzelców japońskiej ligi. Został też wybrany do Jedenastki Roku J-League. W 2000 roku wrócił do Korei i zaliczył tylko jedno spotkanie w barwach Suwon Samsung Bluewings, a niedługo potem ponownie trafił do Japonii. Przez 2,5 roku występował w Kashiwie Reysol, z którą dwukrotnie zajął 3. miejsce w ekstraklasie Japonii. W 2003 roku odszedł do Chunnam Dragons, ale nie zaliczając żadnego meczu zdecydował się zakończyć piłkarską karierę.

W 2007 roku Hwang został trenerem klubu K-League Busan I'Park.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Korei Południowej Hwang zadebiutował za kadencji selekcjonera Lee Hoe-taika, 6 grudnia 1988 roku w wygranym 2:0 spotkaniu Pucharu Azji z Japonią i w debiucie zdobył gola. Na tamtym turnieju Koreańczycy wywalczyli wicemistrzostwo Azji. W 1990 roku Sun-hong po raz pierwszy wystąpił na Mistrzostwach Świata. Na mundialu we Włoszech zaliczył dwa spotkania: przegrane 0:2 z Belgią i 0:1 z Urugwajem. Z kolei w 1994 roku Kim Ho mianował go do 22-osobowej kadry na mundial w USA. Tam Hwang był podstawowym zawodnikiem i wystąpił we wszystkich trzech meczach w pełnym wymiarze czasowym: z Hiszpanią (2:2), z Boliwią (0:0), a także z Niemcami (2:3), w którym strzelił pierwszego gola dla swojej drużyny.

W 1998 roku Hwang był w kadrze Korei na Mistrzostwa Świata we Francji. Jednak przed samym turniejem doznał kontuzji w sparingu z Chinami i nie zdołał się wykurować na czas mistrzostw. Natomiast w 2002 roku został powołany przez Guusa Hiddinka do kadry na Mistrzostwa Świata 2002, których gospodarzem była Korea Południowa. Był podstawowym zawodnikiem Korei na tym turnieju i wystąpił w pięciu meczach: najpierw w grupowych z Polską (2:0, gol na 1:0 w 26. minucie), USA (1:1), następnie w 1/8 finału z Włochami (2:1), ćwierćfinale z Hiszpanią (0:0, karne 5:3) oraz półfinale z Niemcami. Z Koreą zajął 4. miejsce na tym Mudnialu. Mecz z Niemcami był jego ostatnim w reprezentacji. W kadrze narodowej zagrał 103 razy i zdobył 50 bramek. Jest drugim najlepszym strzelcem reprezentacji po Cha Bum-kunie.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]